Fallen Angels.

Onvermoeibaar

Langzaam open ik mijn ogen. Maar ik sluit ze meteen weer. Het felle licht schijnt in mijn gezicht, 'Waarom heb ik dat klote gordijn nou niet dicht gedaan...' mompel ik tegen mezelf. Na een enkele keren proberen lukt het toch om mijn ogen helemaal open te houden, en dan kijk ik op mijn mobiel. 15 berichten en 7 gemiste oproepen van Sarah. Oopsiedoopsie. Ik schrik me kapot als ik zie hoe laat het is, 15:15. Hoe de hel heb ik zo lang geslapen. Het is dat ik geen school heb vandaag. Anders was ik gegarandeerd door mijn wekker heen geslapen. Dan begint mijn mobiel te trillen. Sarah belt me. Snel klik ik op het groene knopje. 'Ook goeie morgen Sarah.' Zeg ik half geeuwend.'Ben je serieus net wakker? Het is al fking bijna half 4 man.' Antwoord ze half schreeuwend maar toch met een beetje humor in haar stem. 'Ja ik weet ook niet hoe het ooit is gebeurt. Maar oké, waarom belde je?' Vraag ik. 'Nou, ik heb nodig nieuwe spullen nodig en jij moet mee om ze te gaan kopen! En geen ge maar. Ik sta om 16:00 aan je deur. Dus tempo!' Ik heb geen kans om te antwoorden want ze hangt al op. Zuchtend sta ik op uit mijn bed en begin rustig mijn routine te doen.

~16:00~

*DING DONG* *DING DONG* *DING DONG* 'Ja ja ik kom al!' Schreeuw ik naar de deur. Onrustige kip. Als ik de deur open zie ik daar Sarah ongeduldig staan te wachten. 'Heeeeee Juultje leef jij ook nog!' Zegt ze opgewekt. 'Ja ik leef nog wel, kom maar binnen moet nog even eten.' Zeg ik half moe. 'Hoe kun je nu nog moe zijn, je hebt like 12 uur geslapen of zo.' Vervolgt ze. 'Ja ik weet het ook niet meer. Maar kom nou binnen.' Zeg ik en ik draai me om om naar binnen te lopen en opeens hoor ik gekrijs achter me. 'IS DIT JOUW HUIS? HET IS ECHT ENORM HOE RIJK ZIJN JE OUDERS WEL NIET JOH.' En ik begin te lachen. Echt iets voor haar. Zo'n opmerking had ik wel van haar verwacht. Maar toch gaat en een pijn steek door mijn hart. 'Ik heb geen ouders en woon hier in mijn eentje.' Antwoord ik haar vraag. 'Oh... Sorry dat wist ik niet.' En haar enthousiaste blik veranderd in een schuldige blik. 'Maakt niks uit hoor.' En ik meen het ook, ik heb heel vaak de opmerking gekregen die ik dan allemaal moest beantwoorden met hetzelfde antwoord. Maar ik heb er mee leren leven. 'You sure?' Vraagt Sarah. 'Ja geen zorgen.' Ik knik best overtuigend voor mijn gevoel. Maar ze kijkt me aan alsof ze me nog niet helemaal geloofd. 'Het maakt echt niks uit Sarah geen zorgen.' Nu kwam het er overtuigender uit. Nu kijkt ze me aan dat ze het gelooft. 'Zullen we dan maar gaan?' Zegt ze om de stilte te verbreken. 'Ja, is goed!' Antwoord ik opgewekt.

~In de stad~

'Heb je niet al genoeg kleding Sarah?' Vraag ik met een zuchtende stem. 'Nog één winkel!' Roept ze. Iedereen kijkt ons raar aan. 'Sarah dat zei je 20 winkels terug ook al!' Ondertussen staat ze al letterlijk met 5 volle tassen. Les van vandaag, nooit gaan shoppen met Sarah. Had ik eerder moeten weten. 'Heb je in ieder geval nog genoeg kleding voor het jaar.' zeg ik tegen haar. Ik hoor een geamuseerde grinnik achter me. 'Ik houd het hier net 2 maanden mee vol joh.' Antwoord ze. Om die opmerking houd ik het niet meer binnen en komt mijn 'geweldige' schaterlach naar buiten. Iedereen kijkt naar me met een rare blik. 'Sorry hoor dat ik een kapot rare lach heb.' Antwoord ik hun blikken. Langs me hoor ik Sarah ook in de lach schieten. 'Ja wat het is toch zo!' Maar schiet direct weer in de lach. '

Een half uur later lopen we nog steeds door de stad heen. Ik slof maar wat achter Sarah aan die nog steeds enthousiast staat te springen. 'Hoe houd je het vol!' Roep ik naar haar. Ze moet direct grinniken en zegt dan: 'kwestie van oefening!' Direct schieten we in de lach. Sarah is een persoon die de hele gym lessen staat te schreeuwen om alles te ontwijken. En hier is het net het tegenovergestelde. Het is dat shoppen nog geen officiële sport is. Anders wist ik nu al wie alles zou winnen. 'Saraaaaaaah, kunnen we gaan eten ik heb honguuuuuur!' Zeg ik met een zeurende ondertoon. 'Ja is goed wat wil je eten want zelf heb ik ook honguuuuuuuuur!' Zegt ze met dezelfde toon. Beide grinniken we even maar ik vervolg: 'Zullen we pizza gaan eten?' En ik zet mijn puppy oogjes op. Ze zucht en zegt: 'Oké oké jij je best.' Zelf houd Sarah niet eens van pizza. Maar ze leert er maar mee leven. En ik loop een Italiaans restaurant binnen. Ik houd toch wel wat rekening met haar. :]]

P.O.V. Dave Franco (SUPRISE BITCHES)

Rustig zit ik te eten en te denken over gisteren. Ze nadat ze me herinnerde draaide wilde ze zich op me storten maar toen ging de bel en kwamen er leerlingen binnen. Haar blik had ergens toch wel angst. Angst voor mij maar daar voor schuilde verbazing. De verbazing won op het eerste gezicht maar daarna overspoelde de angst haar. Ik vraag me af of ze nog lang op deze school zal blijven. Maar mijn rust wordt verstoord als ik hoor dat er twee lachende meiden binnenkomen. Een van de twee lachen herken ik maar ik kan er niet zo opkomen. Rustig neem ik een slokje van mijn water, en kijk ik wie het zien. Ik spuug mijn water direct weer uit als ik zie dat het Julia en Sarah zijn. Julia kijkt direct mijn kant op, snel duik ik naar achteren waarbij ik achterover vlieg. 'Lekker weer David.' Mompel ik tegen mezelf. Volgens mij heeft Julia me niet gezien. Ik hoop dat ze niet bij me in de buurt gaan zitten. Tenminste ver genoeg dat ze me niet kunnen herkennen. Sarah maakt me niet zoveel uit maar Julia, daar heb ik nog een honderden jaren historie mee. Alle moed zakt me in de schoenen als ze mijn kant op komen gelopen. Ze lachen allebei. Maar als ze mij zien stopt Julia direct met lachen. Ook al lacht Sarah nog steeds door. Verbaasd kijkt me ze aan, maar dan schenkt ze me een glimlach. Geen neppe, ik zie direct of ze een echte of neppe glimlach geeft. Dan lopen ze verder naar een plaatsje verderop. Nog steeds verbaasd kijk ik voor me uit. Opeens hoor ik allemaal gegiechel van Sarah achter en direct kijk ik om. Julia zit met een enorm rood gezicht aan de tafel met een hand voor haar gezicht. Sarah giert het nog steeds uit van het lachen. Dan kijkt ze richting mij. En ze wordt nog roder dan net. En als Sarah ziet dat Julia naar mij kijkt moet Sarah nog erger lachen. Waar zou dat over gegaan zijn..?