Wiskundeknobbel

Aandacht

'Je zit altijd zo ver achteraan tijdens de bijles. Je mag best hier voor mijn bureau zitten, we zijn verder toch alleen in het lokaal', zegt Jack tijdens mijn tweede bijles op dinsdag. Ik heb eigenlijk geen zin om zo dichtbij een docent te zitten, maar ik pak toch mijn spullen. Tijdens het maken van de opdrachten, merk ik dat hij naar me kijkt. Ik kijk op. 'Is er iets?' Jack schudt zijn hoofd. 'Nee hoor, ik vind het gewoon leuk om te zien dat je zo geconcentreerd bezig bent.' Oké raar antwoord, maar ja ik zit nu natuurlijk ook vlak voor hem. Ik ga weer verder. 'Weet je dat je een heel mooi meisje bent.' Ik kijk op. Dit hoort een leraar niet te zeggen. Weer krijg ik dat rare gevoel in mijn maag. Waarom geeft hij mij toch telkens zoveel aandacht? 'Daar bedoel ik verder niks mee hoor, maar ik kijk graag naar je en dat mag je ook best weten.' Hij leunt wat naar voren en als een reflex ga ik naar achteren. 'Niet schrikken Maud, ik weet wel dat je mij ook leuk vindt. De manier waarop je naar me kijkt tijdens de les en als we met z'n tweetjes zijn al helemaal.' Ik bloos een beetje en weet niet wat ik moet zeggen. Ik vind hem helemaal niet zo leuk. Alle meiden uit de klas zijn verliefd op hem en dan kiest hij mij uit? De bel redt me uit deze ongemakkelijke situatie. Ik stop mijn boek in mijn tas en wil weglopen, maar hij houdt me tegen. 'Ik bedoel er niks mee Maud, dat weet je toch? Het valt me alleen op. Ik zal niks tegen de anderen vertellen over je gevoelens, oké?' 'Laat me los', zeg ik met een schorre stem. 'Sorry, natuurlijk Maud.' Snel glip ik langs hem heen en ik pak mijn jas uit mijn kluisje. Als ik omkijk, zie ik hem uit het raam naar me kijken. Hij glimlacht en zwaait naar me, maar ik keer me snel om en loop weg. Wat heeft dit te betekenen? Ik vind hem toch helemaal niet leuk? 

Ik kan aan niks anders meer denken. De volgende dag kletsen Sophie en Lynn over van alles en nog wat, maar ik kan ze niet echt volgen. 'Waar zit jij met je gedachten?' vraagt Lynn. 'Oh niks, laat maar', mompel ik. Sophie kijkt me vragend aan. 'Je weet toch dat je ons alles kan vertellen?' Ik knik. 'Het is Jack van wiskunde', zeg ik dan. 'Ik voel me totaal niet op mijn gemak tijdens de bijles en in de gewone lessen kijkt hij ook de hele tijd naar me. Hij zei zelfs dat hij me mooi vond.' Ik kijk naar mijn vriendinnen. Ze kijken me niet-begrijpend aan. 'Dat zal wel meevallen Maud, dat doet hij bij iedereen. En trouwens, alle meiden vinden hem leuk, dus volgens mij heb jij ook een oogje op hem', zegt Lynn geruststellend. Ook Sophie zegt dat hij met iedereen zit te flirten, dus dat het vast niks betekent. 'Jullie hebben gelijk', zeg ik. 'Het zal vast wel meevallen.' Toch ben ik er niet helemaal gerust op. Ik heb echt het idee dat hij mij meer aandacht geeft. Ik vertel het verder niet aan mijn vriendinnen, ze begrijpen het vast niet. Morgen heb ik weer wiskunde en aan het eind van de dag bijles. Hopelijk hebben ze gelijk en houdt hij zich gedeisd. 

Als ik 's middags thuiskom zit Evert-Jan in de woonkamer met mijn moeder te kletsen. Natuurlijk onder het genot van een glaasje wijn, zo is mijn moeder nu eenmaal. Ik gooi mijn tas in de hoek. Mijn moeder kijkt op. 'Oh hey lieverd, ik had jou nog niet thuis verwacht.' 'Je bent ook druk bezig',  zeg ik op een sarcastische toon. Ze kijkt geïrriteerd. Evert-Jan zit er een beetje ongemakkelijk bij. 'Ik zal jullie verder niet meer storen', zeg ik. 'Wacht even schat, wij gaan zo weg.' 'Wij?' vraag ik. 'Ja, Evert-Jan en ik gaan uiteten bij de pizzeria. Dat had ik je toch verteld?' Ik schud mijn hoofd. 'Volgens mij niet, maar ga maar lekker met z'n tweetjes. Ik eet wel alleen.' 'Er ligt pizza in de diepvries, dan hoef je niet te koken', gaat ze onverstoorbaar verder. Boos kijk ik haar aan. 'Wat moet ik nu zeggen? Bedankt mam, dat ik pizza mag opwarmen en het in mijn eentje op mag vreten? Wat een bullshit. Denk vooral niet aan mij en ga lekker met Jan-Evert of hoe hij ook heet weg.' Ik stamp de trap op en sla de deur achter me dicht. Even later hoor ik de auto wegrijden. Ze is gewoon weggegaan, ik had ook niks anders van haar verwacht. Snikkend laat ik me op het bed vallen. Ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld. Eerst dat gedoe met Jack, toen Lynn en Sophie die me niet begrepen en nu verraadt zelfs mijn eigen moeder me. Ik heb misschien wat heftig gereageerd, maar ik kan het echt niet hebben dat ze met haar nieuwe vriend telkens allemaal leuke dingen gaat doen.