Sevgili Günlük;
Ya da boşver senin bir adın olsun. Buldum, mandalina! Tamam, şimdi zamanı geri alıp tekrar deneyelim;
Sevgili Mandalina;
Evet hah! Şimdi oldu. Sana adımı söylemek istemiyorum. Biri seni çalarsa kim olduğumu bilmesin. Ben de sana sınıftaki takma adımı söyleyeyim. Söylemekten utanıyorum ama mandalina, söylemek zorunda gibi bir his var içimde. Ve işte takma adım:ÇATLAK.
Biliyorum çok komik. Şu an gülmekten kırılıyor olabilirsin. Ama umrumda değil. 1. sınıfta dedi biri “Çatlak” diye, adım öyle kaldı. Neyse ilk sayfalarımı -pardon ilk sayfalarıNı- gereksiz şeylerle doldurmak istemiyorum. Daha sonra görüşürüz.
Seni çok seven ÇATLAK
