His Untold Secret

Chapter 1

Ako si Eleanor Paige Melendez, 17 years old. A transferee student. Lumipat ako dito dahil nabubully ako sa previous school ko. Dahil na rin siguro sa pananamit ko kaya nabubully. So I decided na magbagong buhay. New life, new school, new me, new Paige.

Today is going to be my first day here at Daemonium University, wierd ng name diba? Oh well. Pumasok na ko sa Room A-203 nandito kasi ang mga permament classmate ko daw sabi sakin kanina nung admin.

Pagapasok ko ng classroom ay napatigil ang lahat at napatingin sakin. After a couple of seconds staring at me, at first akala ko ibubully din nila but I was wrong. Instead para lang akong hangin. Makatapos nila akong titigan ay bumalik na sila sa ginagawa nila. This is too much way better that my previous school.

Humanap ako ng bakanteng upuan and voila, found one. Malapit ito sa bintana. Ibinaba ko na ang gamit ko at umupo. Tumingin rin ako sa labas ng bintana at kitang kita ko rito ang mga estudyanteng naglalaro ng soccer.

Nag-enjoy ako sa paglalaro ng biglang may sumipa sa upuan ko at ibinagsak sa lamesa ang bag nya. Akala ko walang bully meron pala.

"Get out of my seat" Sabi ng lalaking nakatayo ngayon sa gilid ko. Nakita ko namang nagbubulungan ang mga kaklase ko.

Tinitigan ko ang walang buhay nyang mata. "Why should I do that? Is there any permanent seating in here?" Pagtataray ko sakanya.

"None" He responded with a creepy smile. "However that is my place. So what I advice you is that stand up and get away from my chair" He continued.

"Eh wala naman palang permament seating eh. Don't tell me anak ka ng may ari ng school kaya ka nagmamayabang. It's cliché to happen" Irita kong sumbat sakanya.

"Just shut the hell up and get away already" He said and glared at me. Nakakatakot ang mga titig nyang yun. Nakakapang lambot ng tuhod.

"Ah miss. Sige na oh dito ka nalang sa likod ko. Sige na miss" Aya ng isang babae na nasa harap ko ngayon. Bale yung babae, then may space siguro walang nakaupo tas yung pwesto kung nasan ako ngayon.

Ayaw talagang patinag ng lalaking 'to. "Fine" I said in irritated voice. Tumayo ako at lumipat sa harap. Naramdam ko namang umupo na sya dun sa likod ko.

Sayang gwapo pa naman. Ang sama nga lang ng ugali. If I will describe him, he has a white skin, yung mga mata nya natatakpan ng bangs nya ang haba kasi ng buhok. Pero nung nag a-away kami kanina I saw his eyes, they are color light gray. His nose is pointed and he has a thin, red lips. Matangkad rin sya at maayos manamit. So yun nga kung anong kina-gwapo sa labas syang kina-panget ng budhi. Tse-he.

-

Lunch time na ng bumaba ako sa caffeteria. Konti palang ang tao kaya madali ka lang makakahanap ng pwesto. Pag upo ko ay nagsimula na kong kumain.

"Hello" Napatingin ako sa bumati sakin. Sya yung nagpalipat ng pwesto sakin kanina.

I smiled and greeted her back. "Pwedeng maki upo?" Tanong nya.

"Oh yeah sure. Go ahead" I replied and smiled at her. Maganda sya. Plain and simple. She has a curly above the shoulder hair. Matangos rin ang ilong, kissable lips. Morena and she has brown eyes

"Salamat pala kanina sa classroom" Pagbabasag ko sa katahimikan.

"Ah wag mo ng isipin yun. Actually di lang ako ang gustong tumulong sayo. Lahat kami, takot lang silang magsalita kasi takot sila kay Zach" Pag papaliwanag nya.

"Zach?" Sya ba yung lalaki kanina?

"Oh right speaking of the devil himself" Bulong nya sakin. Napalingon ako at nakita ko naman si Gray eyes. Tinapik naman ako ng kasama ko. "Wag mo syang tignan hayaan mo lang. Hala sige kain" Pagpapatuloy nya.

Sinunod ko naman sya. Kumain nalang ako pero pasimple ko pa rin syang minamasdan. Pati ang tindig nya ang gwapo.

Bigla syang lumingon at nakatitigan kami. Sa hiya ko ay napatingin nalamang ako sa kinakain ko. Napansin ko namang umalis na sya.

"Girl sino ba yun?" Pagtatanong ko babaeng kasama ko na hanggang ngayon ay di ko pa rin alam ang pangalan.

"Sya si Zacharias Grey Zamora, Zach for short. Maliban sa pangalan at pagiging matalino at creepiness at the same time. Ay wala na kaming ibang alam sakanya." Pagpapaliwanag nya.

"Oh eh bat takot kayo sakanya?" Pagtatakhang tanong ko.

"Hindi ko din alam. Parang meron kasi syang aura na 'stay away or be killed'" Kung sabagay meron nga syang ganung aura. "Tsaka simula nung napatumba nya yung naghahari-hariang bully dito kinatakutan na sya. Sya lang kasi ang naglakas loob na lumabas dun" Pag papaliwanag nya. "And when I say pinatumba, I mean literal nyang pinatumba ng isang suntok. Amazing at the same time scary" Pagpapatuloy nya pa. Napatango nalamang ako sa mga nalalaman ko.

Makalipas ang ilang minuto pa ay nag-ring na ang bell, hudyat na dapat kaming bumalik sa mga classrooms namin.

Zacharias Grey, you're indeed mysterious huh.