Esaret...(TAMAMLANDI)

7.Bölüm

Herkes dağılıp gittikten sonra,Fidan ve Aynur Figen'in evine doğru yol aldılar.Seslendikleri halde,kimse kapıyı açmamıştı.Pencereden içeriye baktıklarında,Figenin yerde olduğunu gördüler.Tüm uğraşa rağmen kapıyı açmayı başaramadılar.Normal de kimse gündüz kilitlemezdi kapısını.Komşular Fidan'ın bağırışlarını duyup,kapıya doluşmuşlardı.Kapıyı köyün erkeklerinden biri,kırarak açmayı başarmıştı.Figeni hemen divana uzatıp,su dökerek uyansırmaya çalıştılar.Burnunda hiç bir yaralanma işareti olmadığı halde,durmaksızın kanıyordu.Kendine gelip,gözlerini açtığında çığlık çığlığa bağırıp çağırmaya başlamıştı.Aradan  yarım saat geçtiğinde,ancak toparlanabilmişti.Dili döndüğünce,anlatmaya başlamıştı olanları."Annem ve Babam Fidan'ların evine gidince,ev işlerine koyuldum.İşlerimi bitirince bende oraya gidecektim.Aşağı çeşmeden su doldurup geldiğimde,kapının aralık olduğunu gördüm.Annemin gelmiş olabileceğini düşünüp,içeriye korkmadan girdim.Kimsenin olmaması beni çok şaşırttı, ama korkum çabucak geçti nedense.Havalar gece iyice soğuduğundan,odunları hazır etmem gerektiğini hatırladım.Su dolu bakraçları mutfağa gelişi güzel bırakıp,tekrar ortadaki odaya geldim.Sobadan kovayı çıkartırken,bir homurdanma duydum.Karşımda ki divanda oturup sırıtarak beni izleyen kadını gördüm.Dehşete kapılıp arkaya doğru adım atmaya çalıştım.Felç inmiş gibi,öylece kımıldayamadan kadına bakıyordum.Yanıma gelmesi belki bir saniyeyi bile bulmamıştı.Söylediklerinden hiç bir şey anlamadığım için daha çok kızıyordu.Kulağım hiç bir şey duymamaya başladığımda,yere düştüm.Yere düştüğümde aslında bayılmamıştım.Taki hoplayarak hareket eden bu kadının,birdenbire bacaklarının olmadığını görene kadar...