Secretkeepers

6

Wat Levi deed was iets afschuwelijks, hij liep van school naar zijn auto en reed weg. Waar hij heen reed zal ik nooit weten alleen hij weet het.
Maar aangekomen op zijn bestemming stond er een soort pakhuis voor hem, dezelfde als in mijn droom. Hij liep naar binnen en wachtte op iemand. 'Levi daar ben je! Waarom deed je er zo lang over?' Hoorde hij van achteren, hij draaide zich om en zag Silver. Hij liep naar haar toe en kuste haar vol op de mond.
'Zo Levi, even mijn dochter kussen hmm?' Zei een stem weer achter hem. Hij draaide zich voor de tweede keer om en zag Alarza staan. Hij voelde zich rood worden en keek naar beneden. 'Ach kom jongen kijk niet zo betreurd. Ze duwde je niet weg en dat doet ze met een heleboel jongens.' Dat laatste was als grap bedoeld maar klonk niet zo. 'Genoeg gepraat, Levi wij hebben jouw kwaliteiten nodig om een meisje op jouw school uit te schakelen. Ik neem aan dat je weet wie ik bedoel?' Levi wist dit maar wilde dit niet doen.
'Ik ga dus echt niet Celeste uitschakelen hoor als je dat dacht!' Levi schreeuwde dit bijna en wou vertrekken. Maar werd tegen gehouden door Silver die hem aankeek met een verliefde blik. 'Babe alsjeblieft? Wil je Celeste uitschakelen?' Levi zuchtte en knikte 'Oké voor jou Sil. Alleen voor jou zodat we samen kunnen blijven.' Hij stak zijn pink omhoog en zij deed haar pink om de zijne. 'Dat is dan geregeld! Laten we het vieren!' Riep Alarza vrolijk en ze vierden het.

Ik hoorde gegil in de club en deuren die werden opengetrapt. Mannen die riepen waar ik was, een stem hoorde ik die ik kende, Philip, ik neem dus aan dat hij gehoord had dat ik een paar keer ben aangevallen. Ik sloeg het boek dicht deed hem in mijn tas en liep uit Yri's kantoor. Ik zag wie de club aanviel, het was de MDE, ik zag Philip en hij keek naar mij. Hij kwam mijn kant op en opende zijn armen toen hij bij me was. Hij pakte mijn armen stevig vast en begon te praten, 'Celeste, wat dacht je wel niet? Dacht je echt dat je van mij kon achterhouden dat je twee keer bent aangevallen? Je gaat nu van school af en als je niet wilt sleur ik je ervan af!' Ik kon zien dat hij echt kwaad was, zijn ogen leken vuur te spuwen. Hij bleef schreeuwen en tieren
en ik zag dat er mensen naar ons begonnen ons te staren. 'Stop! Philip, stop gewoon. Ja ik ben aangevallen maar iedere keer ben ik weer goed terechtgekomen. En ja ik wilde de MDE helpen door dit te doen maar blijkbaar willen jullie jezelf alleen maar helpen.' Hij was gestopt en keek naar me met grote ogen, ik praatte nooit zo tegen Philip maar hij moest maar gewoon eraan wennen dat ik volwassen werd. 'Luister Celeste, ik doe dit voor je eigen best wil. Je gaat van Lanovia af. Je gaat nu naar huis en pakt je spullen. Zeg maar tegen dat meisje dat je weg moet vanwege familiezaken ofzo iets. Ik zie je straks oké.'
'Nee! Niet oké!' Ik pakte hem bij zijn schouder en draaide hem om. 'Je kan me in een beveiligde kamer zetten of een bodyguard bij laten lopen maar ik ga niet weg van Lanovia, dat je dat maar weet.'
'Oké, oké, ik verplaats jouw en je kamergenoot naar een beveiligde plek en laat een bodyguard bij je lopen, 24/7.' Ik knikte hard en sprong op Philip en knuffelde hem zo hard dat ik dacht ik dat ik hem liet stikken. Ik was opgewonden maar wist niet wat ik Aisha moest vertellen. Moest ik haar vertellen wat ik was of niet? Ik besloot haar op de weg terug te bellen. Ik liep naar buiten. Het begon te regenen, auto's hadden hun lichten aan en zoefden voorbij. Een auto stopte vlak voor me en deed zijn raampje naar beneden. Ondanks zijn zonnebril die hij op had herkende ik hem, het was Levi, 'Godsamme ik heb echt een stalker hé of niet dan?' Ik zei dit zo sarcastisch mogelijk en hij moest erom lachen, of tenminste dat dacht ik, ik zag namelijk een kleine hoekje van zijn mond opkrullen.
'Heb je nog een lift nodig of niet?' Ik keek naar beneden en weer naar boven waarna ik knikte en in de auto stapte. Hij startte de motor weer en reed verder.
'Dus wat doe je hier in de regen?' Vroeg hij.
'Wat?' Ja ik zei wat, ik had geen idee wat ik moest zeggen behalve dat.
'Je hoorde me de eerste keer wel.' Zei hij een beetje serieus.
'Ik was op bezoek bij mijn oma.' Jup dat was het eerste wat in me opkwam.
'Je was op bezoek bij je oma die woont op een afgebrande club?' Shiiiiiiit.
'Natuurlijk niet! Ze woont ff verderop maar ik wilde lopend terug dus liep eventjes en toen kwam jij langs.' Ugh, lekker geloofwaardig CC.
'Waarom heb jij trouwens een zonnebril op? Het regent toch of zijn ogen verpest ofzo?' Ik wou het onderwerp veranderen dus besloot het hierover te hebben. Hij deed zijn zonnebril af en keek me aan, ik schrok, zijn ogen, ze... ze waren... veranderd... van kleur, ze waren paars geworden in plaats van het mooie bruine dat ze ooit waren. Hij was onder een liefdesspreuk en ik denk dat ik al weet van wie. Hij zette de auto aan de kant en vroeg of ik kon rijden. Om te kijken of mijn theorie klopte zei ik dit zo flirterig mogelijk: 'Levi heb je zin in iets leuks?' Hij keek me gelijk aan met een walgelijke blik. En zei gelijk: 'Nee dank je CC ik heb er geen zin in.' Oké, nu weet ik het zeker, de spreuk is van... het volgende moment voelde ik iets tegen de bovenkant van de auto slaan. Het werd verschrikkelijk heet hier, het was een vuurbal, het was een heks die me aanviel. Ik stapte naar buiten maar gelijk toen ik de deur opendeed kwam er een volgende vuurbal naar de deur. Ik deed gelijk de deur dicht en keek naar Levi, die er nog verschrikkelijk kalm uitzag. Ik pakte hem bij zijn gezicht en kuste hem vol op de mond. Hij stribbelde tegen maar toen ging hij op in de kus. Ik brak de kus op en keek hem in zijn ogen waarmee ik zei: 'Oculos retro.' En ik zag zijn ogen deel bij deel terug veranderen maar ik zei ook nog: 'Amentiam iota converti.' En hij werd langzaamaan weer zichzelf. Hij keek om zich heen en keek naar mij. Er kwam gelijk een nieuwe vuurbal op het dak en ik hoorde het smelten.
'CC ik ga iets doen waarbij je kalm moet blijven. Oké?' Hij zei dit in uiterste concentratie. Wacht, wat? Wat gaat hij doen? 'Levi wat ga je doen?' Ik was bang, bang voor wat hij zou doen.
'Vertrouw je me?' Hij vroeg dit met een drang in zijn stem en ik knikte. Hij stapte uit de auto en werd bijna gelijk geraakt door een vuurbal.
'Nee!' Riep ik. Maar hij ging door en toen hij buiten stond kwam er een soort licht om hem heen en dacht ik vleugels te zien die zo wit waren dat onaangeraakte sneeuw er nog jaloers op zou zijn. Ik dacht dat er een aartsengel voor me stond. En toen werd alles zwart.