Summer Share

Η αναμονή

- Επιτέλους, φώναξε η Έιμι , για 3 ολόκληρους μήνες θα είμαστε μόνες μας!
- Δεν το πιστεύω, απάντησε η Αννα, και για φαντάσου.... Πού!? Στο Μαλιμπού?!
- Αυτό θα βοηθήσει και την Αμάντα, είπε... Να ξεχάσει τα πάντα...Όλα όσα έχουν γίνει...
- Σας ακούω ότι μιλάτε για μένα, φώναξε η Αμάντα από το διπλανό δωμάτιο.
- Μα δεν μιλάμε για σένα Αμαντούλα, είπαν και οι δυο τραγουδιστά.
- Μιλάμε για το το ταξίδι, είπε η Άννα.
- Και το τι θα κάνουμε, συμπλήρωσε η Έιμι.
- Καλά καλά, απάντησε θυμωμένα η Αμάντα.

Αμάντας POV
Ούφ, νομίζω αυτά είναι όλα. Ένα ολόκληρο καλοκαίρι χωρίς σκοτούρες... Χωρίς μαθήματα και καθηγητές, ούτε τα ψώνια του σχολείου, ούτε αγόρια... Μόνο εγώ και οι κολλητές μου.. Ευτυχώς ο μπαμπάς μου με ξέρει και με εμπιστεύεται. Μας έχει κλείσει ένα σπίτι δίπλα στον Φάρο του Μαλιμπού. Πρέπει να ηρεμήσω... Μετά από όλα αυτά που έχουν γίνει, μου χρειάζεται μια αλλαγή παραστάσεων.... Πάλι καλά που είναι και τα κορίτσια.... Και τον καημένο τον μπαμπά μου, δεν θέλω να τον αφήσω μόνο του.... Δεν θα πάω... Θα μείνω εδώ... Ο μπαμπάς το χρειάζεται πιο πολύ από μένα...
- Αμάντα, λέει ο κύριος Μπράουν, αποφάσισα να ξεσκάσω το καλοκαίρι.... Θα πάρω τον θείο σου και θα πάμε στο Σαν Φρανσίσκο.
- Μα μπαμπά... Μην μου πεις ότι θα πάτε κι εκεί για δουλειές!?, απάντησε η Αμάντα.
- Όλοι θέλουν πού και πού κορίτσι μου να ταξιδεύουν, της απάντησε. Ακόμα κι αν δουλεύουν...
- Μπαμπά θέλω να προσέχεις?, Οκ? είπε η Αμάντα.
- Εγώ? Εσύ να προσέχεις αγγελούδι μου... Θα με παίρνεις τηλέφωνο κάθε μέρα έτσι?
- Ναι μπαμπά, είπε το κορίτσι γελώντας, είμαι ήδη 17 χρονών!
-Για μένα θα είσαι πάντα το μικρό μου κοριτσάκι, Αμάντα, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Άντε ετοιμάσου και πηγαίνε κάτω στα κορίτσια, σε περιμένουν. Δεν θέλω να γίνομαι και συναισθηματικός!
- Μπαμπά, περίμενε, είπε η Αμάντα.
- Τι είναι Φεγγαράκι μου?
- Σ' αγαπώ πολύ.
- Εγώ περισσότερο.

Αμάντας POV
Δεν μπορώ να αποφασίσω τι να βάλω.
Έδω έχει ζέστη... Εκεί? Θα έχει λιακάδα? Θα έχει σύννεφα? Μήπως αέρα? Να βάλω την κόκκινη την μπλούζα? Όχι. Να βάλω την μπλε την παντελόνια? Και πάλι όχι. Τι να βάλω Θεέ μου?
- Κορίτσιαααααα!
- Έλα Αμάνταααα!, είπε η Έιμι.
- Ελάτε πάνωωω!
- Αμάν! Τι μας θες πια!, φώναξε η Άννα.
- Ανεβείτεεε!
- Δεν ξέρω τι να βάλω!, είπε η Αμάντα.
- Τι να βάλεις ρε Αμάντα?, είπε η Έιμι.
- Θα κάνει κρύο?
- Τι λες Αμάντα?, λεει η Άννα, στο Μαλιμπού?
- Πας καλά?, λέει η Έιμι.
- Κάτσε να κάνεις τα μαλλιά σου και θα σου βρούμε εμείς ρούχα οκ?, είπαν μαζί η Έιμι και η Άννα.
- Εντάξει, εντάξει μην με φάτε βρε κορίτσια!, είπε η Αμάντα συμβιβαστικά.
Έκανα λοιπόν έναν ατημελητο κότσο.

Και τα κορίτσια μου διάλεξαν ένα σύνολο.

Δεν έβαλα καν μεικάπ, μόνο λίγο λίπος γκλος. Άφησα τα καφέ μάτια μου χωρίς να βάλω φακούς μόνο με τα γυαλιά, γιατί όπως είναι γνωστό, έχω μυωπία. Παίρνοντας το κινητό μου και την βαλίτσα μου άρχισα να κατεβαίνω τις σκάλες. Αποχαιρέτησα τους γείτονες μας, τον κύριο και την κυρία Μίλλερ που είχανε έρθει να δώσουν την εφημερίδα στον μπαμπά και είχαν κάτσει για έναν καφέ. Έπαιξα με το Ρόκυ, το όμορφο λαμπραντόρ μου και μετά, αφού μου έκανε τα νάζια του, τον αγκάλιασα και έβαλα τα κλάματα.... Μετά από όλα αυτά που έχουν γίνει, πρέπει κάπου να ξεσπάσω.

Αμάντας POV
Τα καυτά δάκρυα τρέχουν σαν ποταμι, καθώς σκέφτομαι ότι δεν θα ξαναδώ τον Ρόκυ μου φαίνεται 3 ολόκληρους μήνες. Θα μου λείψεις μικρό σαλιγκάρακι μου! Δεν θα με ξεχάσεις έτσι, Ρόκυ? Σ' αγαπώ πολύ πολύ πολύ και να προσέχεις... Να μην αφήσεις σε τυλίξει καμιά από αυτές τις σκυλίτσες, ε?

- Έλα αγάπη μου μην κλαίς, ψιθύρισε η Άννα αγκαλιάζοντας την Αμάντα.
- Πάμε βρε συναισθηματικές, φώναξε η Έιμι.

Βάλαμε τις βαλίτσες πίσω στο πορτ-μπαγκάζ και μπήκαμε στο αμάξι. Εγώ με τον μπαμπά μου καθίσαμε μπροστά, ενώ τα κορίτσια πίσω. Ενώ μπαμπάς έβαζε μπρος το αυτοκίνητο, γύρισα ρίχνοντας μια τελευταία ματιά στο σπίτι.

Μαμά, θα βρω την αλήθεια.

Μην ξεχάσετε να πατήσετε το αστεράκι!