Pagesa (shqip)

7

Heyyy! Me vjen shume keq qe skam pasur mundesi te bej update , ka qene nje sezon provimesh ne shkolle dhe festat sigurishttt por me kete kapitull do ua shperblej !

Meri kishte marrur vesh te verteten me te dhimbshme. Mbyllte e hapte syte me force sepse nuk po i besoj qe ky ishte realiteti. Maria iku nga dhoma shpejt sepse babai i Merit po vinte. Epo tashme ishte nje i huaj...

-Meri behu gati!
-Ga...gati? Per cfare? -Meri
-Ka ardhur kandidati qe kam zgjedhur per ty. Behu gati dhe eja per 10 minuta.
-Ne rregull...-Meri

Sapo ai doli jashte mori telefonin dhe mori Leon ne telefon.

-Leo te lutem hape! -Meri

Nderkohe tek Leo.

-Leo!!! Hapeni deren ju lutem ! Duhet te flas me Leon!

Ishte Maria. Kishte shkuar menjere tek shtepia e Leos por rojet e kishin ndalur tek porta. Thirren Leon dhe kur e pa u habit.

-Teta Maria ?! Cben ti ketu? -Leo
-Leo duhet te flasim ! -Maria
-Nese po vjen te me flasesh per Merin kurseji fjalet. Ajo per mua nuk ekziston me! -Leo
-Leo! Asaj iu desh te te linte sepse ai i poshtri kishte kapur Klean! -Maria
-Shoqen e Merit?!! -Leo
-Po , nuk kishte rrugzgjidhje tjeter. Ajo do vdiste nese Meri nuk do ikte. -Maria
-Po perse me tha qe nuk me donte. Perse nuk me tha te verteten?!! -Leo
-Sepse ti nuk do ta lije kurre te shkonte. Shiko Leo ate do ta marrin sot. Do ta martojne me nje burre te moshuar dhe pas marteses do ta hedhin ne det. -Maria
-Cfa...Nuk ka kuptim...Kjo histori nuk ka kuptim teta Maria!! Eja brenda ma shpjego nga fillimi! -Leo

Hyne te dy brenda dhe u rehatuan.

-Ky eshte momenti teta Maria! Mesa duket vetem ti e di te verteten!-Leo
-Ah more bir sikur ta dije...-Maria
-Te lutem ma thuaj! -Leo
-Prinderit e Merit, Eliza dhe Klark. Kan qene shume te pasur. Vellai i Klarkut , Denisi apo sic e njeh ti si babai i Merit...eshte ne fakt xhaxhai i Merit .Pra vellai i Klarkut. Ishte Denisi ai qe e kishte dashur Elizen i pari por meqe ajo gjithmone e refuzonte ai vendosi ti vriste te dy, dhe i groposi tek shtepia qe u dogj. Merin deshi ta digjte por kur mori vesh qe i gjithe testamenti eshte i saj e mbajti. Por Meri duhet te kaloje moshen 20 vjec dhe te martohet qe ta marre ate testament. Prandaj po behet gjithe ajo rromuj. Per ate pasuri te mallkuar.-Maria

Leo kishte ngecur i ngrire. Tashme gjithcka kishte kuptim. Gjithe ai pazell tashme u zgjidh...epo pazelli i se kaluares jo i te tashmes.

-Teta Ma..ria...e kupton cpo thua?! I di Meri keto??? -Leo
-Disa gjera i mori vesh por...- Maria

Zilja e telfonit te Leos po binte.

-Eshte Meri! -Leo

Hapi telefonaten.

-Leo me ndihmo!-Meri
-Meri ku je ??? -Leo
-Jam tek shtepia e madhe ngjitur me timen, te kujtohet , eshte ajo jeshilja.-Meri
-Po po e di ku eshte...-Leo
-Leo do me marrin, kam 10 minuta kohe te lutem eja shpejt!-Meri
-Alo Meri ! Meri??!!!-Leo

Perplasi telefonin ne toke dhe filloi te bertiste.

-Roje!!! -Leo
-Po zoteri ?
-Bej gati burrat do dalim tani!Shpejt !!!!-Leo
-Leo...te lutem ma kthe vogelushen time! -Maria
-Do ta kthej teta Maria! Do ta kthej me cdo kusht! -Leo

U nisen menjehere te gjithe drejt shtepise ku ishte Meri. Sapo mberriten rrethuan shtepine te gjithe me arme. U futen brenda , kerkuan ne cdo dhome por...me kot. Nuk ishte me askush. Leo u fut ne dhomen ku kishte qene Meri dhe pa nje rromuje te papare. Pa nje pasqyre gjysem te thyer me njolla gjaku. Edhe dyshemeja kishte gjak. Shtrati ishte i crregullt.Gjeti telefonin e Merit te thyer copash. E mori ne dore dhe ishte gati te qante. U ul ne shtratin qe kishte prane dhe pa dashje pa nje foto poshte kembeve. E ktheu nga ana tjeter dhe ishte nje foto e tij me Merin.Ishte fotoja e vetme qe kishin bashke. E kishin bere ate dite kur ai i shprehu dashurine per here te pare.

2 vite me pare

Pasi Meri i kishte thene haptazi se e pelqente, Leo kishte vendosur te mos pergjigjej dhe ishte larguar nga shtepiza.Edhe Meri pas nje ore kishte dalur duke kerkuar per Leon. Dalengadale kishte rene nata. Meri kishte mbetur perseri jashte. Kishte humbur dhe po e kapte paniku. Teksa ecte ne erresire u perplas me dike dhe gati sa nuk u rrezuan te dy.

-Ku i ke syte moj ?! Oh...qenke ti...

Ishte ai djaloshi me te cilin Meri kishte qene ne kafene para se ta shpetonte Leo.

-Wow se prisja te te shikoja me . -Meri
-Epo goxha rastesi! Nuk kam pasur mundesine te prezantohem me pare. Une quhem Robert.
-Une Meri.

Shtrenguan duart.

-Pra cben ketej apo me ate aventuren tende te arratisjes. -Robert
-Humor i holle burgu...Le te themi qe kam ardhur si turiste.-Meri
-Epo mire spo te pyes me. Eshte nje lokal ketej ,deshiron te vish ?-Robert
-Po pse jo. -Meri

Hyne te dy brenda dhe zune vend ne nje tavoline. Teksa flisnin afer Merit u ul Leo. Meri dhe Roberti u shtangen dhe po e shikonin me habi.

-Nje kafe te lutem. -Leo
-Leo ku dreqin ishe? Nga ste kam kerkuar ! -Meri
-Po ja ketej rrotull. Kush eshte ky ...djali? -Leo
-Ky eshte... -Meri
-Robert.  -Roberti
-E cfare ke ti me Merin?! -Leo
-Asgje?! Cfare duhet te kem njehere. Ska shum qe e kam njohur. Thjesht e ftova per kafe si mik.-Roberti
-Aa okey. Eja ikim Meri! -Leo
-Pa mbaruar kafen time nuk iki.-Meri

Leo shtrengoi nofullat dhe priti. Mori edhe kafen e tij dhe kishin mbetur te tre pa fjale.

-Te me falni mua , nuk me pelqen te jem i treti i tepert. Shpresoj tja kaloni sa me mire. Mirupafshim! -Roberti
-Mirupafshim! -Meri

Meri u kthye nga Leo gjith nerva.

-Si e ke hallin ti? -Meri
-Une ? Ti si e ke hallin. Sapo me thua qe me ke qef dhe del me nje tjeter. -Leo

Meri deshi ti gjuante shpulle ne fytyre por meqe nuk ja ben zemra i ra grusht ne krah.

-Sa injorant je! -Meri

Doli jashte dhe filloi te ecte.

-Meri eja ketu! -Leo
-Ik andej me ler rehat! -Meri
-Meri!!! -Leo

E bertitura e Leos e beri Merin qe te ndalonte. Nuk kishte me guxim te levizte ose me sakte...nuk donte vete.Leo iu afrua afer. E preku ne krah dhe ngjiti doren siper ne shpatull dhe me pas i largoi floket ne qafe. I dha nje puthje te lehte ne qafe dhe e ktheu nga vetja. I vuri te dyja duart tek faqet e Merit dhe ndjeu se po dridhej. E kishin kapur emocione te forta.Shikonte syte e saj blu dhe ndihej i plotesuar.

-Me vjen keq qe te lashe ashtu tek shtepia. E di se ,sidomos per nje femer, eshte shume e veshtire te shprehesh ndjenjat. Ate qe ndjen ti per mua Meri, un e kam ndjere qe kur te kam pare heren e pare. Ka dicka te vecante tek ti...e di se nuk ka shume qe te njoh por, me ke zbukuruar jeten, dhe nuk dua ta imagjinoj jeten time pa ty. Te dua shume Meri. Me te vertete te dua shume! -Leo

U afrua ngadale dhe u puthen. Ishin gati ne erresire dhe ne mes te ftohtit. U perqafuan fort dhe qendruan per pak momente ashtu.

-Opaa eja ta bejme nje foto! -Meri
-Hahaha e cmendur! -Leo
-Smile!!!! -Meri

Ditet e sotme

E mori foton me vete dhe mblodhi veten. U tha rojeve te ktheheshin tek vila dhe te beheshin gati per lufte brenda javes. Hypi ne makine dhe u drejtua per tek varrezat. Zbriti ngadale dhe filloi te kishte ftohte.Ishte nje ere teper e forte jashte. Shikoi perreth dhe u ndje shume bosh. U afrua tek varri e se emes ku kishin dalur disa lule te vogla te bardha . Edhe pse ne ate varr nuk kishte asnje trup (pervec nje bluze gjysm te djegur te saj) perseri shkonte atje.

-Te humba ty per ate...dhe tani po humbas ate per shkakun tim... Nuk di me kush jam mama...ky nuk jam une. Dua ta bej copash ate felliqesire per ate qe te beri ty por...nuk mundem. Nuk jam vrases! Une do ta shpetoj Merin edhe sikur te me kushtoje jeten! Por edhe po ta shpetoj une sdo mundem kurre te jem me te...sepse tashme kam nje bande te mbaj dhe ata nuk do me lejojne kurre te dal... Do ta mbaj fjalen e dhene mama ta premtoj ! -Leo

Mori ne dore pak dhe nga varri dhe e shtrengoi fort. Pastaj e hodhi ne vendin e vet dhe hypi ne makine. I dha gaz ne maksimum makines. Te gjithe po beheshin gati per lufte...