Vazgeçemedim ne senden ne de şiirden

KAYBEDİYORUZ

Ne sevdiğime ne sevildigime inancım kalmadı hissizlestim. Kaybediyoruz her saniye her dakika her hafta her ay hatta ve hatta her sene geçtiğinde çok kaybediyoruz. kalbim seni unutamıyor mu ? Yoksa unutmak mı istemiyor anlam veremedim. Bence unutamayan insan yoktur unutmak istemeyen insan vardır çünkü unutmak istemediği insan onun yarım kalan bir yerini tamamlıyor dur ki unutmak istemiyor dur.

                              YENİ SATIR
Şuan yeni bir satır başında hayellerin hayal olarak kaldığı bir boka benzemeyen hayatı yaşamaya mahkum hissediyorum kendimi .
Dikkat... Bir boka benzemeyen derken hayat kötü demek istemedim hayatı bir boka benzetemedim. Herşey saçma sapan gidiyor sanki herşey üstüme geliyor gibi hissediyorum tabi buyuklerimin dediği bu yaşta normal dir. Ama unutmayın ipler sizin elinizde isterseniz o ipi sıkı ca tutup cambaz olur yürüyüp geçersiniz isterseniz o iple intihar bile edersiniz. İntihar demişken aklımdan çok geçti yapamadım değmez diye düşündüm herhalde. Çünkü ben bugün hayatıma kast etsem o bir gün ağlar ikinci gün depresyon felan 3-4 tane üzüntülü snap felan atar geçer. 3 gün hiç bişi yok gibi ne aklında ben varım ne kalbinde hiç olmadım zaten kolunda birisi hayatına  bakar devam ettirir bu yüzden değmez dedim. Ama o öyle bişi yapsa ben ne yapardım ? çok sordum bu soruyu kendime. Hiç kimsenin olmadığı bir yerde herhalde hıçkıra hıçkıra ağlardım ve o zmn gözümü bile kırpmadan canıma kıyardım  neden biliyomusun sen benim ilkim herşeyim sin seni çok seviyorum.