Alles komt goed! (Mainstreet)

Part 6

Vanuit Danicia:

Het is nu drie dagen geleden dat we hier zijn gaan wonen. Vandaag is mijn eerste schooldag. Ik trek mijn kledingkast open. Wat moet ik aandoen?! Ik pak wat shirtjes. Te kinderachtig, te saai, te druk, te oud. Ik gooi ze één voor één op m'n bed. 'Maaam...' roep ik. Mijn moeder loopt de kamer in. Ze kijkt verbaasd naar het bed en kijkt me boos aan. 'Sorry, maar ik heb niks om aan te doen,' zeg ik.

'Kijk dan er ligt hartstikke veel.'

'Maar niks leuks.'

'Deze heb je net vorige maand gekocht, doe die maar aan.'

Ik wil mijn mond weer open doen, maar ze steekt haar vinger op en draait zich om. Ik pak het witte shirtje met hakuna matata erop en trek hem aan. Ik pak nog een spijkerbroek. Snel kam ik mijn haar en doe ik mijn make-up. Dan loop ik naar beneden. Net als ik mijn broodje op heb gaat de bel. Ik loop naar de deur en doe open. 'Samen naar school fietsen?' vraagt een bekende stem. Het is Rein. Ik knik en pak mijn fiets.

Vanuit Quinty:

Ik ren de trap op. Huilend plof ik op mijn bed neer. Nu ben ik en Lyke en Owen kwijt. Dit is echt de slechtste dag van m'n leven. *bliep* Ik pak m'n iPhone en kijk wat voor berichtje ik heb. Het is Laura, een vriendin van dansen. "KIJK!" Stuurt ze. Met een foto. Ik klik er op. Het is Owen zoenend met die b*tch. Ik krijg braakneigingen en klik hem weer weg. Ik heb afleiding nodig. Ik klik op twitter. Niet slim... Er verschijnen tweets met dezelfde foto en reacties als:

"is dat Sanne?"

"Dat is toch @sannemainiacx ?"

Ik klik op de linknaam. Op de profielfoto staat een meisje met haar arm om Owen. Ik scroll naar onder. Bij de foto's staat zij naast Owen, knuffelend met Owen en zoenend met Owen. Ik klik snel weg. De tranen beginnen weer te rollen. Ik pak een fotolijstje met een foto van mij en Owen en smijt hem op de grond. Het glas van het lijstje spat uit elkaar op mijn vloer. Dat lucht op. Dan scheur ik posters van Owen uit elkaar. Net zolang tot mijn kamer Owen vrij is.

Vanuit Annabel:

'Ga maar zitten. Ik betaal,' zegt Nils met een grijns. Ik bloos. Dan draai ik me om en loop naar een vrij tafeltje. Ik trek m'n jas uit. Nils komt alweer aanlopen. 'Eéntje voor jou en ééntje voor mij.' Nils zet de bekers op tafel en gaat tegenover mij zitten. Terwijl hij zijn jas uittrekt kijk ik naar hem. Wat is hij toch mooi. Dan pak ik mijn beker. Er staat Annabel met een hartje op. Ik glimlach. 'Dus, hoe is het met je shirt afgelopen?' vraagt Nils. Ik kijk hem verbaasd aan.

'Dat shirt waar ik koffie overheen had gegooid.'

'Ooh... Het is er gelukkig gewoon uitgegaan.'

'Pff.. Mooi.'

We lachen. Ik neem een slok, maar verslik me. Ik begin rood aan te lopen en keihard te hoesten. Nils staat op en begint op mijn rug te kloppen. Gelukkig gaat het over.

'Niet stikken, hè. Niet nu ik je leuk vind.' Ik kijk hem verbaasd aan. Hij begint te blozen. Dan geeft hij een kus op mijn mond.

Vanuit Shana:

Daan zoent echt geweldig. Nou dat denk ik, aangezien hij mijn eerste is. De kus leek wel uren te duren. Dan staat Daan haastig op. 'Ik... Euhm... Ik moet gaan,' stamelt hij. Ik trek mijn wenkbrauw op.

'Wat? Waarom? Kun je niet nog even blijven?'

'Nee. En ik had je niet moeten zoenen sorry.'

'Je hoeft geen sorry te zeggen. Ik vond het fijn. Blijf alsjeblieft.'

'Nee. Echt, geloof me. Het kan niet.'

'Waarom niet,' mijn stem slaat over.

'Ik heb een vriendin!' roept Daan. Er rolt een traan over zijn wang.

'Je lijkt niet heel gelukkig.'

'Het ligt ingewikkeld.'

'Leg het dan uit!'

'Daan!' roept ineens een onbekende stem. 'Ik moet gaan,' zegt Daan dan en hij loopt weg. Ik leg mijn hoofd in m'n handen en begin te huilen.