SEVMEK SUÇ MU? -SUÇ!

4.BÖLÜM

      Bugün okula giderken birinin beni takip ettiği hissine kapıldım. Eskiden böyle olmuyordu. Son birkaç günde zaten çok garip olaylar oluyor. Normalde benim hayatım bu kadar aksiyonlu bir hayat değil. Hergün illaki bir olay yaşanıyor. Bugün de mesela yine o numara rahatsız etti. En sonun da polise verdim. Ama ben verdiğim an nasıl olduysa numarayı kayıtlardan silmiş ve yeni bir numaradan yine bana mesaj attı. Hep aynı saatte aşağıya inmemi istiyor. Bu sefer inicem. Çünkü bıktım artık.
           Evet tahmin ettiğim gibi tam saatinde yine aynı mesaj geldi. Bu sefer iniceğimi söyleyen bir mesaj attım ve aşağıya indim. Neyseki annemler uyuyorlardı. Hiçbir şey farketmemişlerdi. Ben de kapıdan hızlıca anahtarlarımı alıp çıktım ve kapıyı kapattım. Bir süre bekledim. Kimse çıkmayınca telefonu çıkartıp o numaraya "Geldim işte nerdesin!" Diye mesaj attım. Cevap anında gelmişti. "Şuan aslında tam yanındayım fakat beni göremiyorsun." Nasıl ya? Hemen etrafımı aramaya başladım. Kimse yoktu. Ben de en sonunda eve gitmeye karar verdim. En iyisi hattımı değiştirmek. Artık dayanamayacağım iyice sinirlerim bozuldu. Ve bu her kimse beni takip eden de oydu. Neden benle oynuyorduki? Ben ona ne yapmıştım? Ya da belki de gerçekten herşey dediği gibi dir. Bunu büyük ihtimalle asla öğrenemeyeceğim...

MESAJLARI ATAN GİZLİ ŞAHISIN GÖZÜNDEN:
       Yine orada. Görüyorum. Onu bu şekilde uzaktan izlemek sarılamamak ne kadar zor bir bilseniz. Hergün yanından geçiyorum. Ama onun benim olduğumu bilmiyor. Belki de asla karşısına çıkmaya cesaretim olmuyacak.

    KAHRAMANIMIZIN GÖZÜNDEN DEVAM:
     Bugün O beni yine durdurdu. Napmaya çalışıyor anlamıyorum. Bugün de o mesaj olayını kimden duyduysa geldi yanıma ve beni soru yağmuruna tuttu. Başkası olsa başımdan direk savardım. Ama O na bunu yapamıyorum. Aslında benle ilgilenmesi çok hoşuma gidiyor. Mutlu oluyorum. Ama bu mutluluğa kendimi pek kaptırmamaya çalışıyorum. Çünkü korkuyorum. Bu kadar mutluyken herşeyin mahvolması beni daha da bitirir. Bu yüzden pek umutlanmamaya çalışıyorum. Yeniden üzülmekten korkuyorum.