New Hope Club *IMAGINE* [TÜRKÇE]

*~GEORGE ve SEN ~*

Yatağında oturmuş George ile çekilmiş fotoğraflarınıza bakıyordun. Her bir fotoğrafa bakışında o ana dönüyor tekrar George ile birlikte oluyordun. Onu özlediğini fark etmen fazla zamanını almamıştı.

Tam o anda derin sessilikte çalan telefonunun sesiyle irkildin. Sehpaya uzanıp telefonu aldın. Arayan Blake'ti.

Blake:

- (...) Hemen buraya gelmelisin. George...

Cümlenin gerisini getirmemesine rağmen bir korku kaplamıştı seni. Onsuzluk korkusu...

Sen:

- George mu? Blake ne oldu George'a çabuk söyle!

Blake:

- Buna vakit yok. Acele et!

Dedi ve telefonu kapadı. Bir süre öylece kaldın. Beynin bi anda milyonlarca kötü düşünceyle doldu. Her şeyin en kötüsünü düşünüyordun. Sonra aklına onu kaybetmiş olabileceğin fikri yerleşmeye başaldı. O anda korkudan titremeye başladın. Soluk alıp verişlerin sıklaşmış nefesin daralmıştı. Son bir gayretle kendine gelip kapıya yöneldin. Alelacele kabanını giyip kapıyı çektin. Merdivenleri üçer beşer inerken anahtarını almadığını fark ettin. Apartmanın dışına adımını attığın anda sadece kapşonunun kapalı olduğunu gördüğün biri seni duvara yapıştırdı. Korkudan gözlerini yummuş tam adama yalvarmaya başlayacakken kokusunun sana çok tanıdık geldiğini fark ettin.

" Hayır... George'' dedin. O sırada tam da kapşonunu indirmiş seni delirtircesine gülüyordu.

"Lanet olsun George! Beni çok korkuttun." Diyerek sitem ettin. Ve hala kıkırdamakta olduğu için omzuna bir yumruk indirdin.

George:

- Ahh! Özür dilerim aşkım. Beni bu kadar çok sevdiğini bilmiyordum.

Sen:

- Ya ne sandın salak!..

George daha fazla şey söylemene izin vermeden dudaklarına yapıştı. Ayrıldığınızda seni kucakladı ve merdivenlerden yukarı kadar taşıdı. Dairenin önüne geldiğinizde "Hadi kapıyı aç da girelim" dedi.

Sen:

- Eşek şakalarıyla aklımı başımdan almayan salak bi sevgilim olmasaydı belki ben de anahtarımı yanıma almayı ihmal etmezdim.

George:

- Yani kapıda kaldık öyle mi?

Sen:

- 'Aynen öyle'

Dedin ve az sonra ağlanacak halinize gülüyordunuz...