Never almost had you

EPILOGUE~

 I'm happily moving forward na. MONTH AGO

Sobrang nasaktan ako sa ginawa niya...

3 days after the last conversation with my cousin..

Conference ulit kaming tatlo.

Kinukulit ni Gelo yung pinsan ko. Binobola at nagtatawanan sila.

Habang ako tahimik at nasasaktan sa ginagawa nila.

May tiwala ako sa pinsan ko pero sa kilos ni Gelo, naiinis ako.

Ang landi. Binobola niya yung pinsan ko knowing na kasali ako sa conference na yun.

Ni hindi niya ko hinahanap nung di na ko nagsasalita.

:(

Gelo: may boyfriend ka ba? (sa pinsan ko)

wala..

Gelo: pwede mag apply?

hala. hahahaha

Gelo: bakit? papasukin mo naman ako sa puso mo.. kanina pa ko nakatok eh..

ewan ko sayo. hahaha

Isang hikbi ang nakapag patigil sa pagsasalita ni Gelo.

"sino yun?"

Pinsan ko: ano yun??

Gelo: ......wala. Oh ano na?

Di ko na mapigilan ang pag-iyak ko. I MUTE ON myself on the phone para di nila ko marinig.

Simula nang narinig ni Gelo ang paghikbi ko, hindi na siya masyado nakapagsalita. Alam kong alam niyang umiiyak ako.

Gelo: Sige sa susunod nalang. Antok na ko e. Goodnight.

Nakatulog ako sa kakaiyak.

Nakatulog ako sa kakaisip.

Nasaktan ako.

Nasasaktan padin ako.

Bakit?

Anong ginawa ko?

Anong nangyari?

Totoo ba lahat ng to?

Ang daming katanungan na siya lang ang makakasagot.

Sobrang sakit. I have loved him for 8 months.. and now,

i am learning how to forget and accept.

Its not the right time.

He is not for me.

He came in a wrong time.

I have loved him from time to time.

How could we celebrate the love that wasn't real???

Can someone tell me how can this be?

How could i reminisce when there is no past?

We were almost there...

but I NEVER HAD YOU.

:(

:(

:(