"ต่อกันไหม?"เขาโน้มตัวลงมากระซิบข้างหูเธอด้วยเสียงกระเสร่า
แต่เธอพึ่งร้องไห้เพราะเขาโกรธเธออยู่ไม่ใช่หรอ แล้วทำไมตอนนี้เขากลับหื่นสะงั้นน่ะ
"นาวท้องอยู่นะ"
"อ่า..ไม่เห็นเป็นไรเลยนะๆ"เขาอ้อนเธออีกรอบเมื่อแรงสวาทที่อดกลั้นมานานไม่ได้ปลดปล่อยเริ่มทำร้ายเขาแล้ว มือใหญ่เลื่อนมาจับที่กรอบหน้าเล็กอย่างแผ่วเบา สัมผัสพวกแก้มนุ่มอย่างทะนุถนอม ก่อนจะโน้มใจหน้าลงมาใกล้ แต่ก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อแม่ตัวเล็กยกมือขึ้นห้าม
"ไม่ได้นะแลนด์เดี๋ยวลูกก็เป็นอันตรายหรอก แล้วนาวก็ไม่มีอารมณ์ด้วย นาวหิวข้าว"
"หื้ออ..กินพี่ก่อนก็ได้หนิ นะๆอร่อยกว่าข้าวเยอะ"เขายังไม่ยอมลดละความพยายาม อ้อนเธอสุดความสามารถ เขาดึงเธอเข้ามาชิดอกแกร่งก่อนจะก้มลงสูดดมความหอมจากซอกคอขาวที่ถูกปิดทับด้วยปกเสื้อ
"อื้ออ..พอก่อน ไปกินข้าวเช้ากัน"
"ไม่เอา จะกินเมีย!"เขาพูดอย่างมุ่งมั่นก่อนจะช้อนตัวเธอขึ้นท่าเจ้าหญิงแล้วเดินไปที่เตียง
(สรุปคือต้องยอมช่ะ??)
ฮอลแลนด์เริ่มรุกเมียตัวน้อยด้วยการสอดมือเข้าไปในชุดคลุมกระโปรงยาว ลากมือสากผ่านขาเล็กไปอย่างแผ่วเบา ริมฝีปากหนาพรมจูบไปทั่วหน้าของเธออย่างโหยหา นานแค่ไหนแล้วที่เขากับเธอไม่ได้ทำเรื่องแบบนี้กัน
"อื้ออ..พี่แลนด์ จะไม่กินข้าวเช้าจริงๆหรอ"เธอห้ามเขาไว้ด้วยมือเล็ก จับใบหน้าเขาไม่ให้พรมจูบไปทั่ว เพราะมันสร้างความสยิวให้เธอไม่น้อย
"ไว้พี่กินเราเสร็จค่อยไปกินข้าวกีบนะเมียจ๋า"
พูดจบเขาก็ก้มลงบดจูบกับเธออย่างเร่าร้อน มะนาวเองก็ตอบกลับอย่างเร่าร้อนเช่นกัน เธอเองก็คิดถึงเขามาก แต่เพียงกลัวว่าจะเป็นอันตรายกับลูก แต่อีกใจเธอกับเชื่อใจสามีของเธอว่าเขาจะทำได้แน่
![](https://img.wattpad.com/cover/90291869-288-k424348.jpg)
أنت تقرأ
แบดบอยตัวร้ายกับยัยตัวแสบ [The End]
عاطفيةผู้ชายแบดบอยอย่างเขา ต้องมาเจอเธอ ยัยตัวแสบที่พร้อมจะขโมยหัวใจเขาทุกเมื่อ "เธอนี่มันยังไงวะ ยัยเด็กบ้า เลิกยุ่งกับฉันสักที น่ารำคาญ!!!!!" "ต่อให้นายร้ายแค่ไหน ถ้าฉันได้ให้ใจนายไป แล้ว ฉันก็ต้องได้ใจนายเหมือนกัน"