wherever you are

3

Het was later. Drie dagen later. Vanaf hier zouden de wegen van mijn moeder en ik scheiden. Ons hele leven lang zijn we bij elkaar geweest en nu gaan we los van elkaar.

Een voor een komen de jongens aan bij de tourbus. Blake stelt me aan iedereen voor en ik glimlach ongemakkelijk. 'Alleen de Britten nog. Die zijn altijd te laat. Zoals gewoonlijk',zegt Mark.

'Hey!' Mijn moeder en ik kijken hem aan. 'Ze zijn Britten',fluistert Blake. 'Dat hoorde ik',roep ik. 'Dat kind straalt positieviteit uit',zegt Joey. 'Je wordt er spontaan blij van.'

'Brandy, ik wil niet dat je een van hun gaat daten' 'Mam!',roep ik en mijn wangen worden rood. 'We zullen goed voor haar zorgen, mevrouw Cliffords',zegt Hunter.

'Ey dude, je zei dat je nog wat voor me had',zeg ik en trek mijn wenkbrauw op. 'Shit, ik dacht dat je het vergeten was',zegt Blake en rent weg.

'Dat kind is eng',zeg ik. 'Hij gooit altijd water over me heen' Aaron komt naast me staan. 'Ik ben ouder, maar iedereen is groter dan ik. Cries in pizza',zeg ik.

'Andy is het oudst',zegt Blake. 'Hier.' Hij geeft me iets. 'Dit ben je ooit vergeten',zegt hij. Ik haal het pakpapier er vanaf en een gitaar komt te voorschijn.

'Holy shit',zeg ik. 'Mijn gitaar. Damn.' 'Je moet hem wel op nieuw stemmen',zegt Blake. 'Maakt niet uit. Mama! Ik heb mijn gitaar',roep ik en knuffel mijn moeder.

'Mevrouw Cliffords, ik denk dat uw taxi er is',zegt Mark. 'Zeg maar gewoon Louise hoor, maar je hebt gelijk',zegt mam.

'Ik ga je missen',mompel ik. 'Ik jou ook, Brandy. Wij kunnen dit',fluistert ze en trekt me steviger tegen haar aan.

'Ik moet gaan',zegt ze en laat me los. Ik zucht diep als mama de taxi in stapt. Blake slaat zijn armen om me heen. De taxi rijdt weg en tranen rollen over mijn wangen.

'Nee, niet huilen' Aaron komt aanrennen en slaat zijn armen om me heen. 'Het komt goed',fluistert hij.

'Eyo! Waarom huilt zij?' Zes jongens komen aanlopen. 'Ze heeft afscheid genomen',zegt Blake. 'Brandy. Dit zijn je mede Britten.' Ik glimlach zwak en steek mijn hand uit.

'Ik kom niet uit Engeland' 'Maakt niet uit. Ik zeg het alleen maar om Brandy gerust te stellen',zegt Blake.

'Hoi Brandy. Ik ben Andy' 'I'm Brooklyn!' 'Mikey' 'Jack en ik kom niet uit Engeland' 'Rye is de naam en die van jou, schoonheid?'

'Brandy' 'Ik ben Harvey',zegt de laatste. 'Brandy Cliffords',zeg ik en schud ook zijn hand.

'Nick!' Twee jongens kijken om. 'Welke van de twee?' 'Ja maakt niet uit. Hebben jullie Brandy al ontmoet? En waar zijn Mackenzie, Reed en JJ?'

'Hier. We hebben de bunks al geclaimd en we hebben brandy's spullen al in een bunk gelegd' Reed springt de bus uit.

Ik veeg onder mijn ogen en kijk om me heen. 'Die bus is groot',mompel ik. 'Jup, boven is de chill plek en de keuken, onder zijn de bunks en de douches',zegt Mackenzie.

'Toen ik een lijst kreeg met mensen die mee tourden dacht ik dat je een meisje was',zeg ik en Mackenzie lacht. 'Kan gebeuren. Toen ik jouw naam las, moest ik ook even denken',zegt hij.

'Iedereen is er. We kunnen vertrekken',zegt de chauffeur. Iedereen duwt zichzelf de bus in en klimt naar het boven gedeelte.

'Oh mijn god een nintendo switch',roep ik. 'Dat deed ik altijd met Brody.' 'Wie is Brody?' Ik word vragend aangekeken.

'Mijn ex.'

---

Het is koud.