Bir gün bir ahbabı Hoca'ya gelir.
İki saat için eşeği ister.
Kasabaya gitmek yetindedir;
- "Kasaba dönüşü getiririm," der.
Hoca bir lahza durur.
Sonra vermemek için şöyle bir şey uydurur:
- "Bu işini görmeyi doğrusu çok isterdim.
Ama yok hayvan evde; demin birine verdim."
Tam ahbabın ayrılacağı sıra
İçeriden bir ses gelir;
Gittikçede yükselir.
Eşek ağırdan, anıra anıra,
Evde olduğunu bildirmektedir.
Bir ses ki ne pencere kalır, ne cam.
Fena bozulur adam:
- "Aşk olsun, Hoca! der, evdeymiş eşek.
Beni kandırdın demek."
Hoca kızmaktan başka yol bulamaz.
Bir bağırır dostuna, avaz avaz:
- "Bakın hele! Nezaket var mı şunda?
Sen karşındakimi ne sanıyorsun?
Benim sözüme inanmıyorsun da,
Eşeğinkine mi inanıyorsun?"
