Na de bosrit, die trouwens goed ging, gaan Fleur en Sarah nog even springen met Verona. Ik ga heel eventjes kijken, maar ga daarna naar huis. Ik teken heel graag, vooral paarden. Ik ben er eigenlijk ganse dagen mee bezig. Ik probeer momenteel al een tijdje Allegro te tekenen, wat niet erg goed lukt. Allegro, een grijs gestippelde schimmel, is heel erg moeilijk om te tekenen. Hij is wit/grijs achtig met donker grijze stipjes. Geen grote, gewone stippen. Ik vind hem zo mooi! En dan z'n manen. Die zijn even donker als de donkerste stippen. Volgens mij is hij een Lusitano. Maar ik weet het niet zeker, als ik Katharina of Samantha nog zie, ga ik het vragen.
Eerst gaat Fleur op Verona. De eerste sprong is een kruisje, geen moeilijk, gewoon een standaard kruisje. De meter staat op 20 cm hoogte. Die gaat lukken.
Verona neemt de sprong breed en hoog, waardoor Fleur haar evenwicht een beetje verliest. Verona merkt dat, en vermindert snelheid. Fleur vindt steun op haar stijgbeugel en vindt haar evenwicht weer terug. Ik zucht. Dat ging nog maar net juist.
Sarah komt langs me staan. "Fleur kan echt niet springen met Verona, wil jij eens proberen? Ik heb er vandaag al op gereden, dus ik moet niet meer persé."
"Euhm ja, als Fleur klaar is wil ik er wel op", twijfel ik.
"Fleurtje, Laura gaat er nu even op, kom je naar hier?!", beveelt Sarah.
Ik schrik. Dit is niet de bedoeling, Fleur mag niet denken dat ik er nu op moet. Ik kijk naar Sarah, maar dit was de bedoeling. Ik kan nu niet meer terugkrabbelen. Fleur kijkt me vuil aan. "Bitch."
Ik zucht, maar laat mijn zorgen achter aan het hek. Ik singel aan op de middenlijn en maak mijn beugels op maat. Die zijn een stukje langer dan die van Fleur, ik ben de grootste van ons drie.
Ik stap op en stap een rondje om het gevoel van Verona aan te voelen. Blijkbaar herkent ze me nog, want ze gaat mooi aan de teugel lopen. Ik geef hulpen naar de draf en Verona gaat mooi draven. Ik stuur naar hetzelfde kruisje als daarnet. Verona begint te versnellen. Ik laat haar gaan. Het is haar sprong. Als Verona afzet, ga ik in de verlichte zit, zodat ik niet verrast kan worden door een spronggebruik. Breed en hoog, zoals net, springt Verona erover. Omdat ik het niet had zien aankomen, maar anders opgelost heb, val ik niet uit evenwicht.
Ik stuur naar de volgende sprong, een rechte op 37 cm hoogte. De hindernis die volgt, een dubbele van 60 cm en 70 cm, ziet er best wel beangstigend uit, maar ik mag niet twijfelen, anders gaat Verona die twijfels voelen. De rechte, is best makkelijk. Verona neemt hem niet zo ruim meer als juist, maar neemt hem keurig gelijk het hoort. Verona heeft een makkelijke galop zodat ik gemakkelijk blijf zitten, en toch makkelijk kan verlichte zit uitoefenen. De rechte is achter de rug en we galopperen nu op de dubbele af. Verona versnelt lichtjes, omdat de hindernis net iets hoger is. Ik geef haar de ruimte en tel de galopsprongen. Deze gaat goed uitkomen, ik voel het. Verona springt niet breed, maar wel hoog. Deze had ik eigenlijk wel zien aankomen. Breed springen gaat hier niet, omdat je dan niet uitkomt op de volgende hindernis. De tweede hindernis van de dubbele, neemt ze op de zelfde manier. Perfect.
Na deze hindernis laat ik haar even draven, en daarna stappen. Dat ging goed! Meteen komen de zorgen over Fleur weer. Bang voor haar reactie kijk ik naar de omheining van de grote springbak. Fleur staat er gelijk een klein kind dat een nieuw speelgoedje krijgt. Helemaal happy dus. Sarah daarin tegen is zo chagrijnig!
"Wow Laura! Jij en Veroontje passen zo goed samen!", merkt Fleur op.
"Maar ze is van jullie", glimlach ik. "Jullie moeten erbij passen. Fleur, wil jij haar nog even uitstappen, of Sarah?"
"Tuurlijk", zegt Fleur meteen. Sarah zegt niks. Ik geef Verona aan Fleur en beloon haar nog even. Ik ga langs Sarah staan.
"Wat is er?", vraag ik.
"Verona is mijn paard, en ik ga er alles aan doen om dat zo duidelijk mogelijk te maken", zegt Sarah gemeen. Ik schrik. Is dit een waarschuwing?
Ik loop snel weg van Fleur en Sarah, en bots bijna tegen Samantha aan. "Hallo meid!"
"Hallo, sorry ik moest uitkijken waar ik liep!", zeg ik.
"Is niks hoor. Ga je even mee naar Allegro? Ik hoorde van m'n zus dat je 'm ging verzorgen. Dus, je gaat 'm longeren en morgen mee rijden", zegt Samantha.
"Maar ik heb morgen geen les", zeg ik.
"Tuurlijk. Ik geef je een privéles, gratis en voor niets", zegt Samantha lachend.
Ik lach mee. Dit is geweldig! "Oh Samantha, bedankt!"
"Niks hoor. Nou, kom je nog mee?"
"Tuurlijk!"
Samen lopen we naar de stal van Allegro. Hij is een beetje aan het knabbelen op het stro. Ik ga voorzichtig in de stal en praat tegen hem. Sam is een halster en koord halen.
Als ze terug is geeft ze me het halster en koord, en ik doe het halster om en klik het koord eraan. Ik leid hem naar de poetsplaats en zet hem vast met een paardenknoop. Sam gaat de spullen halen en ik borstel hem alvast, terwijl ik tegen hem praat.
"Hee grote jongen. Ik mag je verzorgen! Ik ben zo blij, je bent echt een schoonheid!", zeg ik enthousiast. Het mooie paard kijkt me vragend, maar grappig aan. Ik schiet in de lach. Allegro kijkt me raar aan, en ik lach nog harder. Gelukkig komt Sam me redden. We poetsen verder.
Samantha doet het hoofdstel aan, en zet het hulpstuk erop. Daarna maakt ze een knoop van de teugels en legt ze die in de nek. Ik kijk haar vragend aan.
"Je gaat er ook nog even op als je wil", lacht ze.
Ik knik. "Mij best."
Ik leg het dekje, een blauw met zwarte randjes op z'n rug en leg er een bonche op. Daarna komt het zadel. Ik maak de singel losjes vast en doe de beenbeschermers aan. Die zijn in dezelfde kleur als het dekje, en vanbinnen zwart. Ik heb ze gekocht met Kerstmis, een half jaar geleden.
