Vazgeçemedim ne senden ne de şiirden

Nevşenli

Semavat titredi, ağır adımlarla
Kalbimi kandırdım senin adınla.
Bir veciz yağmuru, ol damla
Senin kokun var, her adımda.

Nevşenli artık senin zamanın
Sen çoğaldıkça, ben azaldım.
Sen yağmurdun ben hazandım
Sadece, gülüşünden haz aldım.

Dokunma acılarıma için acır
Her gidişin içimde, iz bırakır.
Her gülüşün içimde, yer alır
Her bakışın içimde, yerli kalır.

Geçti ey gözümün nuru.
Artık aramam ben umudu.
Ben seni, gelir diye umdum
Oldu, fakat erken yoruldun

Gelmiyorsa geceleri uykun
Sen bana değil ona buna uydun

Gelmiyorsa içinden bana gelmek
Gelmez içimden sana gel demek

Sevilmeyi beklemek zordur
Sevmek mi, zor sevilmek mi.
Seveni bulmakta çok zordur
Sevilmek mi, zor sevmek mi.

Gülmeyi istemekte zordur
Gülmek mi zor diyeceksin
Sordun diye farz edelim
Sen olmayınca gülmekte zordur

Yaklaşan bu son gemi
Ölüm varken yaşam nedir
Dediler ki giden geri gelir
Ne giden var ne gelen dedim

Giden yine bendendir
Seni senden alanda bendim
Artık aşk diye birşey olmaz dendi.
Senin yüzünden bitmez bu derdim

Belki güneşte diriliş yaşayacaktır
Fakat her insan yaşlanacaktır
Onca şey varken yaşayacak ( fakat)
Bu filmde ölümde yer alacaktır