အခ်စ္ဆိုတာကိုရယူပိုင္ဆိုင္ျခင္းလို႔
သတ္မွတ္ထားတဲ့ကိုယ့္အတြက္ေတာ့...
ကိုယ့္ကိုခ်စ္တာမုန္းတာထက္
ကိုယ္မင္းကိုပိုင္ဆိုင္ေနရရင္ၿပီးတာပါပဲ။
'°•°'°•°'°•°'°•°'°•°'°•°'°•°'°•°'°•°'°•°'°•°'
ေနေရာင္အခ်ိဳ႕ လိုက္ကာစေတြၾကားကတစ္ဆင့္
အခန္းထဲဝင္လာတာမို႔ chanyeolတစ္ေယာက္
မ်က္လံုးေတြျဖည္းျဖည္းခ်င္းပြင့္လာသည္။
တစ္ညလံုးနီးပါးငိုထားတာမို႔ မ်က္ဝန္းေတြက
မို႔ေဖာင္းေနသည္။
တဆစ္ဆစ္ကိုက္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြကို
လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး ေဘးစားပြဲေပၚက
နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့...
မနက္၉နာရီကိုၫႊန္ျပလို႔ေနတယ္။
မေန႔ညကတစ္စစီျဖစ္ေနခဲ့တဲ့ဖုန္းေလးက
အခုေတာ့...အစေတာင္႐ွာမေတြ႔ေတာ့။
ေသခ်ာတာတစ္ခုက သူမႏိုးေသးခင္
အိမ္အကူေတြအခန္းထဲဝင္႐ွင္းသြားၿပီေနမွာ။
မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္လိုက္ၿပီး
မွန္ထဲကကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ၾကည့္မိတယ္။
မ်က္လံုးေတြေဖာင္းေနတာမွေတာ္ေတာ္ကို
ဆိုးဆိုးဝါးဝါးႀကီး။
ေရပါတစ္ခါတည္းခ်ိဳးလိုက္ၿပီး Towel တစ္ထည္
ဝတ္ၿပီးထြက္လာေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာလက္ပိုက္ၿပီး
ထိုင္ေနတဲ့ Byunဥကၠဌႀကီးက လွမ္းၾကည့္လာတယ္။
"ဗီဒိုထဲမွာအဆင္ေျပမယ့္ဟာေရြးဝတ္လိုက္
ၿပီးရင္ေအာက္ဆင္းလာခဲ့...မနက္စာစားဖို႔
ေစာင့္ေနမယ္"
ေျပာၿပီးအခန္းထဲကထြက္သြားတဲ့Byun။
Chanyeol ဗီဒိုဖြင့္ၿပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့
Brandedေတြခ်ည္းေတြ႔လိုက္ရတယ္။
အသစ္ဝယ္ထားပံုရတဲ့chanyeolရဲ႕sizeနဲ႔
ကြက္တိျဖစ္ေနတဲ့အဝတ္အစားအခ်ိဳ႕ကို
ဗီဒိုထဲေတြ႔လိုက္ရေတာ့ အံ့အားသင့္သြားရတယ္။
Hoodieဝတ္ရတာႀကိဳက္တဲ့Chanyeol
အနက္ေရာင္Hoodieနဲ႔ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို
ဝတ္လိုက္ၿပီး ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာလိုက္တယ္။
က်ယ္ဝန္းလွတဲ့အိမ္ႀကီးေၾကာင့္ ထမင္းစားခန္းကို
ဟိုၾကည့္သည္ၾကည့္နဲ႔႐ွာေနတုန္း...
