wherever you are

14

De volgende dag wandel ik samen met de grote groep door de stad. Ik wandel stil naast Harvey. '

Wat is er? Je bent zo stil?' Vraagt hij. Ik heb eergisteren gekust met de jongen die ik leuk vind, maar hij negeert me ondertussen al vierentwintig uur lang.

'Niks, gewoon moe', antwoord ik in de plaats. Harvey knikt een beetje wantrouwig, maar hij laat het daarbij, waarvoor ik hem dankbaar ben.

'Je weet dat ik er altijd voor je ben hé? Ik laat je niet meer gaan.' Ik glimlach naar hem. 'Dankje Harvey', mompel ik. Hij knikt en wandelt dan naar Blake die over zijn eigen voeten struikelt.

Muziek komt mijn oren binnen en ik begin te zoeken waar het vandaan komt. Ik kijk rond en uiteindelijk zie ik een man gitaar spelen. Ik wandel er naartoe.

Ik begin zachtjes mee te neuriën met het liedje. De man kijkt me met een glimlach aan terwijl hij verder zingt. Ik zoek wat in mijn zakken naar geld. Uiteindelijk vind ik vijf dollar.

Ik leg het in zijn gitaartas dat voor hem op de grond ligt. Ik geef hem nog een vriendelijke glimlach voordat ik me omdraai zodat ik terug naar de groep kan.

Ik kijk zoekend in het rond, maar ik zie niemand van de groep. Geen Harvey, Blake, Reed, Hunter, Brandon, Mackenzie, Aaron en zo kan ik nog lang doorgaan. Een beetje in paniek kijk ik om me heen.

'Hey! Ben jij niet Brandy?' Een meisje met bruin haar dat tot op haar schouders valt kijkt me aan met haar bruine ogen die achter een bril zitten.

Ik knik, nog steeds in paniek. 'Gaat het wel?' Vraagt ze een bezorgd. Ik schud mijn hoofd. 'Ik ben misschien de rest kwijt geraakt', zucht ik. Het meisje lacht waardoor ik ook zachtjes lach.

'Stop met me uit te lachen, straks vertrekken ze zonder me', lach ik. Het meisje stopt met lachen. 'Ik zal wel helpen, ik beloof dat ik geen gestoorde fan ben. Mijn zusje daarentegen.'

Ik knik met een glimlachend. 'Oké, maar dan wil ik wel je naam weten.' Het meisje steekt haar hand uit. 'Ik ben Alex, leuk je te ontmoeten', zegt ze. Ik neem haar hand aan. 'Brandy, maar dat wist je al.'

Alex lacht en knikt. 'Oké, laten we missie: zoek de Boys Of Summer starten.' Ze kijkt me met een grijns aan en maakt een koprol over de grond. Mensen rondom ons kijken haar raar aan. Ik lach en doe hetzelfde.

Na een kwartier te hebben te zoeken, hebben we ze nog altijd niet gevonden. 'Misschien moet je ze bellen?' Stelt Alex voor.

Ik kijk haar droog aan. 'En dat zeg je nu pas', mompel ik lachend. Ik neem mijn gsm uit mijn jas en zie gemiste oproepen en berichtjes van Harvey en Blake.

'Oh, oops. Mijn gsm stond op stil.' Alex lacht. 'We zijn echt sukkels.' Ik kijk haar verontwaardigd aan. 'Spreek voor je zelf', zeg ik terwijl ik de gsm al tegen mijn oor houd.

'Harvey', zeg ik wanneer ik hij opneemt. 'Draai je om, ik zie je al.' Ik draai me om en daar zie ik Harvey, maar ik focus me op iets achter hem.

Waardoor mijn hart in stukjes breekt.

---

BandxGirl

THANK YOU.