When Do I Start? (On Going)

Chapter 12:

"Yana. M-may naging girlfriend na ba si brix?" Tanong ko kay yana at sa wakas humarap na sya sa akin at napa what-is-that?- look.

Ako din nagulat pero seryoso meron na ba? Hayyy.. bahala na.

"Wala! Ni isang babae wala!" Sabi ni yana. At humarap sa akin ng as in magkaharap na magkaharap na kami.

"Bat mo naman natanong yun aber ha? May gusto ka sa kanya no!" Sabi ni yana sabay sundot sa tagiliran ko.

"Porke nagtanong ng ganun may gusto na?" Sabi ko. Eww lang ha. Ganyan na ba mag isip ang mga tao ngayon! Haaayy! Kaloka! "Na curious lang." Pahabol ko.

"Tss... alam mo bang crush ka ni brix?" Sabi ni yana na ikinagulat ko. Sure? Weh? Totoo?

Biglang tumibok ng malakas ang puso ko. Sheyt lang. Bat ganto? Ngingiti na sana ako ng may sinabi ulit si yana.

"Joke. Joke. Joke." Sabi nya na natatawa! Puta. Ang sakit nun ha?! Bwisit. Akala ko totoo na. Bwisit si yana. Na inis ako bigla sa kanya. Bakit ganto? Parang mas gusto ko pang paniwalaan ang sinabi nya kanina. Bwisit! Takte! Sakit nun ah!

Bigla akong tumayo at sinabi kay yana na balik na kami sa suits para magpahinga na. As in yung gusto kong humiga na lang sa kama. Wala na din syang nasabi pa at sumunod na din sya sa akin. Oh well... bwisit eh! Panira ng moment!

Papasok na sana kami ni yana sa suit ng bigla akong nagulat.

"Mikha! Where did you go? I'm looking for you everywhere." Bungad ni brix sa amin habang papalapit.

"Hoy kuya! Nasa resort lang kami nagtambay sa may pool side. OA mo kala mo naman mawawala na si mikha sa mundo. Yikes!" Sabi ni yana at tumawa sa nag aalalang mukha ni brix.

"Oh shut up you young lady!" Sigaw nya kay yana.

"Echosera! Bakit mo sya hinahanap ha? Brix?" Tanong ni yana and she grinn. At dahil jan i see brix blushing. Omg is he blushing? Wow! He's cute.

"Kasi... "

"Kasi ano?" Sabi ni yana sabay nakakalokang ngiti ang gumuhit sa kanyang mukha. Imbes na sagutin ni brix yung tanong ni yana ay bumaling ang kanyang titig sa akin. Actually tinititigan nya ako.

"Pwede ba tayong pumunta sa labas. Hmm... maglakad lakad." Sabi nya at napakamot sa ulo.

"Haha! Brix! You're so bading." Sabi ni yana. "Well mikay maiwan muna kita ah. Inaantok na ako eh." Sabi nya.

Ha?? Ako din ah. Inaantok na ako. Pero... si brix. Hmmmm... "Yana teka la--" naputol na yung sasabihin ko ng sinara na nya agad ang suit namin ng hindi na kami nililingon. So?? Ehem! Ok mikha kaya mo yan.

"San ba tayo pupunta?" Tanong ko. Pagod na ako actually! Pero i feel some guilt para kay brix naaawa ako eh.

"Kahit saan. May I?" Tanong nya habang inabot ang kamay sa akin. The eff?! What's going on?!

"Ahh ok?" Nag aalanganing sagot ko tas inabot ko na ang kamay nya. Ang lambot ng kamay nya banayad na banayad tamad kasi siguro to. Parang unan bwisit kainggit lang. "Teka. Saan ba talaga tayo pupunta?" Sabi ko.

"Sea side. Hihintayin natin mag sunset." Sagot nya at naglalakad na kami sa papasok sa elevator. So anoooo!? HHWW? Ito ba yun? Holding hands while walking? Some electricity came all over my body when his hand cross with mine.

Bat ganto? Ang init init ng pakiramdam ko. Tapos kami lang ang nandito sa elevator?

-----

"So what now?" I asked him while my attention is in the sea. Nandito kami ngayon sa sea side naka upo kami. Hinihintay namin ang paglubog ng araw.

"Tell me some things about your life." He answered.

I was little bit shock. Para saan? Bakit kailangan pa nyang malaman?

"Why?" I asked him again. Relax mikha! Wag mong ipahalata ang nararamdaman mo!

"So that I will know you better." He said smiling.

"But why would you want to know?" Sabi ko di ko na napigilan pang magtanong na kaka curious naman diba?

"Because I want to give importance with our clique." He said simple. Ano na?

"Hmm... ako? I'm a grade concious in school and heaven yes, i don't have friends. In my school, they don't want me to be their friends. Di ko din alam siguro ang tingin nila sa akin nerd. Well, I said that because I love reading books ang sometimes they call me bookworm. Yeah that's my life in school. Kung ganon ka miserable ang buhay ko dun. Mas lalo naman sa bahay, I was insensible to may parents, they were busy all along. I'm receptive person, pero wala eh di ko kaya na wala silang oras sa nag iisa nilang anak." Naiiyak na tugon ko.

"But I try to submerge my feelings about them that it hurts a lot, that they don't have time to me, that they don't  even understand me and they not even ask me if I'm ok." Dahil sa sagot ko wala na umiyak na lang ako. Di ko na nakayanan pa. Siguro nga dahil wala eh. Talagang ganun ang sitwasyon ko. I know that but, I can't be sturdy to manage it. I hope and I wish they understand me.

"Sorry. I didn't know that. I'm so sorry." Brix said with sincerity. And he wipe away my tears. I'm giggling what he did. I feel comfortable with him.

"It's  ok." I said. Di ko din naman matatago yun. Ang hirap kasi pero thankful ako dahil nasasabi ko ang nararamdaman ko sa kanya... ngayon.

"Well, how about you?" I asked. Ang tahimik na kasi eh. At pa rin  naman may alam ako tungkol sa kanya kahit konti lang.

"Mas mabuti nga yung sitwasyon mo eh. Mahal ka ng mga magulang mo. I know and you know that, pero iba lang ang pag papakita nila dahil siguro ang alam nila na sapat na sayo yung naibibigay nila, kaya sila busy sa trabaho. Para din naman sayo yun mikha. Pero ako? Mahal nga ako ni mommy pero kulang yun. Kulang ng isa pa, siguro yung pagmamahal din ni daddy ko." He gave me fake smile. "Namatay sya nung 2 years old kami ni yana. Car accident. Di ko noon alam ang gagawin ko, halos nga ikamatay na yun ni mommy. Pero dahil matatag at malakas sya, nakayanan namin syempre ako din pero hindi ko talaga magawang alisin ang bigat ng aking dibdib kaya  ayun. Nakita mo naman sigurong suplado ako at hindi masiyahin diba? Siguro ganun nga talaga... may dahilan ang lahat ng bagay siguro nangyari yun para matutunan kong maging malakas at matatag." He explained.

Natulala na lang ako dahil ang lungkot nya sobra. Hindi ko alam ang ginawa ko dahil bigla ko na lang syang niyakap ng mahigpit. I don't know why. Pero parang kailangan namin ng karamay sa isa't isa. Ramdam ko ang init ng katawan nya, ang gaan gaan ng pakiramdam ko ewan ko kung bakit. Pero mas sumaya ako ng bigla nya rin akong niyakap ng mahigpit. I feel my heart beating a loud. And his heart too. I feel comfortable with his arm.

Brix's POV

I feel her sensate. I feel comfortable with her. And I think I feel her heart beating faster like mine.

Nung nabubuhay pa si daddy ganito ako kasaya. Ngayon na lang ulit akong naging ganito. Siguro dahil sa babaeng kayakap ko ngayon. Bukas na ako magtatapat sa kanya. Oo, magtatapat na ako. Kasi alam kong aalis na sya pagkatapos ng bakasyon nya dito, meron pa akong 2 buwan para mapalapit pa sa kanya. Siguro liligawan ko sya. Dapat lang. Kasi parang umaaligid si warren. Mahirap na.

Kumalas na sya sa pag kakayakap sa akin at nag iwas ng tingin. Napa ngiti ako. Ang ganda nya. Yeah. I made her blush!

"I-Im sorry." Sabi nya at humarap sa dalampasigan.

"It's ok. I don't repulse so it's ok. Thank you." I said as I turn my eyes to the sea.

"For what?" She asked.

"For telling your problems and for the hug." I laughed.

"And also I want to thank you  because I burst out my feelings to you and for listening too. I'm glad you don't dissuade your self to hug me." I laugh again and he slap my shoulder blushing. Haha!

"Ok na sana eh! I'm so crass to do that anyway! Dumbass!" She shouted. And she pout.

I laugh so hard. She is driving me crazy! I like this girl.... so much.