Sevdigin insanin once sesini unutursun eger bir fotografi yoksa yuzunun detaylarını unutursun ama kokusunu asla unutmazsın birisinde duydugun zaman o kokuyu oradan ayrılmak istemezsin bir süre daha zihnindeki hatıraların canlanmasına izin verirsin... Asla o kokuyu onda duyamayacağını bilirsin... Sesini unutmamak icin ise gizliden gizliye dinlersin sesini istedigin zaman gorememek de yıpratır insanı her ne kadar kendinden taviz vermesende bir ona yenilirsin su hayatta belki de... Unutmazsın ya da unutmaya kalbin musade etmez. Gelsin de istemezsin gitmesinde... Öyle bir arafta kalırsın ne gidebilirsin ne de kalabilirsin... Yapmayı istedigin seyler olur elin kolun bagli oturursun oldugun yerde.... Ölümü düşünürsün ölsem veya o ölse neler olacagini dusunursun en akil almaz tarafi ise mezarı basında ağlamak olsa gerek... Senaryolar kurgulanır hayatın yönetmenliginde sen oynarsin o basrolde ama buradaki duygularin hepsi ama hepsi gercek... Duygusuzlugun veya sahte bir duygunun yeri yok Hayat adlı bu filmde gişesinin önünde kimse beklemez ama yaşanır yazılır ve oynanır...
