KARMAKARIŞIK

BÖLÜM 8

Peşimden geldikçe ben daha da hızlandım ben hızlandıkça Atakan da hızlandı.
"Gelme peşimden anladın mı hiç birinizi istemiyorum"dedim.
"Tamam haklısın ama bir dinle önce"dedi.
Bunu dediğin de durdum, ben durduğum için Atakan da durdu.
"Ya ben ne dinleyeceğim dinlediğimi dinledim ben"dedim.
"belki de daha dinlemen gereken bir şeylerde vardır"dedi.
"Hiç öyle sanmıyorum"dedim.
"Bence emin olmadan konuşma"dedi.
"Ben eminim zaten konuşacağımı da konuştum yeter istemiyorum tamam mı seni de o Kader denen kadını da istemiyorum"dedim.
"Bak İsra Kader teyze senin annen ve sen ona öyle hitap edemessin"dedi.
"Sanene ulan sanane yürü git peşimden gelme o kadını istemiyorum söyle bir daha da yollamasın peşime adam. Kadına bak ya beni çok seviyomuş hı hı kesin seviyodur o yüzden daha minicikken beni başkalarına vermiş sonra anlatayım mı daha anlatayım anlatayım bilerek adamına bana çarpmasını söylüyor ama merak etmesin yakın zaman da ölürüm, adamı olarakta bu güzel haberi Kader teyzeciğine sen verirsin"dedim.
Bunları söylerken ağlamadım tam tersi her haykırışımda daha da öfkelendim ama bu demek olmuyordu ki bunları söylerken gerçekliğiyle öldüğümün.
"Ne adamı ben satılık mıyım-"dedi.
Cümlesini bitirmesine izin vermedim öfkem gittikçe artıyordu.
"Belkide"dedim.
"Saçma saçma konuşma öyle bir şey olmadığını biliyorsun"dedi.
"Hı biliyormuşum ne bilmesi be ben yıllarca sadece uyumuşum"dedim.
"Ha ne ölmesi neyden bahsediyiyorsun"dedi.
Bu çocuğun bu kadar çabuk konu değiştirmesi de bir beceri.
"Bundan sanane"dedim.
"Nasıl banane lan"dedi.
"Sen hala konuşuyor musun lan sanane yoksa bunu da kader teyzene mi söyleyeceksin"dedim.
Ben böyle söyleyince gözlerini kapattı, gözlerini kapattığını gördüğüm an koşmaya başladım bilerek onu buraya getirmiştim çünkü burayı avcumun içi gibi biliyordum. Koştum koştum sonra gizlenecek bir yer bulup oraya gizlendim. Atakan'ın sesi geliyordu. İsra nerdesin bir bulayım seni bak görürsün diye bağırıyordu.
Yavaş yavaş ayak sesleri yaklaşıyordu korkmaya başlıyordum beni bulması an meselesiydi. Allah'ım ne olur beni bulmasın diye tekrarlıyordum içimden. İsra bak nerdeysen çık yoksa ben bulursam daha kötü olur.
Acaba kalıp sonumu mu izlesem yoksa çıkıp her şeyi mafetsem mi? Ne yapacağım acaba bir şey yapar mı? Yapmaz ya ne yapacak.
Ama içimdeki ses hiçte öyle demiyor. En iyisi çıkmak evet evet çıkıyım. Yavaş yavaş başımı çıkardım daha sonra etrafa baktım Atakan diğer tarafa doğru gitmişti. İşte tam zamanı diyip saklandığım yerden çıktım ve tekrar koşmaya başladım beş dakika geçmeden Atakan arkamdan İsra İsra bak bir elime düşersen görürsün diye bağırıp duruyordu Allahtan az ileride taksi durağı vardı hemen oraya gidip taksiye bindim.
Takside ki abiye sur abi çabuk ol ne olur dedim abi tecrubelerine dayanarak ben dediğim gibi gaza bastı. Atakan arkamızdan İsra bulacağım seni nereye gittiğini sanıyorsun diye bağırıp duruyordu.
"Abi ne olur biraz daha hızlı"dedim.
"Ne oldu o çocuk kim ne istiyor"dedi.
"Abi inan ben de bilmiyorum ne istiyor benden"dedim.
"Olur mu ne istediğini nasıl bilmessin"dedi.
"Abi şu an anlatması çok uzun ve benim bir konuşma yapmam lazım izninizle"dedim ve rahberden Esilayı bulup aradım.

"Alo Esila"
"Efendim canım"
"Şuan nerdesin"
"Neden ne oldu isra bir şey mi oldu?"dedi.
"Evet ama şuan anlatamam neradesin sen onu söyle"dedim.
"Benim nerede olduğumu ne yapacaksın"
"Esila bani deli etme bir kerede direk cevap ver şuan nerdesin"
"Daha yeni eve girdim"dedi.
"Tamam sakın bir yere gitme oraya geliyorum"
"Tamam ama bana her şeyi anlatacak mısın"dedi.
"Esila sus kapat geliyorum oraya" dedim ve telefonu kapattım.

Taksici abiye Esila'nın oturduğu yerin adresini verdim abiye biraz daha hızlı olmasını istedim abide hızlandı on-on beş dakikaya Esila'nın evinin önündeydim.
ALLAHtan yanıma para almışım. Parayı verip apartmana doğru kaşar adımlarla gittim. Esila'nın kapısının önüne geldiğim de kapıyı çalmadan Esila kapıyı açtı.

"İsra bana her şeyi hemen anlat meraktan ölüyorum"deyip beni içeri doğru çekiştirip duruyordu.
"Tamam Esila her şeyi baştan aşağı anlatacağım hatta sen burda yokken olan her şeyin başından ama bi beş dakika dinleneyim"dedim.
"İyi ben sana su getireyim"dedi ve mutfağa doğru gitti.
"Meltem ablayla Malik abi evde değil mi?"dedim, ha bu arada Meltem abla ve Malik abi Esila'nın anne ve babası.
"Yok onlar yarına kadar burda olmazlar onlar da gezmeye gittiler"dedi.
"Hımm böyle daha iyi oldu daha rahat konuşuruz"dedim.
"Aynen"dedi ve suyu bana doğru uzattı bende aldım.
"Hadi otur anlatayım"dedim.
"Tamam bende meraktan ölüyordum az kala"dedi.
Cevap vermek yerine başımdan geçen şeyleri yavaş yavaş anlatmaya başladı. Ben anlattıkça Esila daha da şaşırıyordu sanki mümkünmüş gibi. Her şeyi anlatıp bitirmem neredeyse yarım saati mi aldı.

"İsra sen ne yaşamışsın böyle ben yanın da değilmişim"dedi.
"Saçmalama Esila kendini suçlama sen burda olsan da olmasan da bunların hepsi olacaktı"dedim.
"Hayır eğer ben burada olsaydım sen o Atakan denen herifin yanına gitmek zorun da kalmazdın"dedi.
"Esila olmuş artık yapacak bir şey yok"dedim.
"İsra bana nasıl dersin yapacak bir şey yok sen değil miydin biz her şeyin üstesinden gelebiliriz ne olursa olsun asla umudumuzu yitirmemeliyiz diyen kişi"dedi.
"Değil aynı şey değil Esili bu bambaşka bir şey umudum da umitlerim de yapmak istediklerimde hiçbiri ama hiçbiri umurumda değil neden biliyor musun-"dedim devamını getirmeme izin vermedi.
"Neden ya neden ben varım bizim umutlarımız var hedeflerimiz var"dedi.
"Çünkü benim umutlarımı da hedeflerimi de yıkan gerçek ama hiçbir şeye yaramayan bir annem varmış ve o şu an hayatı mı mafetmekle meşgül anlatabildim mi?"dedim.
Kapı çalmaya başladı ama öyle böyle değil kapıyı kırarcasına vuruyordu her kimse.
"Esila birini mi bekliyordun?"dedim.
"Hayır kimseyi beklemiyordum dur ben bakayım"dedi.
"Tamam bende senle geleceğim"dedim.
Bir şey demedi salondan çıkıp kapıya doğru gitti bende arkasından.
Esila"kim o"dedi.
Kapının arkasında ki cevap vermek yerine daha da hızlı vurmaya başladı.
"Esila emin misin tanımadığına baya ısrarcı"dedim.
"Yok tanımıyorum dur bir kapıyı açayım bakalım kimmiş"dedi.
Bende Esila'nın arkasında durmuştum"Bence açmayalım"dedim.
"Ne olacak ki"dedi.
"Bilmiyorum ama hiç iyi şeyler olacağını sanmıyorum"dedim.
"Bence senin bu olaylardan sonra pisikolojin bozuldu paronayakça düşüncelerin olmuş"dedi ve kapıyı açtı.
Kapıyı açmasıyla kapının duvara çarpması bir oldu.
"İsra ben sana dememiş miydim bulurum seni bulursam kötü olur diye"dedi Atakan.
"Atakan"diyebildim sadece nutkum tutuldu.
"Atakan bu mu"dedi, Esila'nın da benim gibi nutku tutuldu ama onun hem şaşkınlıktan hemde Atakanın yakışıklılığındandı.
Atakan"ne o şaşırmışa benziyorsun"dedi.
"S..sen nasıl buldun burayı" diye bildim.
"Zor olmadı"dedi Atakan.
Esila"Neden buraya geldin peki"dedi ve dünyanın en saçma sorusunu sordu.
Atakan"arkadaşın biraz geriden geliyor herhalde" dedi.
"Düzgün konuş arkadaşım hakkın da"dedim.
"Hadi gidiyoruz"dedi Atakan yine konuyu muthiş değiştirerek.
"Hadi gidiyoruz derken"dedim.
"Buraya ne için geldiğimi düşünüyorsun"dedi.
"Ne bileyim"dedim.
"Mal mısın diye sormayacağım buraya seni götürmeye geldim"dedi.
"Ben bir yere gitmiyorum senin yolun açık olsun"dedim.
"Sinirlendirme beni bak adam akıllı sana gel diyorum ama istersen zorlada götürürüm"dedi.
"Kimsin sen ya cidden kimsin yani ne istiyorsun benden bir türlü anlamadım"dedim.
"Ben senden hiçbir şey istemiyorum"dedi.
"O zaman kapı orda lütfen gider misin"dedim.
"Gideceğim ve sende benle geleceksin"dedi.
"Hiçte senle bir yere gitmiyorum anla"dedim.
"Çok uzattın sanırım güzel dille olmayacak"dedi.
"Ne diyorsun sen be"dedim.
Atakan kolumu tutup çekiştirmeye başladı.
"Hop ne yapıyorsun"dedi Esila benden önce.
"İlk başta yapmam gerekeni"dedi Atakan.
"Yeter Atakan anlamıyor musun ben seninle bir yere gitmek istemiyorum"dedim ve kolumu kurtardım.
"Amma uzattın ha"dedi ve beni sırtına aldı.
"Lan bırak"dedim.
"Atakan mısın nesin çabuk arakadaşımı aşağı indir"dedi Esila.
"İsra seni aşağı indirmemi ister misin"dedi.
"Hayır"dedim.

ARKADAŞLAR UMARIM BEĞENMİŞSİNİZDİR BU BÖLMÜN DE SONUMA GELDİK VOTE VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM

Instegram= leylaakkus157