Atack On Titan ~ Devlere Saldırı

Titanlardan Kaçmak.!

İnsanoğlunun övündüğü devasa duvarlar...

 İnsanoğlu Korkuyu,Acıyı,Nefreti,Ölümü asla unutmadı.Bitti sanıldığı halde aslında sadece unutuldular veya unutulmaya çalışıldı...

Düzinelerce insan hayatlarını kurtarmak için gelen o ufak filikalara binmek için birbirlerini eziyorlar surların diğer tarafına geçmek ve bir şekilde yaşamaya devam edebilmek için birbirleriyle yarışıyordu.

Armin babasıyla birlikte bindiği filikanın köşesinden Eren ve Mikasayı gözlüyor onları kalabalığın içinde bulmaya çalışıyordu.Hannes in sırtında gördüğünde bir anlık bir gülümseme ile onlara doğru ilerleyip sarılmak için zıplamaya hazırlanıyordu ta ki.

O korku dolu gözleri nefret dolu bakışları görene kadar.

Bi an yutkunup geri çekildi hiçbirşey söylemedi konuşmadılar sadece sessizce bir yer bulup küçük şehirden çıkan dumanları seyrediyorlardı.Son filikada yola çıktı geriye kalan yüzlerce hatta binlerce insan ölüme terkedildi.Devleri bir nebze olsun durdurabilmek için insanlar yem niyetine kullanılıyor hayatlar hiçe sayılıyordu.

Eren ellerine doğru bakakaldı..Avuçları çelimsiz bilekleri güçsüz daha çocuktu.Ne yapabileceğini düşündüğünden eminim gerçekten arzulasa bile savaşmak için ne yapabilir di.Biz ne yapabilirdik bizim kaderimiz duvarlar yıkılana kadar çiftlik hayvanıymışız gibi tıkılıp kalmakmı?

Eren oturduğu yerden hızlıca kalkıp kenara doğru yaklaştı parmaklarının ucuna batan kıymıylara aldırmaksızın şehre doğru haykırdı parmaklarındaki kanı bütün yüzüne bulaştırıp 

Bütün Devlerin Soyunu Kurutacağım...!

O kararını artık vermişti ben Armin hep onların koruması altında oldum sürekli kollandım ve sadece peşlerinden onları izleyebildim.Acaba artık izleyebilecekmiydim o devasa devlere karşı ben ne yapabilirdim korkağın tekiyim.Hiçbir işe yaramam benim yerime savaşabilecek birini alsalardı keşke.

Armin ..! Armin..! Armiin!

Ha? ne oldu Mikasa ? 

Söylediklerini duydum bunları düşünmenin sırası değil ben ve eren her zaman yanındayız hiçbir zamanda ayrılmayacagız.Sen işe yaramazın teki değilsin bunu sakın unutma.

Artık hava kararmış sessiz sularda surların arka tarafına geçmek için bekliyorduk.Etrafımızdaki insanların gözlerine baktığımda nasıl bir korku yaşadıklarını görebiliyordum.İnsanlar bu kadar aciz olmamalıydı ...