Hoca bir gün kayıkla yola çıkar.
-Kayıkta bir sürü yolcu daha var-
Dümenin yakınlarına kurulur;
Biraz bakar, bu işi kolay bulur.
Şöyle, kendimi göstereyim diye,
Yavaş yavaş sokulur dümenciye,
- "Ahbap! der, belki tanımazsın beni.
Ama korkma, bu işi bana bırak;
Kendin de bir kenarda keyfine bak.
Bak nasıl kullanacağım dümeni."
Dümenci de saf! Ne bilsin, inanır;
Verir dümeni, yan gelir uzanır.
Bir yol kazasız belasız gidilir,
Baş vere vere mavi dalgalara.
Tam kıyıya yaklaşıldığı sıra
Yan taraftan büyük bir dalga gelir.
Gelir gelir, hızla kayığa vurur.
Kayık, haşmetle, karaya oturur.
Yolcularda bir telaş!.. Bağırırlar:
- "Ne oluyor? Hey? Ne yaptın, efendi?"
Hoca, gayet ciddi, cevabı basar:
- "Ben bir şey yapmadım, deniz tükendi."
