Bloeddorst

Hoofdstuk 2

Hij had herinneringen die heel ver terug gingen. Flitsen van beelden die door zijn hoofd schoten zonder dat hij er macht over had. Brow was zijn naam geweest, of toch één van zijn vele namen. Ze leefden in grotten, beschut voor de verzengende zon die het zand deed koken of voor de verwoestende winden die de vlakten over raasden.

Het was een geheel andere taal die ze toen spraken. Veel gebaren werden bijgezet door harde klanken die uit diep van zijn keel kwamen. Hij wees naar een van de tekeningen op de muren in de rots. Beelden van slachtingen, beelden van bloed vergoten in zijn naam. Het bloed van de kleinere dieren was enkel een druppel op een hete plaat geweest. Toen kwamen de buffels en de gnoes en soms ook een sabeltijger als ze geluk hadden om zijn pad te kruisen. Uiteindelijk bleek dit ook te kort te schieten om zijn dorst te lessen.

Hij had de mammoet gezien toen hij een verkenningstocht op de heuvelrug had gedaan. Het majestueuze dier was in de vallei die aan de vlakte grensde aan het grazen. Slagtanden die zeker twee maal zo groot waren als hijzelf gaven het dier iets ongenaakbaars. Het was een stier, een mannetje die uit de groep verstoten was en eenzaam dwalend over de vlakte zijn eenzaam bestaan leidde.
Niettegenstaande hij tegen de wind het dier had beslopen, had het hem bemerkt. Het dier had zich naar hem gekeerd en eenmaal met een luid getrompet laten weten dat hij geen gezelschap op prijs stelde.

Brow was teruggekeerd met dromen over een jacht die nog spannender en bloediger zou zijn dan wat de stam ooit had meegemaakt. Zijn beste mannen werden samengeroepen en met een stok tekende hij op de grond waar het dier zich moest bevinden. Met een diep gebrom keurden twee van zijn mannen het niet goed om dit heilig dier te doden. Brow gromde terug en nam snel een steen in zijn hand en viel ze aan zonder waarschuwing. Hij sloeg rond zich en niettegenstaande de mannen zich tot het uiterste verdedigden, vielen ze onder zijn regen van slagen op de grond. Het bloed liep uit verschillend wonden uit hun hoofd en hun gezicht was vervormd door de wonden en breuken. Hij liet ze liggen waar ze gevallen waren, vernederd in de dood en als voorbeeld voor iedereen die tegen hem in ging.

's Morgens bij het eerste licht waren ze vertrokken. Tot de tanden gewapend met stokken, messen en speren, met touwen gemaakt van gedroogde darmen die ineengestrengeld waren, gingen ze op jacht. De grootste prooi die er rondliep op de vlakte.

Na een voettocht van een dag, hadden ze van op de heuvel het dier bekeken. Er waren onder hen die bang waren maar het niet durfden tonen of zeggen. Brow zou geen genade kennen. Anderen van zijn stam wisten dat wanneer ze dit monster zouden kunnen overwinnen ze een grens zouden gepasseerd zijn. Ze zouden niet meer zijn als voorheen. Hun naam en faam zouden hun voorgaan en daarvoor wilden ze het gevaar voor hun leven bijnemen.

Brow was slimmer dan al zijn stamleden te samen. Hij gaf bevelen aan een deel van hen om een omtrekkende beweging te maken en het dier op te jagen. Na dit bevel opgevolgd te hebben sprongen de krijgers uit het halflange gras en maakten veel lawaai waarop het dier schrok en zich in de tegenovergestelde richting uit de voeten maakte. Daar wachtte de rest van de groep hem op die hem bestookte met hun speren. De mammoet keerde zich terug naar de andere kant en werd door dit groepje met dezelfde wapens onthaald.

Brow herhaalde deze beweging gedurende een hele tijd. Twee van de stamleden waagden zich te dicht bij het beest en werden op de lange slagtanden gespietst. Hun bloed liep over de witte slagtanden. Zo duurde de strijd bijna een uur. Het beest geraakte langzamerhand vermoeid. Brow en zijn mannen wierpen nu hun koorden waarop het dier struikelde en viel. Met een oorverdovende kreet wierp iedereen zich op het gevelde beest en knuppelde en stak de zieltogende mammoet zoveel men maar kon. Het duurde niet lang vooraleer Brow, die het voorrecht had, de lange speer in het hart van de mammoet stak. Het dier lag stil na nog een roekeloze man aan zijn standen te hebben geregen.