Bloeddorst

Hoofdstuk 13

Is er dan geen alternatief dat we met die bloedzuigers moeten samenwerken?' Marcel Thibodaux was net als Mercedes geen voorstander van deze nachtwezens. Niet dat hij bang voor hun kracht was en ook niet dat hij zich superieur voelde. Weerwolven en vampiers pasten gewoon niet samen.
De nachtwandelaars waren als de dood voor een beet van een van zijn soort. Het betekende voor hen een langzaam verval en uiteindelijk einde van hun onsterfelijk bestaan. De beet van een weerwolf was vergif voor deze wezens van het duister. Het ontnam hen langzaam maar zeker al hun krachten, spreidde zich als een verlammende koorts door hun lichaam. In de laatste ogenblikken ontbonden ze op zo'n manier tot stof dat ze helse pijnen doorstonden vooraleer de leegte hen opslokte.

Een weerwolf kon het zich ook niet permitteren om de tanden van een vampier in zich te krijgen. Het speeksel van deze nachtwandelaars bevatte een of andere stof die hen langzaam gek maakte. De genenstructuur van een weerwolf had een afweermechanisme tegen deze vreemde stof. Maar eenmaal gebeten kreeg de weerwolf na zijn eerste transformatie na de beet verschrikkelijke hallucinaties en werd het steeds moeilijker om uit zijn wolf-wezen terug te keren. De geest van wolf kan dan de werkelijkheid niet meer onderscheiden van de beelden die zijn ziek brein voor zijn ogen toverde en hij werd langzaam gek. Uiteindelijk resulteerde dit in de zelfmoord van het dier, een genadige verlossing voor de hel waarin het terecht was gekomen.

Beide soorten hadden daarom respect voor elkaar en probeerden zoveel mogelijk elkaar te ontwijken. Het was daarom normaal dat Marcel niet echt stond te springen om als vierde man mee te gaan naar de Onderwereld.

'Dat dood moeten zijn, zoals je zojuist uitlegde, dat is toch wel omkeerbaar?' Hij keek met een serieuze blik naar Mercedes. Hij twijfelde er niet aan om zich te willen wreken voor het bloedbad die hun vijand had aangericht onder zijn soortgenoten. Dat stond als een feit boven water. 'Als ik er het loodje bij leg, dan enkel terwijl ik aan het proberen ben om die slachter naar de hel te zenden.'

Mercedes dacht even na voor ze antwoordde. 'Ik ga je niet voorliegen, Marcel. De transformatie die ik over jullie en mezelf zal uitspreken is op zich niet echt gevaarlijk. Daar maak ik me absoluut geen problemen over. Het is de reis waar ik me echter zorgen over maak. De Onderwereld is een gevaarlijk gebied waar niet veel over gekend is. Wat ik van de geesten waarmee ik communiceer heb gehoord is op zich niet echt geruststellend. We zullen ieder moment op onze hoede moeten zijn. De plaats waar we zullen starten, een portaal tussen de wereld die we kennen en de Onderwereld ligt nog een eind van waar Charon aan de Styx op ons zal wachten.'

Haar wolvenvriend liet zijn spieren rollen en wreef even met zijn grote hand door zijn bruinrode baard. Gerust was hij er niet op. Hij kon zijn mannetje staan als het op een gevecht aankwam in zijn mensengedaante. Hij was ruim een meter negentig en door zijn beroep als houthakker had hij de nodige macht en spieren gekweekt. Als mens was hij zacht van natuur al had hij een paar keer in zijn leven zijn kracht moeten gebruiken. Meer dan twee slagen had hij nooit moeten uitdelen om zijn tegenstander het zwijgen op te leggen. Als de wolf Rode Tand was hij befaamd om zijn snelheid, kracht en uithoudingsvermogen. De Onderwereld was echter een onbekende factor. 'Zal ik daar ook kunnen transformeren? Ik bedoel, als je me eenmaal dood behekst hebt.'

Nu lachte Mercedes wel. 'Ja, je magische krachten zal je niet verliezen. Ik weet enkel niet hoe ze daar tot uiting zullen komen. De Onderwereld werkt niet zoals onze wereld. Het kan zijn dat je krachten zelf nog sterker zullen zijn of anders. Deze dingen zijn vaag en hebben geen concrete antwoorden. Sorry, dat ik je geen zekerheden kan geven. Maar we moeten dit proberen als we de twee doos van mijn moeder willen vinden en die slachter een eind willen toeroepen.

'Hmm, zoals je zegt,' gromde Marcel Thibodaux, 'we hebben geen enkele keuze. Ik ben je vierde man, Mercedes. Daarvoor word ik zelf voor even de beste vriendjes met die twee bloedzuigers.'