Big friends, big dreams

Παρτ 42

Μ(μαμά):-Άννα! Έλα λίγο κάτω!
Εγώ:-Πως?
Μ:-Έλα που σου λέω!
Εγώ:-Μα-
Μ-Μπ(μπαμπάς):-ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΝΝΑ!
Είχαν στίσει μια μπάρα και ένα κατηφορικό διάδρομο για να μπορώ να ανεβοκατεβένω μόνη μου.
Με τόσα που έγιναν, και με την κατάθλιψη μου, είχα εντελώς ξεχάσει την σημερινή μέρα.
Από την μια χάρηκα από την άλλη όμως...θυμήθηκα...
Θυμήθηκα πόσο ανίκανη είμαι πλέον...
Εγώ:-...
Μ:-Τι έπαθες κορίτσι μου? Δεν σου άρεσε?
Εγώ:-Όχι, μου άρεσε, ευχαριστώ πολύ. Απλά...ξέχασα ότι έχω γενέθλια...
Μπ:-Γίνεται να ξεχάσεις κάτι τέτοιο κορίτσι μου! Μα πως?!
Εγώ:-Γίνεται...
Μπ:-...
Μ:-Εεε...κατέβα να φάμε, να την δοκιμάσεις να μας πεις αν αξίζει.
Εγώ:-Ναι.

Άρχισα να κινώ το καροτσάκι. Μπήκα στην κατηφόρα. Για μια στιγμή νόμιζα πως θα χάσω τον έλεγχο και το καροτσάκι θα φύγει μαζί με εμένα στον τοίχο.
Αλλά όχι. Άφησα το καροτσάκι και παρατήρησα πως σταθεροποιούνταν. Ίσως φταίει το υλικό. Για μια στιγμή χαμογέλασα και κοίταξα την μαμά μου.
Η οποία φάνηκε υπερβολικά χαρούμενη καθώς έχει να με δει έτσι κάτι αιώνες.
Κατέβηκα κάτω και οι γονείς μου με αγκάλιασαν και πήγαμε όλοι μαζί στην κουζίνα να φάμε.

Μ:-Μάντεψε τι σου έφτιαξα!
Εγώ:-Τούρτα?
Μ:-Αυτό αργότερα!
Εγώ:-Εεμ...
Μπ:-Το αγαπημένο σου είναι...
Εγώ:-Π-ιτσα?!
Μ:-Ναι!

Με αυτό περάσαν πολλές εικόνες και αναμνήσεις από το μυαλό μου. Γιατί πρέπει να τον σκέφτομαι? Γιατί δεν μπορώ να τον ξεπεράσω όπως έγινε με τον Άμλετ?
Λες και θα τον δω πότε ξανά...

Το χαμόγελο μου αντικαταστάθηκε με ένα ψεύτικο.

Εγώ:-Ωραία...βάλε να φάμε τότε.

Μας έβαλε πίτσα στα πιάτα και έπειτα μιλούσαμε, λέγαμε ανέκδοτα και βλακείες.
Εγώ έκανα πως μου φαινόντουσαν αστεία και "γελούσα".

Μ:-Εεε Αννούλα μου?
Εγώ:-Ναι μαμά?
Μ:-Τι θα έλεγες να πάμε να δούμε τον Αλβάρο μια μέρα ε? Τι λες?
Μπ:-ΜΙΑ!
Εγω:-Όχι μπαμπά. Είναι εντάξη.
Μπ:-...
Εγώ:-Αυτό θα το κάνω εγώ αν θέλω, όποτε γουστάρω.

Είπα με νεύρα και έφυγα προσπαθώντας να αποφύγω τον καβγά που θα ακολουθούσε.

Μπ:-Είσαι τρελή? Δες τι έκανες τώρα! Ήταν για μια μέρα χαρούμενη και εσύ χάλασες τα πάντα! Τι κατάλαβες τώρα? Θα πάει και θα ξανακλειδωθεί στο δωμάτιο της.
Μ:-Σταμάτα να κάνεις πως τα ξέρεις όλα! Θέλει τον χρόνο της! Έκανα μια προσπάθεια. Το έκανα για το καλό της! Αν τον δει μια φορά θα την βάλει σε σκέψεις και θα αρχίσει να σκεφτείτε το ενδεχόμενο να ξανακάνει ιππασία. Να βρει τον παλιό της εαυτό.
Μπ:-Μακάρι να έχεις δίκιο... Αλλά κάνε ότι σου λέει! Μην της το ξαναπείς. Στο είπε και μόνη της. Αν θέλει θα μας το πει.
Μ:-...

Κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια!
Άνοιξα το κινητό μου και μπήκα στην συλλογή μου και χάζευα της φωτογραφίες μας...
Στην θάλασσα...στους Βαλκανικούς...στο κρεβάτι τα χαράματα...
Αχ αυτά τα μάτια του...
Άραγε θα τα ξαναδώ όποτε?

Με έπιασαν για μια ακόμη φορά τα ζουμιά...