BÖLÜM SINIRI=30 OY+5 YORUM
Satır içi yorumlar yapın ya.
/Bahar/
Ders zili çalmıştı.Hep birlikte sınıfa doğru ilerliyorduk.Biz kızlarla birbirimize anlamsızca bakıyorduk.Hepsiniz aklında aynı soru "Ne demek istedi şimdi bu değişik?".Bende aynı soruyu kendime soruyordum.Bir anlam çıkaramıyordum.Ders Matematik.Ve...ben ölmek istiyorum.Size hiç sevmediğim ilk üç dersten biri matematik olduğunu söylemiş miydim?
Ders başlamıştı.Ve ben yine ödev yapmayı unutmuştum.Hayır,neden evren ödev diye bir şey çıkarıyorsun,neden? Öğrencilik çok zor.Haksız mıyım beyler,bayanlar cevap verin.Ödev kontrolcüsü Songül herkesin ödevine bakıyordu.Sıra bana gelmişti.
"Ödevini yaptın mı? Bahar." Tabiki de.HAYIR.
"Yapmaz olur muyum,yaptım tabii." Bir Bahar Kutlu yalanı.
"Hadi,göster." Şimdi ne yapacağım ya...Buldum.
"Aaa!!,ben ödevimi evde unutmuşum."
"Banane,unutmasaydın." Sanane ya allah allah.
"Ya,unuttum işte."
"Hocam,Bahar ödevini evde unutmuş.Ama ödevini yapmış." İnşallah hoca inanır.
"Bahar,sen ödev mi yaptın?"
"Evet,hocam yaptım.Ama evde kaldı."
"Tamam.Yarına kadar getir."
"Tamam hocam."
Yine yırttım ya ne ballı bir çocuğum.Acaba,küçükken çok bal yediğim için mi?Bu kadar akıllı ve zekiyim...Ders artık bit lütfen...O sırada zil çaldı.Teşekkürler evren,teşekkürler.
*****
/Eylem/
Biz kızlarla bitmiş bir halde eve geliyorduk.Aslında okulu severdim.Ama şu son günlerde okuldan soğumaya başladım doğrusu.Neden ödev var?Neden der işliyoruz?Neden okula gidiyoruz? Bu soruları cevaplayın.Please!!.Çümkü ben beynimi matematik dersinde bıraktım da.
Eve geldiğim gibi kendimi koltuğa attım.Yemek yiyecek halim yoktu.Kızlarında yoktu.Biz televizyon izliyorduk.Bahar,benim ödev kağıdımdan kopya çekiyordu.
"Ya,Bahar.Kopya çekme."
"Ne olur bir kere göstersen."
"Hayır,sen onu hocaya yalan söylemeden önce düşünecektin." Bahar bana bakıp sinsice sırıtıyordu.
"Ne oldu be.Ne sırıtıyorsun."
"Bilmem."
Bana kısa süre bakıp geri kağıdına gömüldü.Tövbe.Bu kızın içine bir şey girmiş ama hadi hayırlısı.Ben ödevimi bitirip çantama koydum.Hava yavaş yavaş kararıyordu.Bende ışığı açtım.Bir kaç dakika sonra elektrikler gitti.
"Ama ben daha ödevimi bitirememiştim ya." Baharın isyanına ben ışıkları zorlarken.Hayat durdurdu.
"Kızım,bozacaksın şimdi.Ben mum getireyim.Bekle."
"Çabuk getir."
Ben karanlıktan çok korkardım.Yavaşça koltuğa oturdum.Ve biran mutfaktan çığlık sesleri gelmeye başladı.Biz Nazlıyla birbirimize sarılıyorduk.
"Noluyo orada."
"Bilmiyorum,hadi Bahar git bak."
"Tamam."
Bahar,eline vazo alarak yavaşça mutfağa doğru adımlıyordu.Sonunda mutfak kapısına ulaşmayı başarmıştı...Ve yine çığlık.
"Hassss."
Hayat,koşarak yanımıza geldi.Biz Nazlıyla neredeyse birbirimizin içine giricektik.
"Hayat,ne oldu?"
"İçeride at kafası var."
Biz nazlıyla çığlık atarken içeriden Bahar geldi.Elinde at kafasıyla.
"Bırak o at kafasını."
"Bumu at kafası.Oyuncak bu."
Bu sefer camdan tıkırtı gelmişti.Biz perdeyi açmaya korkuyorduk.En sonunda cesaretli Bahar açtı.Biz gözlerimizi yummuştuk.
"Ben sizi öldürmezsem lan."
Biz ne olduğunu anlayamamıştık.Bahar niye bu kadar öfkeliydi ki?
"Kızlar,gözlerinizi açın."
"Emin misin?"
"Evet."
Biz yavaşça gözlerimizi açmıştık.Ve ben karşımda gördüğüm yazı beni korkutmamaış,bin kat daha öfkelendirmişti.Bunu kim yaptı ya? Size ne olduğunu söyleyeyim mi?
Biri bizim camımıza kırmızı renk ile "Ödeştik Canım!!!" yazmış.Hayır kim yapar ki ya bu- sakın bunu bize malaklar yapmasın ya.
"Bunu kim yaptı söyleyeyim mi?"
"Bizim malaklar."
Bölüm Sonu...
İyi okumalar.Oy ve yorum yapın.Sınırı geçin.Diğer hikayeme de bakın.
