Esaret...(TAMAMLANDI)

15.Bölüm

Evet bu Fidan'dı..Şükür bulmuşlardı onu.Ama Fidan'ın olup olmadığına, emin değillerdi.O yüzden çok dikkatlice yanına yaklaşıyorlardı.Fidan ayağa kalkıp,onlara doğru döndüğünde hepsinin nutku tutulmuştu.Ya Rab!Bu nasıl bir delirişti!Bu nasıl bir sınavdı!Hızlı adımlarla  Mehmet'in üzerine yürüyüp,hiddetle yakasından kavramıştı.Mehmet neye uğradığını şaşırmış,iğrenerek kafasını yana çeviriyordu.Öyle kötü kokuyordu ki,telef olmuş hayvanlar bile Fidan kadar kötü kokmuyordu.Her tarafı pislik içindeydi.Bir yandan Mehmet'i sarsıyor,bir yandan bağırıp duruyordu."Sizin yüzünüzden hepsi gitti,bana çok kızdılar.Ne güzel bir  şenlik vardı!Hepsi kaçtı hepsi!.."diyerek kardeşi Mustafa'ya saldırıyordu.Dua okumasını istemiyordu.Sanki deli kuvveti vardı  Fidan da...Öfke dolu kan çanağına dönmüş gözlerini,Figen'e dikip"sen nereye saklanırsan saklan,seni bulacaklar.Seni aciz zavallı öleceksin!Parçanı dahi bulamayacaklar!Leşini köpeklere yedirecekler!.."diyerek yere yığılmıştı.Hamd olsun ezan okunuyordu.Tüm bu olanlara ezan bir son vermişti..Fidan'ı kucakladıkları gibi,tandıra götürmüşlerdi.Annesi alel acele  biraz su ısıtmış,tertemiz yıkamıştı Fidan'ı..Yatağa yatırıp sıkı sıkıya üzerini örtmüşlerdi.Kimbilir ne kadar üşümüştü,ne kadar korkmuştu kızı.Fidan derin bir uykuya dalmıştı.Mehmet apar topar  imamın yanına gitmişti.Gece olanlardan sonra,durum daha da aciliyet  kazanmıştı.Lakin gittiğinde imamın olmadığını söylemişlerdi.Ama bu öğlen eve geleceğini söylemişlerdi.Az da olsa sevinmişti Mehmet.Yüksek ihtimalle başka köyde yaşayan,yüksek ilim sahibi hocayı getirmeye gitmişti..Eve gidip annesine durumu aktarmış,onun rahatlamasını sağlamıştı.Şüphesiz hepsi çok korkuyordu,ama Figen korkudan ölüp ölüp diriliyordu.Ölmekten değilde,en çok işkence etmelerinden  korkuyordu..Fidan'ın söylediklerini  bir türlü  atamıyordu kafasından.. Duyduğu  bir tıslamayla,yerinden bağırarak sıçramıştı Figen..