Strange & Beautiful

Chapter 1

ADELAICE AMADACHÈ"

"Daughter. It's a must to obey your mother, it's for your sake" sambit ng aking ama habang hinahaplos ang aking mahabang buhok.

"She's still your mother Adelaice. Mother knows best" he uttered in a low voice.

"I want to get out of here" I muttered and closed my eyes.

"What are you talking about Adel, don't say that again. Indeed you are lucky that you're here"

"King Amadache." Anang isang katulong sa tapat ng pinto. "They reported some problems"

Agad naalerto ang aking ama "Adel I'll come back" huling sambit nito bago lumabas ng pinto.

Nanahimik ang buong kapaligiran. This was very upsetting scenario. It's about as exciting as watching paint dry, and really bored to tears.

Dumungaw ako sa bintana. All I can see is the bright sun. It's another day and all I wanted is to get out of this place. Ilang taon na ba akong nakakulong sa lugar na ito?

Napabaling ang aking tingin sa narinig sa paparating na kabayo, with a guy riding on it. "Grift! Faster!" utos nito.

Agaw pansin ang mala-tsokolateng kulay ng kaniyang buhok, tila ba'y nagliliyab dahil sa sinag ng araw.

"Colehelm!" Tawag ng papalapit na isang tagapangalaga ng mga kabayo, huminto ito at nagsalubungan silang dalawa. "Good job!"

Patuloy ko lamang silang pinagmamasdan nang biglang nagkatama ang aming mga mata mula sa malayo. Sa taranta ko ay lumayo ako sa bintana at itinago ang sarili.

I immediately get the hat in my desk, kasabay ang pagsuot ko rito saka ako nagmadaling bumaba ng palapag upang puntahan ang kulungan ng mga kabayo.

"Miss Adel you are not allowed here" paghaharang sa akin ng isang gwardya sa gate ng kabayuhan. "You cannot enter I'm so very sorry"

I pouted. "Pretty please? You look nice and amazing" I tried to give some compliments.

"I can't help you there Miss Adelaice"

"I asked permission to my Father, Fordon." Aking banta. "So let me in"

Tinaasan ko siya ng kilay at mabilisang pumasok ng walang pasintabi.

Dumiretso agad ako sa pinanggalingan ng lalaking iyon, subalit nang makarating ako ay wala na akong nadatnan.

Bagsak ang aking ngiti sa naabutan.

"How disappointing it is"

Humampas ang malakas na hangin at nagsayawan ang nagtataasang mga damo.

Nakaramdam ako ng kapayapaan. "Is this what they called 'Freedom'?" Nilanghap ko ang hanging umaagos sa ere.

Lumingon ako at pinagmasdan ang mga kabayo. "Malungkot din ba kayong nakakulong?"

"Achroe!" Aking sigaw nang mapansin ko ang isang nagniningning na kabayo at nilapitan ang kayumangging kulay na ito. Ito ang pinakamagaling at "trained" na kabayo, as I see.