TENİ YANIK GÖKYÜZÜ.

ÖLÜMDEN ÖNCE SON BEŞ.

Özleyenlerin olduğunu duydum, gördüm. Bu yüzden sadece özlediğiniz için kısa bir şeyler getirdim.

🌹

Burası,

Ölümden önce son beş.

Buradan bile sana konuşuyorum.

Zihnim kalabalık. Çok çok kalabalık. Gürültü var. Ses var. Ürküyorum, biraz da korkuyorum Y. Bir odadayım. Mühim değil, sen yanımdaysan karanlık bir kuyuyu dâhi sevebilirim. Ama anlam veremiyorum. Çünkü herkes burada gibi. Bizi yanlız bırakmıyorlar ve bu beni sinirlendiriyor. Seninle baş başa kalmayı özlüyorum ama bir şey yapamıyorum. Çaresiz hissediyorum Y, bir şey yapar mısın? Bana yardım eder misin, Teni Yanık Gökyüzüm?

Yatağım beyaz, örtüm daha da beyaz. Bu odaya hapsedildim. Hayır, bu odaya hapsedildik. Günün yirmi dört saat buradayız. Her yerin beyaz olması beni boğuyor. Yatağın içinde oturuyorum, bileklerim morarmış. Bazen bana bir kıyafet giydiriyorlar, çünkü onları çok zorluyorum. Kaçmak istiyorum, sevmiyorum burayı. Arada bir kıyafet giydiriyorlar. Bembeyaz. O kıyafetin içine hapsoluyorum. Şey, hani seninle izlediğimiz bir film vardı ya... Adamın deli, kadının hemşire olduğu bir film. Ha, işte ben oradaki adamım. Bana o muameleyi yapıyorlar. Hemşireler geliyor, ilaç veriyor ve içmemi istiyorlar. İçmiş gibi yapıyorum ama asla içmiyorum.

Çünkü bir kere içtim.

Ve seni hissedemedim.

Bu bir azaptı.

Odanın pencere camından dışarıya bakıyorum. Artık bir şey fark ettim, seni görebilen bir tek benim. Sen Tanrı'nın bana lütfusun. Sadece benim görebildiğim bir hediyesin. Bu beni mutlu ediyor. Doktor ve hemşireler seni göremiyor. Bana özelsin. Bu öyle mutluluk verici ki, Y... Aklımı kaybettiğimi iddia ediyorlar ama elbette onlara inanmıyorum Gökyüzüm.

Sen endişe etme.

Seni bana katiyen unutturamazlar!

Az sonra, çılgınca seni düşündüğüm bir an sonra bir hemşire geliyor yine. Yatağıma doğru ilerliyor. Beni korkutuyorlar. Bacaklarımı kendime çekiyorum. Bu dört duvarın arasında olmak çok kötü Y. X'in aklını uyuşturuyorlar. Hemşire bir ilaç bırakıyor komodinin üstüne. Bunları içmelisin diyor nazik bir şekilde, o da bembeyaz. Sıkılıyorum bu beyazlıktan. İyileşmen için lütfen iç.

Onlar için bir hastayım.

Y, eğer sen bu hastalığın bir hediyesiysen ölene dek hasta kalmak istiyorum.

Lütfen Tanrım,

Acı çocuğuna.

Tanrı duyuyor beni, aksi mümkün olamaz. Kollayacak seni ve beni. Kafamı sallıyorum hemşireyi kandırmak için. Konuşamıyorum. Az sonra çıkıyor. İyi ki sen varsın, yoksa asıl o zaman delirirdim ben. Aklım başımda, asıl hasta onlar! Sana dönüyorum. Sen mi? Yanındasın. Bu gerçek her şeyi unutturabilir Gökyüzüm. Benim gibi oturmuşsun ama senin üzerinde siyah bir elbise var. Çok güzelsin, beni kendimden utandıracak kadar. Varsın diyorum, genişçe gülümseyerek. Sen varsın Y. İnkâr edemem seni. Benimlesin. Şu ânımsın. Dudaklarım inkâr edemez ki seni.

Tebessüm ediyorsun. Daha çok sevdalanıyorum sana. Varım diyorsun, ellerin uzanırken ellerime. Ben buradayım X. Seninleyim. Şu ânınım. Dudakların inkâr edemez ki beni.

Kafamı sallıyorum hızlıca. Seninle aynı durumda, aynı tarafız. Bu öyle mükemmel bir his ki... İlaçlara bakıyorum. İçmeyeceğim diyorum, küçük bir çocuk gibi inat ederek. Ya seni unuttursa bana? İçemem Y, onları içmek varlığını inkâr etmekle eş değer.

Gülüşün kaybolur gibi oluyor. Bunu gördüğümde korktum. Gülüşünü solduran ben miydim? Eğer öyleyse söylemeni isterim, senin için cezalandırırım kendimi. Ama diyorsun, sesin neden buruk? Onları içmelisin. Benim için içer misin X?

Şimdi daha çok korkuyorum. Çünkü sen bana istediğin her şeyi yaptırabilecek güçtesin. Neden içmemi istiyorsun sanki? Onlar bizi birbirimizden ayıracak olan düşmanlarımız, nasıl görmezsin Y? Anlamıyorum musun diyorum hafifçe isyan ederek. Fakat bunun senin kırmasından dahi korkarak inceltiyorum sesimi. Bu hapları içirmek, seni aklımdan kazımak istiyorlar. Sana ihanet edemem. Asla. İçersem... Kaybolur musun?

Ellerin mi dokunuyor ellerime, yoksa bu da mı bir sanrı? Tıp açıklayabilir mi bu kalp çırpıntımı? Sen yoksan ve bana dokunmuyorsan neden böyle atıyor kalbim? Hadi, bunu da açıklasınlar Y? Hayır, açıklayamazlar! Çünkü varsın. Kimse beni aksine inandıramaz. Parmakların ilerliyor avuç içimdeki çizgilere... Eğer bir kez daha yok olduğunu iddia ederlerse avuç içi çizlerimi göstereceğim onlara. Bakın diyeceğim, emaresi orada.

Avuç içimdeki çizgilerde.

Kaybolsam bulursun diyorsun. Ah Gökyüzüm, ne güzel diyorsun. Haklısın, bulurum. Bulmaz mısın?

Tek an düşünmüyorum. Bulurum. X Y'yi her yerde bul.

Gülümsüyorsun. Kahretsin! Güzelliğinle başa çıkamıyorum. Sahi, sen nasıl katlanıyorsun bu güzelliğine vurgun adamın bu çirkinliğini? Öyleyse diyorsun memnuniyetle. İlacını içer misin X?

Başka şansım yok. Zira, senin istediğin bir şeyi istememe gibi bir ihtimalim olamaz. Uzanıyorum ilaca, içiyorum. Su bardağını kavrıyorum, ilacın bana yardımcı olması için suya ihtiyacım. İçiyorum. İçerken bile sana bakıyorum. Gözlerinin içine bakmıyorum. Bu anın hiçbir anını kaçıramam. Başımı yaslıyorum yatağa, ellerimi dizlerimin arasına kıstırıyorum. Gülümsüyorsun gözlerimin içine doğru. Uykum geldi diyorum mayışmış bir şekilde. Uyuduğumda gitme Y.

Cevap vermiyorsun. Belki de bir cevap istemiyorum. Biliyorum. Gözlerim kayıyor, ilacın etkisi mi bu? Başım ağrıyor. O da ne? Görüntün mü silikleşiyor? Tanrım! Ne olursun beni böyle cezalandırma. Uzanamıyorum sana. Ellerim uyuşmuş çünkü. Gözlerim kaydıkça görüntü gidiyor. Görüntün gittikçe ölmek istiyorum. Sonra görüntünden eser kalmıyor. Gözlerim kapanıyor.

Dipsiz bir karanlık.

Teni Yanığım,

Gökyüzünün mavisine ihtiyacım var.

Buralar çok karanlık.

●

Aslında bölümü yazarken değilde, üçüncü bir kişi gibi baştan sona okurken içim acıyor X'e ve'Y'sine..

Sizler de üzülüyor musunuz X için?

Neyse..

En yakın zaman da ÇÜRÜK VİŞNE'ye uzun bir bölümle geleceğimi söyleyerek uzaklaşıyorum.

💜