Meant To Be

chapter 24

Julie's POV:

nagulat na lang ako sa mga nalaman ko.... Kung ganun ang kapatid ko na matagal ko ng niluluksa ay buhay pa pala... At ang taong matagal ko ng minamahal ay patay na....

Hindi ko alam ang gagawin ... Ni makapag salita ay hindi ko magawa... Ngunit may isang katanungan parin ako.. Kung si Gray ngayon ang kuya ko... Bakit mukha ni Gray ang gamit nya....

Muli kung sinulyapan ang nasa harap ko. Hindi ko alam kung anung itatawag ko sa kanya. Kuya ba o anu.. Nandidiri rin ako sa sarili ko dahil sa ginawa kung pag halik sa kanya..

Dahil sa pag sulyap ko hindi nakaligtas sa mga mata ko ang pag tulo ng luha nya... Oo alam kung nasasaktan sya dahil sa mga pangyayari noon pero naguguluhan parin ako ...

"Alam kung madami kang katanungan .. Kaya hayaan mo akong ikwento ang mga pangyayari"

Gray's POV:

Flashback.... (Continues)

nagising na lang ako na nakahiga sa isang kama... Puti ang paligid at napagkaalaman ko na nasa hospital pala ako. Hindi ko maigalaw ang katawan kk siguro dahil sa mga pangyayari..

Sa aking pag mumuni muni napukaw ng isang babae ang atensyon ko ... Umiiyak itong lumapit sakin at niyakap ako ng mahigpit...

"Anak salamat sa dyos at gising ka na"

Anak?? Pero wala na akong magulang namatay sila sa aksidente na nangyari kailan lang... Na hindi ko man lang nailigtas..

Hindi ko magawang umimik paea mag tanong man lang.. Nakilala ko lang ang babaeng nasa harap ko ng ngumiti na ito sa aking harapan.

"Wag mo na ulit uulitin yun okay... Buti na lang hindi ka kinuha sa akin ng may kapal"

Sya.... Sya ang nanay ni Gray... Pero... Wala na si gray... Napatay ito ng tuluyang sumabog ang bahay namin... Hindi ako si gray... Nag kakamali sya...

Nakita ko na lang na nag lalakad ang babae sa may side table at may kinuha na salamin.. Agad syang bumalik sa tabi ko at itinapat sa akin ang salamin dahilan para matanaw ko ang sarili kung mukha. Laking gulat ko na lang na sunog ito dahilan para hindi ako makilala. Ngayon hindi na ako mag tataka kung napagkamalan nya na ako si Gray. Hindi ko alam ang gagawin ko. Hindi ko alam kung saan ako mag sisimula kaya hinayaan k na lang na isipin nya na ako ang anak nya.

FastForward..

2 taon na ang lumipas at sinabi ko na kay tita na hindi ako si Gray. Pero kahit na ganun ay okay lang naman daw sa kanya kasi kahit papano pinaramdam ko na daw na buhay ang anak nya. Sa una natakot ako na magalit sya pero hindi dahil tinulungan nya pa akong ayosin ang mukha ko. Na ngayon hiniling ko na mukha na lang ni Gray ang sana gawin sakin..

End of Flashback....

Sinabi ko na sa kanya ang bupng pangyayari ... Oo alam kung napaaga pero hindi tama na halikan nya ako... Mag kapatid kami ... Alam ko na ako ang unang nag pakita ng motibo pero ng dahil lng yun sa mga plano ko.

Nakatingin lang ako sa lanya habang nirerealized nya ang lahat ng mga sinabi ko..

Alam kung nahihirapan ang kapatid ko dahil sa mga pangyayari.
Lalo na nag malaman nya na ang taong mahal nya ay matagal ng patay.

Alam ko ring nasaktan ko sya sa pag papanggap na ako at ang taong mahal nya ay iisa... Pero sorry kung sa mha plano ko nadamay ka pa minamahal kung kapatid.

Hindi ko na pinigilan ang sarili ko at niyakap ko na sya. Tanging pag iyak na lang ang ginawa nya ..

"Im sorry lil sis kung saakin nasasaktan ka ngayon... Sorry about Gray"