SEVDANIN RENGİ

SON NEFESİM

Gözleri nemli sekilde hastane koridorun da tam bir haftadır bekliyordu sevdiği adamı hazan. Kendini bildi bileri nefret ederdi hastaneden şimdi sevdiği adamı böyle beklemek onu maffediyordu. Oysa bir hafta öncesine kadar herşey o kadar güzeldi ki nasıl  bu hale geldiklerini kendisi bile bilmiyordu kalbi sızlıyordu hazanın sevdiği adamın elini her tuttuğunda  beni bırakma diyordu öyle çok korkuyordu ki dili kuruyor gözleri nemleniyor artık dinlenmek istiyor ama o tam bir haftadır yağız uyanır diye gözlerini kapatamıyordu.

Doktor bey "Hazan hanım beş dakika geçti artık sizi dışarı aralım hem sizle ve hazım Beyle konuşmam gereken şeyler var " dediğinde hazan odadan nasıl çıktığını bilemedi. 

Doktor bey oğlum ne zaman açacak gözlerini bir haftadır buradayız gelinimin , benim ve evlatlarımın halini görüyorsunuz  o benim en değerlim eşimin bana bıraktığı  dört altından biri o  ve en kıymetlisi ben yağız olmadan yapamam oğlum olmadan yapamam  eşim gitti , ablam gitti,bir de yağızım giderse olmaz diyordu yaşlı adam . Hazan işe  sadece hazım beyi dinliyor içinden yağız  beni bırakmaz diyor. Kendini tatmin ediyordu.

Sizi anlıyorum hazım bey ama oğlunuz çok büyük bir kaza atlattı bir süre biz uyuttuk oğlunuzu bunu sizde biliyorsunuz ayrıca o kazadan çıkması bile bir mucize ama oğlunuz bu mucizeyi başardı. Bir tarafan hazana bakarak göz kırptı ve devam etti yağız bey siZe ailenize geri dönecek hazan hanım merak etmeyin bugün uyandıracağız yağız beyi ama biliyorsunuz ki eşiniz başına çok ağır bir darbe aldı o yüzden ilk zamanlar sizin için zor olabilir ama ben sizi gördüm eşiniz için akıttığınız göz yaşını gördüm o yüzden bu savaştan sağlam çıkacağınıza eminim ama yine de her şeye hazırlıklı olun.

Hazan derin Bir nefes aldı elini nereye koyacağını bilemiyor kalbinin sesini durduramıyor ve sadece içinden yağız uyansın bana yeter diyordu. O sırada bir el tuttu hazanın elini sıcak masum bir el baba eli  . Gülümsedi gelinine oğlum sana sizin aşkınıza ve minik ailenize geri dönecek kızım o sizden hiç vazgeçmedi ve vazgeçmiycekte hadi sil göz yaşlarını bir baba sefkatiyle sarırdı  adam gelinine işte şimdi sağlam oldum dedi hafif tebessüm ederek ama yaşlı adamın da  içinde öyle fırtınalar vardı ki korkuyordu adam hiç olmadığı kadar korkuyordu oğlunu kaybetmekten deniz gözlerine bakamamaktan.

Başında bir ağrı ve işmini bilmedim  saçma ama insanın sinirini geren bir sesle uyandım başımda uzun saçlı  , dolu dolu kahve gözleriyle  bakan ama ağlamaktan gözleri şişmiş  bir kadın ile karşılaştım sahi neredeydim ben burası neresi demekten kendimi alamadım  taki o kadının sesini duyana kadar 

Yağız aşkım  biliyordum  bana döneceğini beni bizi bırakmayacağını  biliyordum diyerek dudağıma bir öpücük  kondurdu ben ise bu konuşmadan sadece ismimin yağız olduğunu ve bu kadının sevgilim olduğunu  anladım ama hiç bir şey diyemiyor sadece karşımda benim için hem endişerenen hem de mutlu olan Kadını izliyordum sahi bu kadar çok mu seviyordu beni ? Peki ben kindim ,  neden buradayım ve bana ne oldu? 

Neredeyim ben dediğimde herkesin korktuğu şey başımıza gelmişti hatırlamıyordu beni babasını kardeşlerini ama en önemlisi aşkımızı gözlerimden bir kaç damla yaş aktı ama yine de huzurluydum mutlu çünkü sevdiğim adam hayattaydı ve en önemlisi bana bir kere aşık olmuş bu adam yine aşık olabilirdi ya da zamanla bizi hatırlayabilirdi peki ya aşık olmaz ya hatırlamazsa  o zaman ben ne yapardım ? Aklımda ki soruları unutmaya çalışıp doktor beyi dinlemeye çalışıyordum tabi ne kadar aklımı olaya verebilirsem.

O kadın benim karımmış ben sevgilim olduğunu düşünürken onunla daha büyük birşey yaşamışım peki aşık mıydım acaba ona nasıl karşılaştık nasıl sevdim acaba onu peki ya ailem nasıl insanlardı kafamda deli sorularla uğraşırken o geldi yanıma. Gözlerine baktığımda umut kalbimde ise bir heyecan gördüm aklım onu hatırlamıyordu ama kalbim ! Kalbimin derinliklerinde bu kadının izi vardı.