Midnight (NiallHoranFanFiction)

2. Bölüm

Hikayenin votesi 50'yi geçtiği zaman yeni bölüm gelecek.

** 

Niall'ın evinin önüne geldiğim de kapıyı hızla çalmaya başladım. Beni burada da yakalayabilirdi sevgili abiciğim.

Kapı açılmadığın da bu sefer zile bastım. Uyuyor mu bu çocuk? Ama daha yeni konuştuk. Hiç bir şeyi yoktu. Daha doğrusu Louis konuştu ama olsun.

"Niall?!" diye içeriye doğru bağırdım ama cevap gelmedi. "Lan ben geldim."

"Bunun da götü kalkmış amına koyiyim!" dedim ve telefonumu çıkartıp Harry'i aradım.

"Ne var be?" diye telefonu açtığın da  gözlerimi devirdim.

"Atar yapacaksan, bana yapma bari." dedim ve sonra da ekledim. "Niall nerede biliyor musun?"

"Hayır, bilmiyorum. Ama ev de olacaktı. Paspasın altında ki anahtarla içeriye girebilirsin." dediğin de eğilip anahtarı paspasın altından aldım.

"Adam olcan böyle, aferin." diyerek telefonu yüzüne kapattım ve kapıyı kapatıp içeriye girdim. İçerisi ne kadar havasız böyle? Ahır mı, ev mi belli değil.

"Kim yaşıyo lan bu ev de? Niall? Öldün de bizi mi qandırıyon kanka?" Etrafıma bakıp salonda ki iki- üç pencereyi açtım. İçeri de havasızlıktan ölebilirim.

"Ella?" Lavobodan çıkan Malik'e bakıp kaşlarımı çattım.

"Madem buradasın neden kapıyı açmıyon pezevenk?" diyerek yüzüne karşı bağırdım. "Hem bu evin hali ne? Louis'in odası daha düzenli aq buradan." 

"Niall, yukarıda. Biraz rahatsız da." dediği an da odasına çıkmaya başlamıştım bile. Daha beş dakika önce iyiydi la bu çocuk.

"Ella?" dedi Niall beni görür görmez.

"He Ella. Adımı ezberliyonuz sanırım sülalecek." diyerek yanına oturdum. "Beni kapıda beklettin." 

"Hastayım. Belli olmuyor mu?" dedi ve derin bir nefes verdi. Yerim lan ben seni piç.

"Hiç hasta gibi gözükmüyon ama." dedim omuz silkerek. Doğrulmaya çalıştı ve gözlerime baktı.

"Pekala, hadi gidek o zaman." diyerek ayağa kalktı.

"Gidek gidek. Nereye gidiyon lan bu halinle sen? Otur oturduğun yer de." diyip onu geri yatırdım. "Ben giderim." 

"Nereye?" dediğin de mavilerine bakıp gülümsedim. Gerçekten kötü görünüyordu. Gözleri kıpkırmızı olmuştu ve burnu da pembeleşmişti.

"Hastasın ya. Ben de hasta olurum burada kalırsam. Hem hasta bakmada da iyi değilimdir ben. Bakabilsem de bakmam ki." Haklıydım. Kim uğraşacak şimdi bu kadar şeyle?

"E bana kim bakacak?"

"Sana devlet baksın." 

Niall gözlerini kapatıp başını yastığına gömdüğün de kalbim de bir şeylerin koptuğunu hissettim. Damar mı la o?

"Yapma böyle, Naayııl." diyerek önüne geldim ve elini tuttum. 

"Gitmiyor muydun sen?" dedi ve elini geri çekti.

"Bak, bak sen atara bak. Kime la senin atarın. Atara atar, gidere gider." diyerek cümlemi bitirdiğim de odaya giren Bay Malik cümlemi devam ettirdi.

"Bradford çocuğuyuz, saç şeklimiz yeter." 

"Tanrı'yı seven üstüme toprak atsın!" dedim ve başımı Niall'a çevirdim. Mavilerini açmış kahkaha atıyordu.

"Sen gülme." dedim Niall'a bakarak.

"Niye ki?" derken yüzü düşmüş ve gülümsemesinden eser kalmamıştı.

"Sonra aşık oluyorlar falan uğraştırma beni." dedim ve sıkıntıyla iç çekip Bay Saç Şeklini Çok Seven Malik'e geri döndüm.

"Bizi yalnız bırak, pliis." dediğim de başını geri atıp kocaman bir kahkaha attı. 

"Sen gül. Çünkü siklemiyoruuz." dedim ve Zayn'in dışarıya çıkmasını izledim. Yine çok iyiydim değil mi? Ne kadar da sevilesi bir tipim. Neden kimse ben sevmiyooğğ?

"Gel buraya." dedi üstünde ki yorganı açıp yanını gösterirken Niall. 

"Hasta olurum la sonra." diyerek diğer tarafa uzandım.

"Olmazsın, olmazsın. Hadi, gel." 

"Öyle bir çağırıyon ki. Duyan da bir şey yapacaz sanar." diyerek yanına girdim. Belimi kavrayıp kendine çekerken ben de kokusunu içime çekmekle meşguldüm.

"Uzak dur benden, dostum. Hasta olcam diye korkuyom aq." diyerek burnumu boynuna sürttüm.

"Galk get, o zaman. Zorla tutmuyom seni yanımda."

"Bak valla, elimin tersiyle bir vurdummu uçarsın he. Erkeksin sen lan. Gerekirse zorla tutcan beni burada ama bırakmıycan." dediğim de başını olumlu anlamda salladı ve gülümsedi. Bunu da mı benim söylemem lazım yani?

"Tamam apla, sakin ol sen." dediği zaman da ben gülümsedim ve gözlerimi kapattım.

"Sevgilinim ben senin, ayık ol." dediğim de saçlarımın arasına minik bir öpücük kondurdu. Ağzımı açıp iki üç laf edeceğim an da aşağı dan gelen abimin sesini duydum.

"Buradalar değil mi?! Hele bir buliyim onu! Benden kaçmak neymiş gösterecem!" 

KOCA BİR SİKTİR!