Hani çok yakınındadır yine de özlersin. Kokusu tenine sinmiş , gözleri sana saplanmış , elleri sımsıkı belinde, dudakları saclarının arasında,nefesini tüm vücudunda hissederken bile özlersin. Hiç bitmez sanırsın o güzel anlar. Ama biter uzaklasır senden her şeyini ezberlediğin kokusunu kaybetmemek icin ugruna nefes almamayı göze aldıgın, adını duyduğunda anlamsızca güldügün, Her an düşündügün senin icin methiyeler dizen destanlar yazan, yaşatan o insan sensizliği sana tercih etmiştir . O an anlarsın hayatın tozpembe olmadıgını. İlk kez gerçek anlamda özledigini anımsarsın. İliklerine kadar hissedersin yanlızlıgı. Aslında etrafında cok insan vardır kalabalıktır dort bir yanın. Ama o yokken kalabalıgın kimsesizisindir. Böyleydi benim icin aşk..
Yoktu kalabalikta kimsesizdim..
