Hoca bir gün boş bir bostana dalar;
Yolar, temizler, bostanda ne varsa.
Marullar, patlıcanlar, salatalar;
Doldurur bir çuvala tıka basa.
Tam yükü yükleneceği sırada
Çam yarması bir adam peyda olur.
- "Herif! der, ne arıyorsun burada?"
Hoca bir düşünür, cevabı bulur;
Der ki: - "Dün bir rüzgâr çıkmıştı hani,
İşte odur buraya atan beni."
- "Demek seni buraya atan, rüzgâr.
Peki, ya bu patlıcanlar, marullar?
Onları da hep rüzgâr mı kopardı?"
- "Evet! Biraz fazlaca esiyordu;
Beni öteye beriye savurdu;
Neye uğradığımı bilemedim;
Neye tutundumsa elimde kaldı."
Bunun üzerine bostancı kızar:
- "Peki, çuvala koyanda mı rüzgâr?
Söyle, kim doldurdu çuvala bunu?"
Hoca tatlı tatlı kaşır burnunu;
Sonra döner, der ki: - "İlahi oğlum,
İşte ben de onu düşünüyordum."
