ย้อนไปเมื่อหลายปีที่แล้วในเดือนพฤศจิกายน ตามลานกว้างในซูริคถูกจัดตั้งเป็นตลาดคริสต์มาส ร้านรวงทุกร้านเต็มไปด้วยสีสัน ไม้แกะสลักชั้นดี ของประดับตกแต่งบ้าน เครื่องดื่มคลายความหนาว ขนมหวาน และอาหาร ดึงดูดให้ผู้คนก็ออกมาจับจ่ายซื้อของกันอย่างคึกคักถึงแม้ในปีนั้นหิมะจะตกหนัก
ในเวลาบ่ายคล้อยท้องฟ้ามืดเร็ว ท่ามกลางความสุขของผู้คนที่กำลังเดินเลือกซื้อของ มีเด็กหญิงตัวเล็กพลัดหลงกับพ่อที่ตลาดคริสต์มาส เธอยืนร้องไห้อยู่ข้างซุ้มร้านขนาดใหญ่ขายขนมหวาน เพลงสรรเสริญพระเจ้าดังจากรถร้านค้าเคลื่อนที่ที่ขายไม้แกะสลักดังกลบเสียงร้องไห้จนไม่มีใครได้ยิน หนูน้อยเงยมองหน้าผู้คนเดินผ่านไปมา กลับไม่เจอพ่อของเธอเลย
อีกด้านหนึ่ง เด็กชายผมทองตัวเล็กกำลังงอแงดึงดันจะเอามาการองที่ซุ้มร้านขนาดใหญ่ขายขนมหวาน เขาอ้อนแม่จนเธอใจอ่อนซื้อให้เด็กน้อย 1 กล่องเล็ก "อย่าซุ่มซ่ามทำหกนะลีนนูส"
เด็กน้อยพยักหน้ารับ "ขอบคุณฮะ" มาการองเป็นของเขาสมใจหวัง ลีนนูสเดินออกหน้าร้านพร้อมกับกล่องมาการองในมือด้วยท่าทางร่าเริง ก่อนจะเห็นเห็นเด็กผู้หญิงผมสีช็อกโกแลตยืนร้องไห้อยู่ข้างซุ้มร้านขนมหวาน
"ร้องไห้ทำไม?" เธอไม่ตอบลีนนูส เขามองกล่องมาการองในมือสลับกับเด็กหญิง ความไร้เดียงสาเด็กชายคิดว่าเธอคงอยากกินขนมแต่ไม่มีใครซื้อให้ "ฉันชื่อลีนนูส ฉันจะหยุดร้องไห้ถ้าได้กินขนม" ลีนนูสน้อยให้มาการองทั้งกล่องกับเด็กหญิงด้วยความยินดี ความไร้เดียงสานี้ทำให้เขาอดกินมาการองแสนหอมหวาน และอาจจะถูกแม่ดุอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
"ลีนนูสอยู่ไหน? แม่จะไปแล้วนะ" เสียงแม่ดังมาจากหน้าร้านทำให้ลีนนูสสะดุ้งโหยง
"ฮะ!" ลีนนูสขานรับ เท้าเล็กรีบวิ่งไปหน้าร้านเร็วจี๋ "มาแล้วฮะ"
"มาการองล่ะ?" แม่มองดูมือน้อยของลีนนูสด้วยความสงสัย
"ผมกินหมดแล้วฮะ" เด็กน้อยตอบเต็มเสียงและมองหน้าแม่โดยไม่วอกแวก เขากำลังโกหก แต่ความฉลาดเฉลียวนี้ทำให้เขาดูมีพิรุธน้อยลง
แต่ถึงยังไงแม่ก็รู้จักลีนนูสดี เด็กน้อยนิสัยปลิ้นปล้อนไม่มีใครเกิน "ชอบทำตัวเป็นเด็กเลี้ยงแกะแบบนี้ แม่จะไม่ซื้อขนมให้อีกแล้วนะ"
เด็กชายก้มหน้างุด "ขอโทษฮะ" เขาตอบด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด "อันที่จริงผมทำหล่นพื้น เลยต้องเอาไปทิ้งหมด" ท่าทีรู้สึกผิดของสุนัขจิ้งจอกลีนนูสทำให้แม่เชื่อสนิทใจ ลีนนูสโดนดุเล็กน้อย ก่อนที่แม่สัญญากับเขาว่าจะซื้อให้ใหม่ในวันต่อไป
เด็กหญิงมองกล่องมาการอง เธอหยุดร้องไห้แล้ว แต่แรงสะอื้นยังไม่หายไป เธอจำรอยยิ้มร่าเริงลีนนูสได้แม่น มันได้ตราตรึงลงในหัวใจดวงเล็กของเธอเพียงไม่กี่นาทีในตอนเด็กชายยื่นกล่องมาให้
นั่นแหละคือสิ่งที่ทำให้นิโคล ชมิดท์ตกหลุมรักลีนนูสตั้งแต่วันนั้น...