GÜVAH

Yanımda ol

Odamın lambası birden kapandı.Elimdeki kutuyu hemen atıp telefonumu aradım.Odama hafif ayışığı yansıyordu ve telefonumu kolaylıkla bulabilmiştim.
Feneri açtım ve annemi arayıp kontrol panelinin yerini sordum.Evin arkasında kalıyordu ve evin önündeki lambalar da sönmüştü.Merdivenlerden yavaş yavaş indim ve kapıyı açtım.Ay ışığı olmasa baya karanlıktı bahçe.

Arka tarafa doğru yürümeye başladım.Tam o anda biri kolumdan tuttu ve ağzımı kapatmak amaçlı kafamı göğsüne sıkıca bastırmaya başladı.Korkuyla ittirmeye başladım ama sımsıkı sarılmıştı, geri itemiyordum.Sarılarak beni kucakladı ve bir eliylede ağzımı kapattı.İçimden bütün kötülüklerin beni bulduğu konusunda isyanlar ediyordum.Beni kolayca hapsetmişti.Adamın gücüne karşı koymak imkansızdı.Ağzım kapalı bir şekilde yinede bağırmaya çalışıyordum, çırpınıyordum ama nafile.

Sonunda beni ormanlık alana doğru getirdi ve ben son duamı etmeye başlamıştım.Gözlerimi kapattım ve tam korkudan ağlamaya başlamıştım ki elleri çözüldü.

Arkamda kalıyordu kim olduğunu göremiyordum.Ve sesiyle şok olmuştum.
"Bu seni ikinci kurtarışım Jona"

Doğru duymuştum ve ses çok tanıdıktı.Hemen arkamı döndüm ve işaret parmağıyla dudaklarıma sus işareti yaptı.Ben şok olmuş bi şekilde olduğum yerde kaldım.Koşarak uzaklaştı.Benim arkasından gidecek cesaretim yoktu.Olduğum yerde kalmıştım.

Ağaçların arasında durup onu bekliyordum.Nereye gitmişti merak ediyordum.Birden sesiyle irkildim,
"Korkma Jona, aklınada kötü birşey getirme hemen benimle ilgili" dedi ve yere bakan yüzümü kendine doğru kaldırdı.Nedense içimden sarılmak gelmişti ve ona sıkıca sarıldım ve ağlamaya başladım.Saçlarımı okşayıp,
"Seni çok korkuttum, farkındayım ama asıl senin karşına çıksaydım sesini duyabilirlerdi."
Geri çekildim ve "sen neyden bahsediyorsun" dedim.
"Bende yeni farkediyorum evimiz size çok yakın olmasa da yakınmış.Herzaman yürüşe çıkarım aynı bu saatlerde.Sizin evin önünden de sürekli geçerim.Birden kapınızın önünde iki adam gördüm ve hiç oranın sahibi gibi durmuyolardı.Arkaya doğru gittiler ve bianda sizin evin ışıkları söndü.Ben onları takip ediyordum ki birden kapıdan sen çıktın, elindeki ışığı görünce anladımki ışıkları açmaya gidiyorsun.İşte geriside bildiğin gibi" dedi.
"Sen geri nereye gittin peki " dedim meraklı bir sesle.
"Geri gidip adamlara baktım ama orada yoklardı.Evi kontrol ettim ve geri geldim.Buarada kapıyı açık bırakmışsın.Bildiğin hırsıza davetiye çıkarmışsın " dedi.
Şimdi farketmiştim ki anahtarlarımı evden çıkarken almamıştım ve hemen atlayıp " kapıyı kapattın mı?" dedim.
Evet kapıyı tabiki kapatmıştı bana laf edip kendimi açık bırakacaktı.
"Baya iyi, kapıda kaldım" dedim ve arkamı döndüm.
Elini omzuna koydu ve " Kimsen yokmu?" dedi.

İçimde bir kıpırtı vardı.Şuan olağan bi şekilde mutluydum.İnanması zor ama bidaha karşılaşacağımızı düşünmemiştim ve şuan yanımdaydı.İçimdeki his ona yakınlaşmak için değildi ama yanımda olmasını istiyordum.Bu beni ikinci kurtarışı.Ona her zamanki gibi teşekkür ettim ve "Annem var ama dışarı da arkadaşlarıyla nezaman geleceği konusunda hiç bir fikrim yok " dedim.

Yüzüne bi gülücük koyup " Merak etme Jona, ben yanında olurum annen gelene kadar " dedi.
İçime bi huzur dolmuştu.Ona baktım ve gülümsedim.Bu kadar büyük bi tesadüf olabilirmiydi.Hayat bizi yan yana getirmek için oyunlar oynuyor gibiydi.

-ERIC-

Onu tanıyorum..
Gözlerini, ellerini, kalbini..
Beni tanımadınmı Jona.Tanımaman çok doğal çünkü ikimizde çok büyüdük.Çocuk değiliz artık.Senin yanında olmak istiyorum her saniye.
Seni merak ediyorum ve takip ediyorum.Korkma, sevgilinle sahilde sarmaşdolaşken görüp korktuğun kişi bendim.Seni arıyordum.Ama sana yakınlaşamadım.Sevgilin vardı ve uzaktan izledim sadece.Sen beni tanımıyorsun şuan.Merak ediyorsun belkide nerede küçüklük arkadaşım, çocukluk aşkım.
Sen bul beni..
Neden söylemedin dersin beni bulunca.
Bulanmanı istemedim.
Zamanı gelince onu da ortaya çıkarıcam merak etme güzel gözlüm.
Şuan bana gülüyorsun ve benim aklımda sadece biz varız.Seni, beni bıraktığın günden beri seviyorum.
Yanında olmak için daha çok çaba harcamalıyım.Böyle bahaneler seni korkutuyor.İncinmeni istemesemde seninle olmak istiyorum.

Eric benim için çok farklı bir anlam taşıyordu.Onun yanında olmak istiyorum.Onun sesi, onun gülüşü.Ah ben kendimi nelere bulaştırıyorum.Bi sevgilim vardı ve ona bunu yapmak istemiyordum.

Göl kenarına gelip çardağa oturmuştuk.Hava çok soğuktu ve üstümde çok inceyd.Üşüdüğümü anlamış olacakki hırkasını çıkarıp omuzlarıma doğru bıraktı.
Üstünde sadece tişörtüyle kalmıştı.
"Hiç gerek yok sende üşüyeceksin "dedim ve hırkasını alıp uzattım.Oda tekrardan gözlerimin içine bakıp "Senin üşümen benim üşümemden daha önemli " dedi.

Neden bukadar iyiydi.Bana neden böyle davranıyordu.Yoksa başka biri olsada aynı davranışı gösterirmiydi merak ediyordum.Bana kendinden bahsetmeye başlamıştı.Ne yaptığı, neyle ilgilendiği konusunda.
Bana güven aşılamaya çalışıyor gibiydi.
Ama ben ona zaten güveniyordum.Ona karşı hiç olmadığım kadar farklıydım.
Karanlıkta onu izlemeye başladım.O konuştukça benim yüzümde gülümsemeler çoğalıyordu.Kendimi birden aptal aşık gibi görmüştüm ve birden ciddiye bağladım.Annemi arayıp nezaman geleceğini, kapıda kaldığımı filan söyledim.Oda hemen geleceği belirtip telefonu kapattı.Grell'e ihanet ediyormuş gibi hissediyordum.Ne kadar çok yanımda olmasını istesemde.Hayatımda biri olduğu sürece kendimi ona kaptırmamalıydım.Ayağa kalktım ve
"Annem birazdan gelecekmiş gidip kapının önünde beklemeliyim" dedim.
Onun sanki yüzü düşmüş gibiydi ama belli etmemeye çalışarak,
"Seninle konuşmak güzeldi Jona, bir dahaki seferimiz böyle olmaması dileğiyle" dedi ve yanağıma nemli dudaklarıyla tek bir öpücük bırakıp, arkasına bakmadan yürümeye başladı.

Kalbim evet kalbim uçuyordu sanki.
Midem de garip bi his vardı.
Nefes alışverişim bile değişmişti.
Elimi yanağıma götürüp salak gibi arkasından baka kaldım.Sanki ilk defa yanağımdan biri öpüyormuş gibi.
Bu his bambaşkaydı..