KARMAKARIŞIK

BÖLÜM 1

Her zaman karnım ağrırdı ama bugün dayanılmaz ağrıyordu acıyı hissetmemek için uyumayı denedim. 3 saat sonra anladımki olmuyor gidip anneme söyledim. "Anne karnım çok ağrıyor dayanamıyorum hastahaneye gidelim" dedim.
"Tamam dur bir kızım üstümü alayım sende giy montunu gidelim" dedi.
Tamam deyip montumu giymeye gittim.
Allah'ım bu nasıl bi acıdır diyerek ayakkabılarımı giyiyordum.
Annem"hadi kızım" dedi.
Yürürken bile acıyordu ya bir şeyimde yok neden böyle olduğunu bir türlü anlayamıyordum ben bunları düşünürken acile gelmiştik. İçeri zar zor girdim artık konuşacak takatim bile kalmamıştı sanki annem bunu anlamış gibi konuşmaya başladı.
"Kızım'ın karnı çok ağrıyor neden ağrıdığını bilmiyoruz ama ilk defa böyle oldu"dedi. Daha sonrasını algılayamıyordum bile danışmadaki kadın anneme bir şeyler söylüyordu gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başladı.

ANNE'MİN AĞZINDAN

Danışmadaki kadın konuşmasını bitirince isra'ya bakıyım nasıl diye arkama dönmemle isra'nın kendinde olmadığını görünce çığlık attım Allah'ım nolur kızıma bir şey olmasın diye dua ediyordum. Tabi benim çığlığımla herkes bana dönmüştü tabi benim derdim kızım olduğu için bağırmaya başladım.
"Doktor yokmu kızıma bakın doktor doktorrr"dedim.
Aradan 1 dakika sonra doktor geldi ama bana bir ömür gibi geldi. Bana olayı sordu bende baştan sona her şeyi anlattım tabi ben anlatırken kızımında neyinin olduğunu öğrenmek için bir odaya aldılar. O arada olanları doktora anlattım doktor da tamam deyip gitti. O hastanedeki sessizlik beni öldürüyordu. Her geçen saniye daha da telaşlanıyordum. Kocama haber vermeyi unutmuştum hemen haber veriyim diye düşünüp haber verdim.Tabi oda çok endişelendi ne yapacağıni bilemedi bende tam olarak neyinin olduğunu bilmediğimi söyledim o da tamam dedi.

BABA'MIN AĞZINDAN

Beren bana kızımın bayıldığını ve hastanede olduğunu söylemesiyle ne yapacağımı bilemedim daha önce böyle bir şey olmamıştı. Allah'ım nolur kızıma bir şey olmasın diye diye arabama varmıştım. Arabaya binip hastaneye doğru gitmeye başladım ama Allah kahretsin böyle trafiği 2 saattir yolun sadece yarısını gidebilmiştim. Dayanamadım beren'i aradım yani karımı aradım.
"Kızım nasıl? nasıl oldu? nesi varmış?"dedim.
"bilmiyorum neyi var bilmiyorum kimse bir şey demiyor,Allah kahretsinki saatlerdir orda ve kimse bir şey demiyor"dedi.
Sesi çok kötü geliyordu ağlamıştıda sanırım.
"Tamam bitanem tamam ben geliyorum sen merak etme kızımıza hiç bir şey olmayacak"dedim.
"Olmayacak demi?"dedi.
"Olmayacak bitanem kızımıza hiç bir şey olmayacak bak ben şimdi kapatıyorum geliyorum oraya"dedim.
Beren de tamam deyip kapattı. Ben eşime öyle dedim ama Allah'ım bir şeyi olmamış olsun diye diye yolu bitirmişim, hastanenin otoparkına arabayı park edip hastaneye girdim. Danışmanın yanına gidip İsra ASLAN nerde diye sordum. Danışmadaki hemen ilerden sağa dönün üçüncü kapı demesiyle hemen ordan ayrıldım ve dediği yere gittim.

ANNE'MİN AĞZINDAN

Tarığ'ı görür görmez yerimden kalkıp yanına gittim ve sarıldım. Daha fazla kendimi tutamadım ve ağladım.
"Tamam canım bir şey yok geçicek kızımıza hiçbir şey olmayacak"dedi.
Bende ağlamamı durdurmak için kızıma hiçbir şey olmayacak, kızıma hiçbir şey olmayacak diyordum.
Eşim "Tamam canım gel seni lavobaya götüreyim"dedi.
"Tamam ben kendim giderim hem sende çok iyi gözükmüyorsun git otur ben birazdan gelirim"dedim.
"Tamam"dedi.
Bende lavobaya gittim elimi yüzümü yıkadım. Sonra da hava almak için biraz dışarı çıktım.
Ya bir türlü anlamıyorum aklım almıyor kızımın hiç bir şeyi yoktu.Burada daha fazla durmanın bir anlamı yok zaten tarığ'ın yanına gideyim hem kızımın da nasıl olduğuna bakarım.