Love you to the galaxy and Universe

Chapter 1

"Meet Kean Lien Azarcon." Agad akong lumingon sa sinabi ni Mama.

"At sino naman Siya?." Mataray na sabi ko.

"Bat ba ang taray mo?, Kiara Siya lang naman ang bodyguard mo." Agad akong napabitaw sa hawak Kong magazine. Tinignan ko ng maigi ang lalaki. Seryoso lang ang itchura nito.

"Mom, I don't need a bodyguard." Ang kailangan ko kayo.

"But Kiara, Siya ang mag babantay Sayo Kapag wala kami pati sa school mo." Like what the hell seriously?!. Mag kaklase kami ng lalaking yan?!. Kung Pwede lang isigaw sa magulang ko na di ko kailangan ng bodyguard ginawa ko na. Ang kailangan ko sila, kailangan ko pag mamahal pero Alam Kong hindi nila maiintindihan.

"Seryoso ka?. Malaki na 'ko kaya 'ko na ang sarili 'ko."

"At anak Siya nadin ang magiging Tuitor mo." Napamura ako sa isip ko.

"Hindi ko kailangan ng Tuitor ma, kaya ko mag aral mag isa."

"Kiara hayaan mo ang mom mo."medyo tumaas ang Boses ni dad.

"Sige. Yan lang pala gusto niyo eh then fine!." Padabog akong nag martcha papuntang kwarto.

Napaupo ako sa kama at umiyak.

Bakit ko ba nararanasan tong sakit nato?, bat ba di nila ako hayaan maging ako?. Andami Kong tanong sa isip ko at Alam Kong walang makakasagot. Palagi ko nalang to nararanasan.

My parents want me to be a perfect person, they want me to get higher grade. Kahit Alam Kong hanggang dun lang ang kaya ko, Kapag wala akong top puro sermon ang natatanggap ko. Kapag nakakuha ako ng 3rd award hindi parin sila nakuntento. Ginawa ko na ang lahat Pero iba padin ang gusto nila, they always comparing me to those people that already successful. Palagi nalang ganon.

Lagi din nila akong kinukumpara Kay ate, at sa kapanahon nila.

And my friends are just using me, Kapag may kailangan sila saakin lumalapit pero Kapag ako na ang may kailangan wala na sila. Almost one year na akong depress siguro nga pang habang buhay na ito. Sometimes ang taray ko dahil Alam Kong walang makakaintindi ng problema ko.

People always saying na ang drama ko, people always saying na "papansin lang yan" ang sakit mapag sabihan ng ganon. Kung Alam lang talaga nila.

May kumatok sa pinto at napapunas ako ng Luha ko. Niluwa ng pinto yung lalaki kanina na bodyguard ko daw.

"Anong kailangan mo?," tanong ko at tumingin sa ibang direksion.

"Kung kailangan mo ng kausap andito ako makikinig Sayo."

Umikot ang mata ko sakanya. As if kung makikinig ka.

"bat ba ang taray mo?, ikaw na nga yung tinutulungan." Sabi Niya at lumapit sakin at umupo sa tabi ko.

"Hindi ko kailangan ng tulong mo. Sabihin mo kung Anong kailangan mo para mapalayas kita dito! And I don't need a bodyguard." Inis na sabi ko.

"Hindi ako aalis, bayad nako ng one year." Nanlaki ang mata ko.

"Alam ba 'to ng family mo?, sige na babayaran kita para umalis ka 'di kita kailangan."

"Sakit mo naman mag salita, Alam 'to ng family ko atlis libre na ang school ko."

"Bakit mahirap lang ba kayo?, kahit gaano kahalaga basta umalis kalang bilang bodyguard ko please." Pag pipigil ko sa Luha ko.

"Hindi, at hindi din ako aalis sa tabi mo gusto Kong makatulong sa ayaw at gusto mo."