Wiskundeknobbel

Weekendje weg

Vrijdag na het eten loop ik naar het station. Ik moet zo'n twee uur met de trein, dus het duurt nog wel even totdat ik in Zeeland ben. Waarom moet papa dan ook een Zeeuwse dame aan de haak slaan? Ach ja, ik mag haar wel. Alleen lijkt ze totaal niet op mama. Mama is een vrouw van 45 met kastanjebruin haar, net als ik. Isabel daarentegen is een blondine van 34. Ze verschilt 13 jaar met papa, die is 47. Ik snap eigenlijk niet wat een vrouw als Isabel in mijn oude vader ziet haha. Ik pak mijn OV-kaart en check in. De trein komt er al aan. 

Na ruim twee uur ben ik er eindelijk. Ik zie papa al staan op het perron. Blij vlieg ik hem om de hals. 'Ik heb je zo gemist pap!' 'Ik jou ook schatje', zegt hij terug en hij geeft me een dikke knuffel. We lopen naar zijn huis, dat is vlakbij het station gelukkig. Isabel staat al op ons te wachten. We kletsen wat over school en mijn vriendinnen. Dan zeg ik ineens: 'Mam heeft een nieuwe vriend.' Papa kijkt me verbaasd aan. 'Goh, dat wist ik helemaal niet.' 'Hij heet Evert-Jan en hij is echt een oude zak', mopper ik. Isabel en papa schieten in de lach. 'Dat is ook weer duidelijk Maud. Zo erg zal het wel niet zijn toch?' Ik schudt mijn hoofd. 'Het valt wel mee, we moeten denk ik nog aan elkaar wennen.' Ik lijk mama wel nu ik dit zo zeg, maar van pap en Isabel hoef ik in ieder geval geen steun te verwachten. Ik begin maar over een ander onderwerp. 'Slaap ik weer in de logeerkamer?' ''Ja, maar wel op een matras, want we zijn bezig de kamer te verbouwen.' Ik kijk mijn vader raar aan. 'Verbouwen? Hoezo? Daar mag ik toch altijd slapen?' 'Weet ik liefje, maar binnenkort is de kamer voor iemand anders. Isabel is zwanger, dus je krijgt een zusje!' Ik kijk mijn vader aan. 'Wat, zwanger?Waarom vertel je dat nu pas!' 'Ik heb je al een tijdje niet meer gezien en we wilden het je persoonlijk vertellen in plaats van over de telefoon.' 'Dus dat kind neemt gewoon mijn plaats in? Waar slaat dit op?' 'Nou, ik had iets meer blijheid verwacht, Maud. Je plek wordt niet ingenomen. We maken gewoon een plekje voor jou op zolder. Je mag altijd langskomen, dat weet je toch?' 'Dat is waar, ik wil alleen geen plaatsvervanger.' 'Nee joh', zegt Isabel, 'we houden ook van jou. Je zult je zusje vast heel leuk vinden en dan gaan we gewoon gezellig met z'n viertjes op stap.' Ik veeg mijn tranen weg. 'Ja, ik vind een zusje we leuk. Ik heb altijd al een broertje of zusje willen hebben.' Het komt niet heel overtuigend over, want ik zie dat papa me onderzoekend aankijkt. Ik glimlach flauwtjes. Ik had altijd een broertje of zusje willen hebben, maar een halfzusje is toch heel anders. En ik weet nu al dat ze het heel druk met haar gaan hebben zonder mij erbij. 'Hoelang ben je al zwanger?' vraag ik aan Isabel. 'Vijf weken, dus voor ons is het ook nog nieuw.' Hoezo nieuw? denk ik. Vijf weken is al best lang en waarschijnlijk was het al heel lang de bedoeling om zwanger te worden. Ik zeg welterusten tegen Isabel en pap en ga dan naar boven. De logeerkamer is al zachtroze en het stinkt naar verf. De hele kamer is verder leeg, op een matras in het midden na. Wat een gezellige plek om te overnachten! Zuchtend doe ik mijn pyjama aan en ik ga slapen. 

De volgende dag slaap ik lekker uit. Isabel is al weg als ik beneden kom. 'Goedemorgen schat!' 'Goedemorgen.' Papa heeft een lekker ontbijtje gemaakt met croissantjes en jus d'orange. Ik ben blij dat we vandaag met z'n tweeën zijn. 'Wat wil je vandaag gaan doen?' vraagt papa. 'Misschien de stad in ofzo?'opper ik. 'Ik vind alles prima, als ik maar niet alle vrouwenwinkels in moet haha.' 'Nou vooruit, dan kijken we gewoon een beetje rond naar oude saaie gebouwen', antwoord ik. We rijden met de auto naar Middelburg. Het is heel gezellig, totdat papa's telefoon afgaat. 'Sorry lieverd, deze moet ik echt even nemen.' Hij loopt naar een rustig hoekje op het plein waar we staan. Na vijf minuten is hij nog aan het bellen, dus ik besluit de H&M in te gaan. Ik kijk een beetje rond, maar ik zie niks leuks. Dan valt mijn oog op een leuke blouse. Het is van wit kant en schijnt een beetje door. Ik besluit het te passen. Wauw, best mooi! Hij schijnt best erg door, maar ik heb er een wit hemdje onder, dus dat kan best. Ik loop naar de kassa om het te kopen en zie dat mijn vader klaar is met bellen. 'Ga je iets kopen?' Ik knik en laat hem de witte blouse zien. Hij kijkt er vluchtig naar en glimlacht. 'Lieverd, ik heb slecht nieuws. Ze hebben me echt nodig op de zaak en ik moet er nu heen.' Hij haalt uit zijn zak een briefje van 50 euro. 'Dit is vast wel genoeg voor de blouse en dan kan je straks de bus terug nemen.' 'Maar kan ik dan niet met de auto mee terug?' vraag ik. 'Nee, ik ga nu echt. Ze hebben me nodig. Het spijt me lieverd, ik had het ook graag anders gezien.' Hij geeft me een kus op mijn wang en loopt weg. Eenzaam blijf ik achter in de winkel. Ik reken af en ga dan op een  bankje zitten. Zelfs papa laat me in de steek. Er kon nog geeneens één middag vanaf om met  mij wat leuks te  doen. Toen papa en mama nog bij elkaar waren, was hij ook altijd druk met werk. Mama kon dat echt niet uitstaan en dan loste hij het altijd op met geld, een cadeautje of een etentje. Het is saai om alleen in de stad rond te lopen, dus ik ga al snel weer met de bus naar papa's huis. Isabel is ook nog weg, dus ik heb het rijk voor mij alleen.