Love you to the galaxy and Universe

Chapter 10

Napatayo ako ng bumukas ang pinto,  fuck wag Sanang bad news ito. Ayoko pangunahan ang doctor Kaso kinakabahan ako.

"Gising

Na ang Pasyente."

Parang may nag kulay sa Mundo ko, ang babaeng mahal ko.  Gising na. Gising na siya!!,

"Talaga Doc?! Salamat po!!!!." Dahil sa Saya ko muntik ko na mayakap ang doctor mabuti nalang umalis siya kaagad.

*ringgg ringgg ringgg!!!*

"Hello ma?,"

"[Anak, ang L-lola mo in-natake sa sakit Niya.]"

"ANO?!, ASAN KAYO PUPUNTA AKO JAN."

nataranta ako Hindi pwedeng mawala si Lola ngayon, hindi Pwede.

"Sayang gusto Panaman sana kitang dalawin ngayon Kaso kailangan ako ni lola."

*KIARA POV*

"congrats Iha, after two years gising kana." Sabi sakin ng Doctor. Tulala lang ako, ano nangyari sakin?.

Bat parang may mali, bat parang walang taong nag hihintay na magising ako.

"Asan po ang pamilya ko?, may lalaki po bang pumunta dito?."

"Oo, actually hanggang sa pag graduate Niya andito Siya Sayo, minsan nga pag gumagawa siya ng assignment andito siya at dito narin siya nag rereview habang comatose ka. Sige Iha maiiwan Muna kita, mag pahinga ka Muna." At umalis ang doctor. Di ko mapigilan mapaluha, dapat Sabay kami.. Nag hinayang ako Hindi ko manlang siya naka sama at nakasayaw sa prom. Sino kaya ang kapartner Niya?..

Pero asan na siya?, bat hindi Siya ang bumulaga sa pag gising ko?.

GABI NA, at nandito parin ako sa hospital Wala parin siya hanggang sa dumating ang parents ko.

"IM SO PROUD OF YOU ANAK!, GISING KANA FOR SURE MATUTUWA SI KEAN NITO."

"Thanks mom."

"Bakit malungkot ka?, hindi ba kayo nag kita?,"

"Wala siya.. Hindi ko alam kung nasan siya." Pag alalala ko.

"Baka umuwi siya sa bahay nila. Bibili lang ako ng makakain." Sabi ni Dad.

Nagulat ako ng hinawakan ako ni mom sa balikat at bigla Siyang umiyak.

"I'm sorry anak, dahil napaka manhid ko. Hindi ko manlang inisip ang magiging damdamin mo, sorry sa pagiging selfish. Mahal na mahal kita anak."

May kung anong karayom na tumusok sa puso ko, ang sakit parin pero nung nakita Kong nag sorry siya at umiyak sa harapan ko nasasaktan ako.

"Mom, don't cry.. Ok lang ako."

"H-hindi, kami din ang dahilan kung bakit may mga laslas ka." Niyakap Niya ako at walang tigil ang iyak, "I'm really sorry."

Bumukas ang pinto at nakiyakap narin si Dad samin.

"H-hindi ko na ulit hahayaang mang yari yon Sayo." Sabi ni Mom, napatango nalang ako.

"Pinag alalala mo kami anak." Sabi ni Dad, "namiss ko po kayo dad."

"Kami din anak." Napangiti nalang ako ng kumalas sila ng yakap.

SAWAKAS, naka labas narin ako ng hospital. Namiss ko na ang bahay. Namiss ko na din Siya. Kamusta na kaya siya?, sana mag pakita naman siya sakin.