Wiskundeknobbel

Bijles

Een paar weken later heb ik mijn eerste wiskundebijles. Meneer Timmermans, ik bedoel Jack, heeft aangeboden om me te helpen en dat vond ik uiteindelijk toch wel een goed plan. Alleen een beetje jammer dat ik op donderdag tot het achtste op school moet blijven voor wiskunde. In het lokaal is nog niemand, dus ik ga maar achteraan zitten op de plek waar ik normaal ook zit met Sophie. Sophie en Lynn noemden me een bofkont, omdat ik met de hotste leraar van de school een afspraak heb. Ik vind het nog steeds een arrogante kwal die zichzelf vooral heel erg knap en leuk vindt. Maar goed, toch wel aardig dat hij me wil helpen. 'Ha Maud, je bent er al!'roept Jack enthousiast. 'Hoi', mompel ik. 'Jij hebt er vast zin in haha!' 'Zullen we even kijken naar de opdrachten die je al gemaakt hebt?' vraagt hij. Ik knik en pak mijn schrift. 'Je bent nog niet zover, vond je het moeilijk?' 'Nee, het valt nog wel mee, maar ik heb gewoon telkens niet de motivatie om aan wiskunde te werken.' 'Tja, dat is ook wel lastig, zo na de vakantie.' Hij buigt over me heen en ik voel zijn warme adem in mijn nek. Ik vind het niet zo prettig dat hij zo dichtbij komt en schuif iets opzij. 'Deze opdrachten gingen wel goed zie ik', en hij wijst de eerste paar opdrachten aan. 'Ja klopt', zeg ik,'maar ik snap eigenlijk niet zo goed wat ik nou aan het doen ben met dat differentiëren.' Jack legt het uit, maar ik kan me er niet zo goed op concentreren. Ik weet niet waarom, maar ik voel me niet zo op me gemak bij deze man. Hij komt veel dichterbij dan de andere leraren. 'Snap je het zo al wat meer?' vraagt hij. Ik knik maar, want ik wil niet dat hij het nog een keer gaat uitleggen. 'Ga zelf maar even verder werken aan de opdrachten van deze week. Als je een vraag hebt, roep je maar.' 'Oké, bedankt meneer', zeg ik. 'Geen meneer hè? Ik heb veel liever dat je gewoon Jack zegt.' Ik knik weer en buig over mijn wiskundeboek. Ik ben het niet zo gewend om de voornaam van een docent te gebruiken. De opdracht die ik moet maken, vallen gelukkig wel mee. Ik werk aardig snel door tot de bel gaat. 

'Hé girl, hoe was je bijles?' vraagt Lynn 's middags als we bij haar zitten te chillen. 'Prima, ik snap het al iets meer dan eerst en heb aardig doorgewerkt.' 'En Jack?' vraagt Sophie. 'Jij vindt hem echt leuk hè?' vraagt Lynn. 'Nou, het is toch best een lekkerding?' 'Soof! Doe normaal!' roep ik. 'Maud en ik koppelen je wel aan Jack, toch Maud?' 'Haha, plan maar vast een bruiloft!'roep ik. 'Wij zijn bruidsmeisjes!'roept Lynn. We moeten alledrie erg hard lachen. Ik hoor mijn telefoon trillen. Het is mam: 

Hoi Maud, 

Kom je zo naar huis? Ik moet je iets belangrijks vertellen. 

X mam

Huh? Ik moet altijd half zes thuis zijn en het is net vier uur geweest. Mama doet nooit zo raar op app. Ik stuur terug: 

Hey, 

Ik kom er zo aan. Hoop dat het niks ergs is.

Xx

'Sorry meiden, mijn moeder wil dat ik nu naar huis kom.' 'Nu al?' vraagt Lynn. 'Het is net zo gezellig!' 'Je moet toch altijd pas half zes thuis te zijn?' vraagt Sophie. 'Ja, ik snap het ook niet. Ze moet iets belangrijks vertellen.' 'Oh nou, hopelijk valt het mee dan', zegt Lynn. 'Je moeder appt toch nooit zoiets als er iets ernstigs is?' 'Het zou vast wel over school ofzo gaan', zegt Sophie. Ik knik. 'Het was gezellig, tot morgen!' 'Tot morgen en succes met je moeder!' Snel pak ik mijn fiets. Wat zou er aan de hand zijn?