Strange & Beautiful

Chapter 2

THEN, WHO ARE YOU?"

Luminga linga ako sa paligid ng balkonahe, pakiramdam ko may hinahanap ang sarili ko.

I breath deeply and started playing my violin.

"You're doing great" wika ko sa aking sarili.

I can still feel the pain on my leg.

Unang tinig ay naantig at nag init ang aking puso. Ipinikit ko ang aking dalawang mata at itinuloy ang pagtugtog.

"You're so beautiful Adelaice"

Nabitawan ko ang aking hawak na instrumento nang makarinig ako ng boses lalaki, kasabay ang pagmulat ng aking dalawang mata.

"What are you doing here? Are you insane?" Gulantang usisa ko. Why is he here?

He gave me a dirty look.

Ngumisi siya na may pagkapilyo. "You're not keen on observing what is around. There's a ladder that surely anyone can enter here, indeed you are not aware."

Kumunot ang aking noo. "Excuse me? Mayhap you just want to see me?"

Kumislap ang kanyang mga mata sa aking sinabi. Nakatingin lamang siya saakin ng seryoso. "Why would I do that?" He smirked. "Give me some reasons"

Napalunok ako sa kanyang sinambit. It seems like I'm going to lose in this argument. Huminga ako ng malalim at humugot ng sasabihin.

I have no answer on that.

"Baka gusto mo lang ako makita?" I said sarcastically.

Ngumisi siya at umirap. "Pardon Miss Adelaice, It's not safe here"

Inikot niya ang kanyang tingin at huminto sa nabasag na Violin. "I'm sorry" lapit niya rito. Patuloy niya itong pinagdudugtong animo'y isang puzzle.

Naantig ako sa kanyang pagaalala. Para siyang isang batang nakasira ng sobrang halagang bagay na halos ikatakot niya.

Bakas sakanya ang pagiging kabado. "Forgive me Adel"

Nag iinit ang aking pakiramdam sa bawat bigkas niya sa aking pangalan. I smiled to him. "Don't worry about it... Cole-?"

"Colehelm Blanched" wika niya. Kitang kita ko ang mansanas sa kanyang leeg na bumabakat hanggang ilalim.

Nagbalik muli ang pilyo niyang ngiti. His smile, napakaperpekto. Sobrang ganda ng pagkagawa ng Diyos sa kanya.

"All things are very important, akala mo lang hindi mo magagamit pero sa mga susunod na araw kailangan mo na pala. Love every things"

Nagtinginan kami ng matagalan. Kitang kita ang pagiging masinop niya, pinapahalagahan ang bawat bagay na kanyang nahahawakan.

"I like your smile" he suddenly touched my lower lip through his thumb, saka siya lumapit saakin.

"Colehelm Blanched, are you insane?" Pabulong na aking tanong. "Kung may makakakita sayo I'm pretty sure they will kill you"

"I don't care" bumaba ang kanyang daliri sa patungo sa aking baba. "I am Blanched and I'm brave"