Selam bebeğim yine yeniden ben geldim. Ruhum aciyor. Zorlanıyorum ayakta durmaktan .. insanlardan nefret ediyorum böyle düşünmek istemiyorum ama neden böyle düşünüyorum bilmiyorum ...
Bı kaç anormal olay yani çok da bişey değil en azından benim için ..
Biliyorum bi tek ben bu durumda değilim nice insanlar var belki sorun yaşayacak bı ailesi yok nice insanlar var belki fiziksel olarak zor durumda..
Bilemiyorum. Bı açıklık getiremiyorum.. neyi kafama takıyorum neden böyle oluyorum .. kafamın içinde binlerce soru var cevap bulamayınca birbirini sik*yorlar..
Aslında bu yaşadıklarım beni düşürüyor, yıkılıyorum, belki biraz dizim kanıyor ama umursaniyorum bu zamana kadar hep kalktım, düştüm geri kalktım zor çok zor oluyor ayakta kalmak.. düşmekten asla korkmuyorum aksine guzel bir şey insanı güçlendiriyor falan fakat ben tekrar kalkacak gücü bulamamaktan korkuyorum. Bu sefer kalkamazsam ne olacak diyorum kendi kendime...
Yürüyorum yürüyorum bir yol, yol bitmiyor tabi ilerliyor fakat ilerisi kocaman bir uçurum geri dönüş yok arkamdan karanlık sarıyor tüm gectigim sokakları, anıların üstü kapanıyor, geride kalanlardan iz kalmıyor ... Durmak yok. Eğer dudursam o karanlığın içine hapis olcam, herşey gibi karanlığın eşsiz siyahinda kaybolacagim. Tek seçenek var o uçurumdan atlamak oraya kadar sıkıntı yok tabi. Fakat atladiktan sonrası?
Güçlüysen kanatların kaldirabiliyorsa bu acıyı nefreti kısaca yaşadığın herşeyi uçarsın. Peki ya bu kanatlar daha fazla acıyı kaldiramazsa?.. sonunu bilmediğin bir kanyonda kaybolur yine o eşsiz ve sessiz bir karanlıkta kaybolursun.
Kısaca hayatın özeti ..
Mesela yani..
Asla yaptıklarından pişman olma fakat ders çıkarmasını bil..
Denemekten korkma fakat sonunu düşünmeden harekete geçme ...
Sınırlarını zorla asla pes etme...
Zor biliyorum fakat kimse bize kolay olduğunu söylemedi biliyoruz herşeyi biliyoruz aslında ...
Biraz kafa ,bir bardak kahve , bir paket sigara... Belki çözülmeyecek düğümler var hayatında bırak cozemedigin yerden kes...
İmkansız diye bir şey yok engel de yok kafanı rahatlat, konuş; defterlerle konuş, duvarla konuş belki sigaranla konuşursun senin için yanan bir tek o var biliyorum, kimse senin deli olduğunu düşünmez isterlerse düşünsünler farketmez, isteyen delirip yanına gelir dert etme.. Fakat şunu da hiç bir zaman unutma asla ama asla sırrını kimseye söyleme kimseye güvenme kendinden ve Allah'tan başka guvenecegin kimse olmasın şu hayatta yoksa kusura bakma ama daha çok dizimiz kanar bu yolda...
Katil Kızı :(:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhumun Dünyası
Non-FictionKarşındaki insanın ruhuyla iletişime geçmenin yolu nedir?? Ben söyleyeyim tek yolu var oda gözler. yani ruhumuz, dış dünyayla iletişime geçmek için gözlerimizi kapı olarak kullanıyor. Peki ya kapılar kapanırsa.. Bu durum da rüya aleminde oluyoruz be...
