Our Roads Will CRUISE Again

Road 4

Anna Selene's Road

Flashback

"Hi, miss. I'm Tristan. What's your name?" sabi ng isang estraherong lalake sa likod ko.

Andito ako ngayon sa park ng subdivision namin. Nagpapalipas ng oras at nagstro-strolling using my motorcycle. When a stranger suddenly asked my name.

"I don't talk to strangers." mataray kong sabi.

"Ahh. Hahahahahaha. Then can I call you, love?" sabi niya nang may malaking ngiti sa labi. As in, yung malaki talaga na parang mapupunit na ang mukha niya.

"No. I am Anna Selene Oliveros and you have no right to call me love kasi hindi naman tayo magkakilala at hindi tayo magkaibigan at hindi tayo mag-boyfriend-girlfriend at hindi kita boyfriend at hin---"

"Wait! Wait! Wait! Boyfriend? Pwede ba, Selene?" he said while wearing a smile.

"At hindi kita kilala! And NO! Huwag mo nga akong tawaging Selene! Anna! Anna ang pangalan ko!" pagpapatuloy ko sa sinasabi ko kanina. Pinutol niya yung sasabihin ko eh!

Napakamot siya sa ulo niya. "Ang daldal mo, Selene! Hahahahaha!"

"Sabi nang ANNA eh!" sabay bato ko sa kanya ng maliit na bato.

End of Flashback

Selene. He's the only one who calls me by my second name.

*sigh*

I miss him. I miss him so much. So damn much.

"Anna, darling?"

My senses came back the moment I heard my name.

"Ahh? Oh, tita Marga!" sabi ko then I smiled.

"Bakit ka natutulala? Its been a month since you left the Phillipines. Hindi ka parin ba sanay?" Tita said.

"Ahh. Sanay na po. But I was just thinking." sabi ko habang pinaglalaruan ang mga daliri ko.

Hinawakan ni Tita ang kamay ko.
"Thinking about your future, darling? Don't worry. Its secured. You have your own apartment here. You have everything. Why worry?" she said sweetly.

"Sorry, tita and thank you." Sabi ko habang hinwakan ng mahigpit ang kamay niya.

"No worries, Anna."

~~~~~

Tristan's Road

Its been a month. Ha! Ganito nalang ba? Unti-unti ko na ba talagang sisirain ang buhay ko? Pero si Selene ang buhay ko. Paano ako babangon muli kung wala siya sa buhay ko? Selene! Selene!

"Selene! Asan ka ba? Come back to me, love." Sabi ko habang unti-unting bumabagsak ang mga luha ko.

"Matutuloy pa ba ang kasal natin? Can we still reach our dreams? Selene!"

Tinunga ko yung hawak-hawak ko na bote ng alak. I am now sitting on my bedroom floor. Drinking liquor became my daily routine since she left me. Nagkalat sa paligid ang hindi ko na mabilang na bote ng alak na walang laman.

I stand up. Kahit parang umiikot ang paligid ko, kahit na gusto nang pumikit ng mga mata ko, na kahit pagod na pagod na ako. Tatayo ako.

Pinuntahan ko ang side table ng kama ko. I get her picture and look at her angelic face. Her beautiful eyes, cute nose, pouty lips and long brown hair makes me wants to see her and hug her and to be with her forever. Magagawa ko pa ba yun?

Napansin kong unti-untung nagbukas ang pinto ng kwarto ko.
"Trsitan? Anak?" si Mom. She kept on coming here on my room. Ano bang meron dito? Bakit pabalik-balik siya? Kung hindi siya mag-isang pupunta dito, kasama naman niya sina Klyde o Niño o Mike o Razel o kaya silang lahat. Pero 'di ko sila pinapansin.

I did not bother to give her a glance. Tsk! Waste of time. I just drink my beer.

"Ako nalang po, Tita." I heard a sweet voice. A female voice. Babae? Si Selene!

Napatingin agad ako sa pintuan.

Malapit akong natumba but I manage to balance my weigh.

"Selene? Selene!?" tanong ko 'cause I am now having a blur vision.

"S-selene? Bumalik ka?" sabi ko habang pinapabayaang tumulo ang luha ko.

The woman cupped my face. I-its not h-her. This is not my Selene. I can feel it.

"This is not you, Tris. This is not the Tristan that I know. Forget her. Then remember me, rememeber what we had before. Its me, Andrea. Babe."

I am now slowly losing balance of my body. I think I'm falling. I am just too tired. I want to rest. Hahanapin ko pa si Selene.

But darkness is now slowly eating my vision.

Andrea? Andrea Torreli?

I closed my eyes.

Nagising ako sa sikat ng araw. Hmm? Umaga na ba? Hindi ko parin minumulat ang aking mata. Kinapa ko ang bed side table para kumuha ng alak. Agad akong napatingin doon. What happened? Anong nangyari dito?

"Tristan. You're awake." a woman entered my room with a food tray in her hands. Its Andrea.

Hindi ko siya pinansin.