Sevsen beni. Gözümün içine baktiğinda kendini kaybedecek kadar çok sevsen. Nefes almak gibi olsam senin için. Oyle sevsek ki, 'seni seviyorum' cümlesi anlamini yitirse. Gülen gözlerin, gözlerimin tam içindeyken çeneni Islrarak anlatsam seni sevdiğimi. Ve anlasan. Cevap versen; sarilip kokumu ilk kez nefes aliyormuşcasına içine çekerek. Ve anlasam. Bi evimiz olsa seninle. Bilirsin, vanilya kokulu. Kaplsinda turkuaz bir saksl ve beyaz çiçekler olan bi ev. O eve girmek için saatleri saysam. Hep o anin enerjisiyle geçirsem günü. Ve girsem. Vanilya kokusu. Saat ayni, 6ya çeyrek kala. Gelsen. Sütlü kahveler yapsam sana. Once kahveyi koklasan,sonra beni. Kafani boynuma sokup Öpsen Öpsen.. Kaçlp kurtulsam Sonra kollarindan. 'Aciktiim!' diye bağlrsam. Belimden sarilsan yine şımarma da makarnalari getir' desem gülüşümü saklayarak. Makarna yapsak birlikte. O mutfak makarna değil, huzur koksa ama. Öyle ki ahşap beyaz iskemlelerinde bile oturanIn gözlerinin içi parlasa. Şarabimiz olsa bir şişe, ama karadut. 'En sevdiğimizden.. Onu içip bir film sek seninle. Filmdeki Londra'da tanisip Paris'te evlenen o çifte baksak ,sonra sağlmıza çevirsek kafamizi ve o kocaman mavi çerçevedeki siyah beyaz resmimize baksak bir de. En güzel aşk filmi biziz!' desek ayni anda. Dudaklarin bir kez daha benim olsa kanitlarcasina. ispatlarcasina bu aitliği. Bu eve, duvarlara, krem rengi o koltuğa. Yanimizdaki sehpaya uzatsam kolumu, ekoseli battaniyemizi alsam. 'Adim atmaya üşeniyorum' desem fisiltiyla. "Burda uyusak?' Ayni ses tonuyla cevap versen. Sarilacaksak, farketmez. Orda o koltukta uyuyakalsak birbirimizin nefesiyle. Ve ertesi güne senin ellerini yüzümde hissederek başlasam. Güzel olmaz miydi?
