A/n:
Hey, hey, hey!!!
Part two agad....
Vote and comment po...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kinabukasan na ng umaga kami naka-uwi nina Mama at Papa.
Nakakapagtaka lang…
Kasi sa bus kami nakasakay ngayon…
May kotse naman kami…
Habang nakasakay kami sa bus, hindi nila ako pinapansin…
Syempre magkalayo kami ng upuan ehh..
Bigla akong napatingin sa kanila..
Nakita ko may kausap si Mama sa cellphone niya…
Ang expression ng mukha nila…
Parang gulat na gulat at ano ‘to??
Ba’t parang paiyak na si mama.
Ano yun???
Bakit sila bumaba???
Nakita ko silang sumakay sa isang bus na pabalik sa Laguna…
Hindi ko na sila sinundan kasi may gagawin pa ako pagka-uwi ko…
Inisip ko na lang nab aka may nakalimutan sila..
Ang kaso naiyak??? Yae na nga….
Pagkauwi ko sa bahay tinext ko na agad yung tropa ko na pumunta sila sa 7/11. Dun kasi yung tambayan naming.
Sabi ko sa kanila na ililibre ko sila..
Pagkatapos ko silang itext, naligo agad ako at nagbihis..
Excited na kasi akong Makita sila ulit…
Dali-dali akong pumunta sa 7/11.
Nag-antay ako dun…
Umaasang sana hindi na sila galit sa akin ..
Nag-antay ako doon ng hanggang Makita ko sa orasan ng cellphone ko na 8 na ng gabi.
Umuwi ako sa bahay na biguan…
Tinext ko na lang sila na bukas na lang kasi baka busy pa sila.
Kinabukasan, ganoon pa rin ang nagyari..
Umuwi pa rin ako ng bigo.
Nung ikatlong araw, hindi na ako pumunta ng 7/11..
Naisipan ko na lang na puntahan sila sa bahay nila.
Pero nung tapos ko nang puntahan ang lahat ng bahay niyo…
Lahat walang tao..
Siguro yung parents nila nasa work pero sila…
Nung isang linggo pa kami walang pasok ehhh…..
Pagka-uwi ko sa bahay…
Tsaka ko lang naisip kung bakit hindi pa nauwi sina mama at papa..
Nakakatamad talaga ditto.
Makapagdaydream na nga lang ulit…
BINABASA MO ANG
Message Sent (Short Story)
Short StoryNabubuhay ka ba sa isang buhay na malungkot???? Kasi ako hindi... Kaya pakibasa na lang nito...