wherever you are

7

Het is een paar dagen later, ze hebben er volgens mij vier shows op zitten.

'Waarom bel je?' Ik houd mijn telefoon tussen mijn oor en schouder geklemd als ik de deur open duw.

'Ook hallo Brody, maar goed. Ik ga vandaag naar Bulgarije',gilt Brody in mijn oor. 'Damn, dat wordt een gehoorapparaat',mompel ik. 'Maar oh mijn god, je gaat je ouders ontmoeten!'

'Ik ga het vloggen hoor. Vlog jij de tour ook?' Ik knik, maar besef al snel dat Brody dat niet kan zien.

'Ik volg stukjes en dan komt daar een compilatie uit',zeg ik. 'Waar ben je nu?' 'In Amerika',zeg ik.

'De bus staat stil en iedereen is de bus-' Een gil verlaat mijn mond als twee benen de trap afkomen.

'Niet iedereen is de bus uit',vervolg ik mijn zin. Vanaf boven hoor ik een van de Nicks lachen. Nick Horton komt naar beneden gelopen.

'Ik dacht dat we alleen waren, Nick',roept hij. 'Ja ik ook, totdat ik Brandy hoorde gillen'

'Ha, ha, ha, ha, ha' Ik zet een nep lach op en ik hoor Brody lachen. 'Boven is eten',zegt Nick en ik steek mijn duimp op.

'Hey, Brooddoos, ik ga hangen. Hou mij op de hoogte van je reis',zeg ik. 'Ik vlieg vanavond pas, maar zal ik doen Brandhout. Ik ben zenuwachtig',zegt hij.

'Het komt goed, je bent geweldig. Je bent hun bloedeigen zoon, ze willen je ontmoeten. Moet ik meer redenen geven?'

'Nee, nee. Dit is goed denk ik',zegt hij. 'Jij hangt op.' 'Oké doei',zeg ik en hang op. Ik zweer dat ik hem goddammit kon horen zeggen.

Ik loop naar boven en zie Nick, Nick en Harvey zitten. Ik plof naast Harvey op de bank.

'Hoe vind je de tour?' Ik haal mijn schouders op. 'Het is cool, maar ik mis Brody en mama',zeg ik en mijn gezicht betrekt.

Harvey trekt me tegen zich aan en knuffelt me. 'Eigenlijk heb ik deze momenten gemist',zegt Harvey. 'Ook al is het lang geleden.'

'Same',mompel ik. 'Jullie zijn cute samen' Nick kijkt ons aan. 'Ik val niet op Harvey',zeg ik. 'Rude' Nick Horton komt weer naar boven gelopen.

'Ik val ook niet op Brandy',zegt Harvey. 'Jawel, ooit struikelde je over mij heen',zeg ik.

'Ooh!',roept Blake die met Reed en Mackenzie naar boven komen lopen. 'Iedereen is nog in het dorpje, maar wij wilden terug',zegt Reed.

Blake gooit me iets toe en ik spring omhoog. Mijn wangen zijn knal rood. 'Ik vroeg om, oh mijn god. Jij bent zo dood',roep ik en Blake rent naar beneden.

'Ja, ren maar',zeg ik en gooi het pakketje naar hem toe. 'Niet blij met je condooms?' 'Nee',zeg ik. 'Ik vroeg om maandverband.'

'Wie het kleine niet eert, is het grote niet weert',zegt Blake. 'Over groot, welke maat is dat?' Vragend kijk ik hem aan. 'Ja, ja. Dat vertel ik je nog wel. Hier',zegt hij en gooit wat.

Ik steek mijn duim op. 'Bedankt. Anders zou dit een horror bus worden.' 'Is dat echt zo erg dan?' 'Ja',zeg ik.

Ik glimlach naar Mackenzie als ik de trap af ga. Ik loop naar de bunks en stop het maandverband in mijn tas.

'Waarom liggen er freaking condooms in de douche?'

---

Whoever he is